Πριν βαφτιστεί Ταύρος, η περιοχή μεταξύ Πετραλώνων, Ρέντη και Βοτανικού λεγόταν Συνοικισμός Νέων Σφαγείων. Το 1935 μετονομάστηκε σε Κοινότητα Ταύρου από την οροσειρά του Ταύρου (Toros Dağları) στη νότια Τουρκία, περιοχές από τις οποίες ήρθε μεγάλος αριθμός προσφύγων. Η ιστορία του Ταύρου είναι συνδεδεμένη με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Πρόσφυγες της Μικράς Ασίας έρρεαν προς τα εκεί το 1922 και αναζητούσαν εγκατάσταση, η οποία έγινε αρχικά σε παραπήγματα, μέχρι που το 1936 ξεκίνησε η κατασκευή των πρώτων προσφυγικών πολυκατοικιών.
Οι πρόσφυγες του Ταύρου αποτελούσαν φτηνό εργατικό δυναμικό, προσελκύοντας έτσι στην περιοχή εργοστάσια και βιοτεχνίες, με αποτέλεσμα τη σταδιακή μετατροπή της περιοχής σε βιοτεχνική ζώνη. Από το 1955 μέχρι το 1959 δημιουργήθηκαν 71 λαϊκές πολυκατοικίες, υπό τον πρωθυπουργό Σοφοκλή Βενιζέλο, με τον συνολικό αριθμό των διαμερισμάτων να φτάνει τα 2.030.
Την δεκαετία του ‘90, πολλές οικογένειες δικαιούχων είχαν ξεπληρώσει την οφειλή τους προς το υπουργείο Πρόνοιας και έπειτα μεταβίβασαν ή πούλησαν το διαμέρισμά τους.
Ένας από τους σημερινούς κατοίκους αυτών των προσφυγικών πολυκατοικιών του Ταύρου είναι ο Μάριος Καζάνας, που είχε αγοράσει το διαμέρισμα το 1998 και ήταν χαρούμενος που τότε ξεκινούσε την ζωή του εκεί με την οικογένειά του. Ωστόσο, με τα χρόνια βγήκαν στην επιφάνεια πολλά προβλήματα με τη μόνωση του σπιτιού, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει σοβαρά θέματα με την υγρασία και το ακραίο κρύο τον χειμώνα, καθώς και πολύ υψηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι. Πρόκειται για ένα ενεργοβόρο σπίτι, ή, αλλιώς, ένα ενεργειακό «σουρωτήρι», που κάνει αδύνατη την αξιοπρεπή διαβίωση των ενοίκων του.
Στην εποχή της ενεργειακής κρίσης που κάνουμε λόγο για ενεργειακή φτώχεια, δηλαδή την ανεπαρκή πρόσβαση των νοικοκυριών σε υπηρεσίες ενέργειας όπως θέρμανση και ψύξη, επιφέροντας δυσμενείς συνέπειες τόσο στην υγεία και την ευημερία, όσο και στο περιβάλλον, είναι πιο επιτακτικό από ποτέ να μιλήσουμε για λύσεις. Ειδικά, όταν η Ελλάδα βρίσκεται στην 5η θέση της ενεργειακής φτώχειας μεταξύ των χωρών της ΕΕ.
Η πρόταση του Ελληνικού Ινστιτούτου Παθητικού Κτιρίου είναι να μετατρέψουμε τα σπίτια μας σε «παθητικά σπίτια», δηλαδή σε κτίρια μηδενικών εκπομπών ρύπων που θα παράγουν μάλιστα και τη δική τους ενέργεια. Το Παθητικό Κτίριο, σύμφωνα με το ΕΙΠΑΚ, λειτουργεί σαν ένα θερμός που διατηρεί το περιεχόμενό του στη σωστή θερμοκρασία, χωρίς τη χρήση ενεργητικής ψύξης ή θέρμανσης.
Το ΕΙΠΑΚ σε συνεργασία με την Greenpeace και τον Δήμο Μοσχάτου-Ταύρου προχωρά στην ενεργειακή αναβάθμιση αυτής της πολυκατοικίας στον Ταύρο, όπου διαμένει μεταξύ άλλων ο Μάριος Καζάνας, ο οποίος μίλησε στην Popaganda, μαζί με τον Δημήτρη Παλλαντζά, Σχεδιαστή Παθητικών Κτιρίων και Εκπαιδευτή, από το Ελληνικό Ινστιτούτο Παθητικού Κτιρίου και την Σάντυ Φαμελιάρη, υπεύθυνη προγραμμάτων για την κλιματική αλλαγή, Greenpeace.
Η πολυκατοικία, που φιλοξενεί οκτώ οικογένειες, θα αναβαθμιστεί ενεργειακά και πάνω σε αυτή θα χρησιμοποιηθούν τεχνολογίες που έρχονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με σκοπό να δοκιμαστούν και να εισαχθούν στα επιλέξιμα υλικά στη χώρα μας, ενώ, ταυτόχρονα, θα αξιοποιηθεί ως κόμβος εκπαίδευσης, ενημέρωσης και υποστήριξης της καινοτομίας.
Το Ελληνικό Ινστιτούτο Παθητικού Κτιρίου, σε συνεργασία με τη Greenpeace και τον Δήμο Μοσχάτου-Ταύρου, πρόκειται να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των ανθρώπων υλοποιώντας το δεύτερο πιλοτικό έργο ενεργειακής αναβάθμισης Passivistas, το project του Ταύρου, και καλεί τον κόσμο να το υποστηρίξει.
Στη νέα πλατφόρμα crowdfunding μπορεί ο καθένας να κάνει δωρεά για την πραγματοποίηση του έργου, που ανοίγει νέους ορίζοντες στην οικιακή εξοικονόμηση ενέργειας, κερδίζοντας δώρα και σημαντικά προνόμια.
