Κανονικά, ο Αμερικανός σκηνοθέτης-συγγραφέας Chris Jaymes θα βρισκόταν στην Αθήνα για τη δουλειά του, από τον Μάρτιο. Αντί για αυτό έγινε εθελοντής στον οργανισμό CORE (Community Organized Relief Effort) του Sean Penn και βρέθηκε στους δρόμους του Χόλιγουντ, όχι για να γυρίσει ταινία, αλλά για να βοηθήσει στον αγώνα της πόλης κατά του ιού.
Δημιουργός του εξαιρετικού graphic novel Sons of Chaos, εμπνευσμένου από την Επανάσταση του 1821, είχε προσκληθεί να δώσει masterclass στο 15ο Comicdom Con Athens, το φεστιβάλ κόμικς, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, μέσα Απριλίου. Τον Μάιο θα έπαιρνε μέρος στο φεστιβάλ The Comic Con 6 της Θεσσαλονίκης, στο Βελλίδειο. Παράλληλα, είχε προσκλήσεις, από ελληνικά Πανεπιστήμια και άλλους οργανισμούς, να πάρει μέρος σε διάφορες διοργανώσεις και συνέδρια.
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, η αλήθεια είναι, ένας Αμερικανός δημιουργός ο οποίος έχει ασχοληθεί από μόνος του εννέα ολόκληρα χρόνια με το 1821, φτιάχνοντας ένα εντυπωσιακό graphic novel, με κεντρικό ήρωα μάλιστα τον Μάρκο Μπότσαρη! Πόσο μάλλον όταν του χρόνου γιορτάζονται τα 200 χρόνια. Όλα όμως, με την καραντίνα που έφερε η πανδημία, ακυρώθηκαν. Όπως και οι πτήσεις. Ξέμεινε στο σπίτι του στο Λος Άντζελες –«μακάρι να είχα προλάβει να έρθω», μου είπε κάποια στιγμή, καθώς σχεδίαζε να περάσει αρκετούς μήνες στην Ελλάδα. Τελικά, συνομίλησε από απόσταση με κάποιους από όσους θα είχε συναντήσει υπό κανονικές συνθήκες από κοντά, αρχές Απριλίου, σε συζήτηση που οργάνωσε online το Comicdom Con Athens. Εκεί, ανάμεσα σε πολλά κι ενδιαφέροντα που είπε για την εμπειρία δημιουργίας του βιβλίου του, δήλωνε πόσο τον είχε επηρεάσει η όλη κατάσταση με την πανδημία, πόσο ανασφαλής ένιωθε στην πόλη του και πόσο φοβόταν μη τυχόν κολλήσει τον ιό με το που έβγαινε στο δρόμο.
Λίγες μέρες μετά, έγραφε στη σελίδα του στο facebook ότι έγινε εθελοντής στον μη κερδοσκοπικό οργανισμό CORE του Sean Penn, ο οποίος είχε αρχικά δημιουργηθεί το 2010 για να στηρίξει και να ανακουφίσει τα θύματα του φοβερού σεισμού της Αϊτής με τους 250000 νεκρούς. Στην πορεία ο οργανισμός επέκτεινε τη δράση του και σε άλλα πληγέντα σημεία του πλανήτη, όπως στις Μπαχάμες τον περσινό Σεπτέμβρη, μετά την επέλαση του καταστροφικού τυφώνα Dorian. Kαι τώρα παίρνει ενεργό μέρος στον «πόλεμο» κατά του COVID-19, στήνοντας στο δρόμο εξεταστικά κέντρα που παρέχουν δωρεάν τεστ ανίχνευσης του ιού (Drive Thru Covid Tests Sites) σε άτομα που δουλεύουν στην πρώτη γραμμή ή σε οποιονδήποτε πιστεύει πως έχει συμπτώματα και θέλει να υποβληθεί στη διαδικασία.
Ο Chris καλούσε και άλλους να αναλάβουν δράση, ανεβάζοντας στη σελίδα του πληροφορίες, βίντεο και φωτογραφίες από τη «γραμμή του πυρός». Εντυπωσιάστηκα με αυτή την ξαφνική του απόφαση και θέλησα να μάθω το πώς και το γιατί κάποιος που, ενώ έχει δηλώσει ότι φοβάται, φθάνει να συστρατεύεται στο δρόμο με ανθρώπους που δεν γνωρίζει για να βοηθήσει άλλους άγνωστους, παρά την απειλή του αόρατου εχθρού: «Ήταν πολύ δύσκολο να κάθομαι σπίτι σε καραντίνα», μου λέει σε ένα διάλειμμα της καθημερινής και πολύωρης δράσης.
«Όμως το πιο αποκαρδιωτικό από όλα, πέρα από την σοβαρή πιθανότητα του να χαθούν άνευ λόγου πολλές ζωές, επειδή δεν υπήρχε αρκετός κόσμος να βοηθήσει, ήταν ο εγκλωβισμός σε αυτό τον κύκλο των εξοντωτικών ειδήσεων που τρέχουν όλη μέρα. H υπερβολική ποσότητα αβεβαιότητας που διοχετεύουν μέσω μιας διαρκούς παραπληροφόρησης, αλλά και του φόβου που προκαλούν, καθιστούν αδύνατο να διαχειριστούμε το τι ακριβώς αντιμετωπίζουμε εμείς, ως γενικός πληθυσμός. Παρακολουθώντας τον παραλογισμό πολιτικών κομμάτων που γεμίζουν τις πλατφόρμες των social media αλλά και την πολεμική διάθεση μεταξύ διαφόρων ατόμων, δύο πράγματα σου έρχεται να κάνεις: είτε να εμπλακείς σε μια άχρηστη διάθεση εκτόξευσης κατηγοριών ή να παρακινηθείς να ξοδέψεις την ενέργειά σου σε κάτι πιο ουσιαστικό. Οπότε αποφάσισα να μπω εθελοντής στον Core Response. Η ομάδα που έχει σχηματιστεί αποτελείται από μερικά από τα πιο ικανά άτομα που έχω γνωρίσει ποτέ, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι εθελοντές. Και από ότι έχω δει, αντίθετα με άλλους οργανισμούς, δεν υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα ή πρακτική πέρα από την προσφορά βοήθειας και υποστήριξης σε όσους έχουν ανάγκη σε περιόδους κρίσης».
Πρώτο βήμα, εξηγεί ο Chris, όταν ξεκίνησε ο εφιάλτης, ήταν η άμεση συνεργασία του οργανισμού με το γραφείο του Δημάρχου Eric Garcetti και το Πυροσβεστικό Σώμα του Λος Άντζελες, ώστε να μπει χωρίς καθυστέρηση σε εφαρμογή πρόγραμμα ανίχνευσης του ιού με το στήσιμο εξεταστικών κέντρων. Σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες είχαν στήσει έξι «σταθμούς» στην Περιφέρεια του Λος Άντζελες -στο κέντρο της πόλης, στο Δυτικό Λος Άντζελες, στο Valley, στο Crenshaw και το Malibu-, ανοιχτούς έξι μέρες την εβδομάδα και είχαν εξετάσει πάνω από 20000 άτομα. Στο μεταξύ έχουν ανοίξει και άλλοι σταθμοί τόσο στην Πόλη των Αγγέλων όσο και στην κοιλάδα του Σαν Φρανσίσκο, στην Ατλάντα, στη Νέα Ορλεάνη, σε καταυλισμούς Ινδιάνων -και ετοιμάζονται περισσότεροι. Ενώ τα τεστ έχουν ξεπεράσει τα 92000! Το προσωπικό αποτελείται κυρίως από εθελοντές που εργάζονται μαζί με εξειδικευμένο προσωπικό υποστήριξης της αστυνομίας και του Πυροσβεστικού Σώματος.
Πρωταρχικός σκοπός του εγχειρήματος να ελαφρύνει τις πρόσθετες πιέσεις που δέχθηκαν οι πυροσβέστες και οι Πρώτες Βοήθειες. Οι εθελοντές ανέλαβαν το τρέξιμο της λειτουργίας των εξεταστικών κέντρων ώστε εκείνοι να μπορέσουν να επικεντρωθούν και να ανταπεξέλθουν καλύτερα στις καταστάσεις που απαιτούσαν περισσότερη εξειδίκευση «σε εκείνα που έχουν εκπαιδευτεί να κάνουν και ήταν εκτός των δυνάμεων και των ικανοτήτων μας» τονίζει. «Αυτή τη στιγμή είμαστε στη διαδικασία δημιουργίας υποδομών ώστε αυτό που κάνουμε να μπορεί να αντιγραφεί σε όλο τον κόσμο και όχι μόνο για την παρούσα περίοδο κρίσης. Προσπαθούμε να ενισχύσουμε την πιθανή εφαρμογή του τεστ αντισωμάτων και θεραπείας και σε άλλα πεδία, και να δημιουργήσουμε μία βάση δεδομένων εθελοντών με εμπειρία, έτοιμων να βγουν στο δρόμο για κάθε επείγουσα κατάσταση υποστήριξης κρίσεων που μπορεί να φέρει το μέλλον. Στις επόμενες μέρες και εβδομάδες ξεκινούν, όσο πιο γρήγορα γίνεται, δράση νέοι σταθμοί στο Σαν Φρανσίσκο και ενδεχομένως και στο Σικάγο, το Ντιτρόιτ, περιοχές της Νέας Υόρκης και άλλες πόλεις».
«Ο Sean είναι εξαιρετικά ενεργός. Είναι διαρκώς παρών και συντονίζει τα πράγματα, ώστε να προχωρούν γρήγορα. Όλοι νιώθουμε μέλη μιας ομάδας και ο ίδιος βρίσκεται εκεί επίσης ως ίσο μέλος αυτής της ομάδας, δίνοντας παράδειγμα αφοσίωσης και ασχολούμενος με οποιοδήποτε θέμα χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή».
Στον οργανισμό συμμετέχουν αρκετοί καλλιτέχνες, είτε ως μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, όπως η μουσικός Linda Perry και η ηθοποιός/σκηνοθέτης Soleil Moon Frye, είτε ως απλοί υποστηρικτές και δωρητές όπως ο Robert Downey Jr. Πρώτος ανάμεσά τους ο Sean Penn που ίδρυσε τον CORE μαζί με την Ann Lee, προσωπικότητα με πολλά χρόνια εμπειρίας και ενασχόλησης με θέματα ανθρωπιστικών κρίσεων και φιλανθρωπισμού. Ο ίδιος ο σταρ που έχει δηλώσει πως θεωρεί την ίδρυση του οργανισμού «μία πράξη προσωπικής λύτρωσης», είναι παρών τώρα σε καθημερινή βάση στις δράσεις, ταξιδεύοντας από σταθμό σε σταθμό του CORE. Στην Αϊτή άλλωστε έμεινε εννιά ολόκληρους μήνες σε καταυλισμό με σκηνές δίπλα στους πρόσφυγες.
«Ο Sean είναι εξαιρετικά ενεργός», υπογραμμίζει ο Chris. «Είναι διαρκώς παρών και συντονίζει τα πράγματα, ώστε να προχωρούν γρήγορα. Όλοι νιώθουμε μέλη μιας ομάδας και ο ίδιος βρίσκεται εκεί επίσης ως ίσο μέλος αυτής της ομάδας, δίνοντας παράδειγμα αφοσίωσης και ασχολούμενος με οποιοδήποτε θέμα χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή».
Ο Chris Jaymes έχει ξαναβρεθεί σε δύσκολες καταστάσεις –ήταν στην Ταϊλάνδη το 2004, τότε που εκατοντάδες χιλιάδες έχασαν πάλι τη ζωή τους στο μεγάλο σεισμό της Ινδονησίας. Κατέγραψε μάλιστα την εμπειρία του στο βιβλίο του «Boxing Day». «Η πρώτη μου προσπάθεια να βοηθήσω ανθρώπους εν μέσω μιας χαοτικής κατάστασης, ήταν το 2004, τότε, στο τσουνάμι που χτύπησε την Ταϊλάνδη. Ήταν κάτι το σουρεαλιστικό να βιώνεις μια τέτοια τρομακτική καταστροφή, με τεράστιο αριθμό θυμάτων που έβλεπες, στην κυριολεξία, γύρω σου. Αυτό που αντιμετωπίζουμε τώρα είναι αρκετά διαφορετικό επειδή είναι αόρατο και ο φόβος στηρίζεται στην αβεβαιότητα, σε αυτό το “απροσδιόριστο” – σε αντίθεση με τα απομεινάρια μιας καταστροφής. Όπως συμβαίνει πάντα, ο φόβος είναι μεγαλύτερος όταν είναι μία ιδέα ή μία σκέψη που χτίζεις στο μυαλό σου, βασισμένη στις ειδήσεις που προσλαμβάνεις από τα μέσα ενημέρωσης. Παρόλα αυτά, όταν βρίσκεσαι και δουλεύεις σε έναν σταθμό ανίχνευσης του ιού, ο φόβος υποχωρεί σχετικά γρήγορα καθώς συμμετέχεις σε μία ομάδα ατόμων που βαδίζουν όλοι μαζί εκτελώντας μία αποστολή. Αντικρύζεις τα άτομα που έρχονται μέσα στα αυτοκίνητά τους για τεστ και είναι ακριβώς ίδιοι με σένα. Ο φόβος μειώνεται όσο περισσότερο επεξεργάζεσαι τη διαδικασία και εστιάζεις στο να προσπαθήσεις να βρεις τρόπους να είσαι χρήσιμος και να στηρίξεις τους άλλους εθελοντές, την υπόλοιπη ομάδα σου. Και μετά από λίγα λεπτά όλοι αυτοί οι τύποι με τις ειδικές στολές, η αστυνομία και οι πυροσβέστες δεν είναι πια μυστήρια στερεότυπα που ξέφυγαν από κάποια ταινία. Είναι πραγματικοί άνθρωποι. Γίνονται φίλοι σου και όλο αυτό γίνεται ένα πεδίο δράσης, ένας, θα έλεγα, αγωνιστικός χώρος. Τίποτα άλλο από μια ομάδα ανθρώπων που προσπαθούν να κρατήσουν ένα σύστημα στη θέση του. Και αισιοδοξούν οι προσπάθειες αυτές να αποφέρουν ισοδύναμο θετικό. Να υπάρξει ταχεία πρόοδος και οι προσπάθειες σου να φέρουν πιο γρήγορα τη ζωή πίσω».
https://www.youtube.com/watch?v=1_AoQpcqIFQ
Αυτές τις μέρες ο Chris δεν βρίσκεται πλέον στην πρώτη γραμμή, καθώς ανέλαβε καθήκοντα εκπαιδευτή εθελοντών. «Χτίζουμε υποστηρικτική υποδομή στην εσωτερική μας οργάνωση γιατί όλα έγιναν ξαφνικά και επεκταθήκαμε τόσο γρήγορα και τόσο πολύ που πρέπει πλέον να έχουμε ακρίβεια προσέγγισης. Ακόμη, ασχολούμαι με την απογραφή και τον ανεφοδιασμό των υλικών. Πάντως πρέπει να πω ότι όταν βρίσκομαι εκεί έξω στον κόσμο νιώθω παράξενα. Το σώμα και τα μάτια μου νιώθουν παράξενα και αισθάνομαι τις αισθήσεις του σώματός μου να έχουν μια υπερευαισθησία που δεν προϋπήρχε στον οργανισμό μου».