Αν περάσει κανείς από τον κήπο του Ωδείου Αθηνών, θα νιώσει σαν κομπάρσος στο West Side Story ή το Fame, που κοιτά τα ακροβατικά κόλπα στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Για να διασχίσει κανείς το χώρο, πρέπει να ελιχθεί ανάμεσα σε παιδιά που κάνουν skate, νέους που προπονούνται με ποδήλατα bmx ή και χορευτές που ετοιμάζουν τη νέα τους χορογραφία χαζεύοντας τη θαμπή αντανάκλασή τους στις βρώμικες τζαμαρίες. Ναι, είναι τόσο διασκεδαστικό, όσο ακούγεται.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αποφεύγουν να περάσουν το χρόνο τους μπροστά από την οθόνη ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή και επιλέγουν να ασκούν καθημερινά το χόμπι τους στη Ρηγίλλης. Στον ίδιο χώρο φιλοξενείται εδώ και μερικά χρόνια το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, μέχρι να πάει στο κανονικό σπίτι του στο Φιξ. Έτσι, ένα συνηθισμένο απόγευμα μπορεί να συναντήσει κανείς εκεί όλη τη nouvelle vague της σύγχρονης καλλιτεχνικής Αθήνας. Από μουσικούς, καλοτεχνίτες, ηθοποιούς και εικαστικούς, μέχρι χορευτές της street art και «ακροβάτες» με τα πατίνια τους. Όλοι μαζί, χωρίς να γνωρίζονται, συνυπάρχουν αρμονικά και συνθέτουν μια από τις πιο urban εικόνες της πόλης.
Την ημέρα που επισκέφθηκε η Popaganda τον κήπο, κάποιοι ήταν απογοητευμένοι. Τους είχαν ξηλώσει τις μπάρες που είχαν στήσει για να κάνουν άλματα με τα ποδήλατά τους, παρ’ όλα αυτά η προπόνηση συνεχίστηκε κανονικά. Λίγο πιο πέρα, μια ομάδα παιδιών που λατρεύουν το hip hop έκαναν προθέρμανση με ευφάνταστες ρίμες. Παραδίπλα, μια άλλη ομάδα πέντε-έξι ατόμων έκανε κάτι σαν γιόγκα, κάποιοι άλλοι διάβαζαν δυνατά ένα θεατρικό κείμενο και κάπου στην άκρη πέρα, ένα κορίτσι γύρω στα 15 έπαιζε μία όμορφη σύνθεση με την κιθάρα της.
Πρωταγωνιστής, όμως, στο άτυπο αυτό καλλιτεχνικό εργαστήρι, είναι ο χορός. Το επιβεβαίωσε και η Μελίνα, μία όμορφη και δραστήρια φοιτήτρια της Γαλλικής Φιλολογίας που είναι παθιασμένη με τις χορογραφίες της. Τον τελευταίο καιρό, όπως εξήγησε, έρχεται στον κήπο του Ωδείου για να κάνει μαθήματα με τους δασκάλους της αλλά και για να χορογραφήσει την ομάδα της, δηλαδή τις τέσσερις «μαθήτριές» της που υπάκουα ακολουθούν τις κινήσεις της. Η Κατερίνα είναι 23 ετών και φοιτήτρια Πολιτικών Επιστημών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, η 18χρονη Σαβίννα σπουδάζει στο Μαθηματικό, η Μαρία μόλις έδωσε πανελλήνιες και θέλει να σπουδάσει Οικονομικά και η 18χρονη Σοφία έχει περάσει στη Νομική. Η ίδια η Μελίνα, περιγράφει τι ακριβώς συμβαίνει εκεί.
«Προσωπικά, ξεκίνησα από μικρή να ασχολούμαι με τον χορό, κάνοντας μπαλέτο και σύγχρονο. Η αλήθεια είναι μάλιστα ότι δεν το ήθελα πολύ, αλλά με έχωσαν για να κάνω κάτι. Από τη μια μου άρεσε και από την άλλη ντρεπόμουν. Στα 10 μου ξεκίνησα hip hop και από τότε κάνω τέτοιους χορούς. Τώρα κάνουμε ανοιχτά μαθήματα, συνεχόμενες πρόβες, αλλά και παραστάσεις που έτυχε να χορογραφήσω. Πιο πολύ όμως το κάνουμε για την πλάκα μας, για να περνάμε καλά. Εδώ, στον κήπο του Ωδείου, κάνουμε τις πρόβες μας για διάφορα clips που γυρίζουμε για το youtube. Ο χώρος είναι ανοιχτός και έρχονται πολλές ομάδες. Μόνο και μόνο αυτό φτιάχνει τέλεια ενέργεια και εμπνέει. Υπάρχει ωραία αύρα, νέοι άνθρωποι και πολλοί καλλιτέχνες. Μπορεί το μάρμαρο κάτω να μην μας βοηθάει πολύ, αλλά προκειμένου να νοικιάσουμε αίθουσα, είναι πολύ πιο ωραίο να ερχόμαστε εδώ που είναι δωρεάν και έχει όλη αυτή την ατμόσφαιρα. Μαζεύονται διάφορες ομάδες χορευτών και κάνουν κυρίως break dance ή dancehall όπως εμείς. Είναι ένα μέρος που μπορούμε να εκφραστούμε και να χαλαρώσουμε. Γιατί για μένα ο χορός είναι σαν φάρμακο, σαν θεραπεία. Αφού έχουμε τελειώσει μια πρόβα ή ένα μάθημα, είμαι πάντα γεμάτη και χαμογελαστή. Κάθε φορά που μπορεί να μου τύχει κάτι άσχημο ή να μην έχω διάθεση, στρέφομαι στο χορό και φεύγουν όλα. Θα ήθελα πολύ να κάνω το χορό επάγγελμά μου, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να γίνει αυτό εδώ. Από τη μία είναι δύσκολο να φτάσω γρήγορα σε ένα πολύ καλό επίπεδο ώστε να διακριθώ αλλά από την άλλη βλέπω ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί στο χώρο που δεν είναι και τόσο καλοί. Επίσης, υπάρχει μια διαστρεβλωμένη εικόνα για τους χορευτές από αρκετούς. Έχουν στο μυαλό τους ότι χορός είναι οι κοπέλες που χορεύουν ημίγυμνες επάνω στις μπάρες. Θεωρείται διάκριση στην Ελλάδα να χορεύεις σε clips -ανεξάρτητα αν σου αρέσει η μουσική ή όχι- και φυσικά το να χορεύεις στα μπουζούκια. Μπορεί δηλαδή να κάνεις break dance αλλά να δουλεύεις στα μπουζούκια. Εκεί όμως, πράγματι, συνήθως θα σε χαρακτηρίσουν πιο πολύ σαν στρίπερ παρά σαν χορευτή. Αρκετοί όμως αναγκάζονται να το κάνουν. Ξέρω και άλλους, που κάνουν street shows στην Ερμού για να μπορέσουν να βγάλουν κάτι παραπάνω και να ζήσουν καλύτερα. Το θέμα είναι πάντως ότι αγαπάμε πολύ αυτό που κάνουμε. Γι’ αυτό προσπαθούμε να το κάνουμε σε κάθε συνθήκη».
Νέοι άνθρωποι που προσπαθούν να εκφράσουν τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες, να εκτονωθούν με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο, να προπονηθούν ή απλώς να κάνουν νέες γνωριμίες με ομοϊδεάτες, ανακάλυψαν τη δική τους μικρή όαση σε έναν πράσινο κήπο στο κέντρο της πόλης. Ίσως εκεί, λοιπόν, να κρύβονται κάποιοι από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες ή και αθλητές του μέλλοντος.
