Bye Bye Moyes

Ο επόμενος προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα έχει την τύχη να διαδέχεται τον Ντέιβιντ Μόγιες. Έτσι οι συγκρίσεις θα γίνονται με το καταστροφικό πέρασμα του συμπαθούς Σκωτσέζου και όχι με τη δυναστεία που είχε δημιουργήσει ο Άλεξ Φέργκιουσον πριν από αυτόν, η σκιά του οποίου καταπλάκωνε σα μενίρ τον Μόγιες. Μεγάλη ευθύνη στην αποτυχία έχει βέβαια κι ο ίδιος, καθώς παρέλαβε μεν μία Γιουνάιτεντ μέτρια, κορεσμένη και με υλικό υπερτιμημένο, αντέδρασε όμως σα να μην κατάλαβε ποτέ ότι έφυγε από την πτωχή πλην τίμια Έβερτον με την οποία κάθε χρόνο είχε ως στόχο το πλασάρισμα στην εξάδα. Εδώ όμως οι απαιτήσεις ήταν σαφώς υψηλότερες, άσε που ούτε και την εξάδα και κατά συνέπεια την έξοδο στο Europa -για Champions League ούτε λόγος- κατάφερε να εξασφαλίσει.

Θα μου πεις τι σε νοιάζει εσένα, έναν οπαδό της Σίτι, αν θα βιώσει παρακμή η Γιουνάιτεντ. Παραδέχομαι ότι είχε πλάκα να τη βλέπεις να διασύρεται, αλλά πλέον είχε φτάσει να είναι για λύπηση. Στο -για τρίτη σερί χρονιά- διπλό που πήρε η Σίτι μέσα στο άλλοτε απόρθητο Ολντ Τράφορντ, ούτε όρεξη για καζούρα στους φίλους μου οπαδούς της Γιουνάιτεντ δεν είχα. Του δικού μας 0-3 είχε προηγηθεί ένα αντίστοιχης ευκολίας πέρασμα της Λίβερπουλ, καθώς και άνετα διπλά μετά από δεκαετίες των Τότεναμ, Έβερτον, Νιουκάστλ. Μόνο ο Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε. Οι υποψήφιοι για την πολυπόθητη αλλά ηλεκτροφόρα συνάμα θέση είναι αρκετοί, με τον πρώτο στόχο πάντως, Γιούργκεν Κλοπ να αρνείται να αναλάβει παραμένοντας στην αγαπημένη του Μπορούσια Ντόρτμουντ.

Λουίς Φαν Γκαλ: Πρώτο φαβορί (παρά το έντονο ενδιαφέρον και της Τότεναμ) είναι ο Ολλανδός που με τον Άγιαξ της δεκαετίας του ’90 είχε παρουσιάσει την κορυφαία ομάδα που έχω δει να παίζει μπάλα. Στη συνέχεια είχε επιτυχημένα περάσματα από Μπάρτσα, Μπάγερν και Άλκμααρ, με όλες τις ομάδες του να παίζουν θεαματικά και να κερδίζουν τίτλους. Στα αρνητικά ο δύστροπος χαρακτήρας του καθώς και ότι δε μοιάζει μακροπρόθεσμη λύση λόγω ηλικίας. Άλλωστε ακουγόταν έντονα πως μετά το Μουντιάλ της Βραζιλίας που θα πάει με την εθνική Ολλανδίας θα αποσυρθεί από τους πάγκους.

Ράιαν Γκιγκς: Ο Ουαλός θρύλος ανέλαβε ως προσωρινός προπονητής για τα τελευταία τρία ματς της σεζόν. Αν είχε λίγο περισσότερο χρόνο θα μπορούσε να δείξει κάποια στοιχεία ώστε να γίνει μόνιμος, τώρα όμως η απειρία του δύσκολα θα πείσει τη διοίκηση να τον εμπιστευτεί και μετά το καλοκαίρι, αλλιώς θα ήταν ιδανικός.

Φρανκ ντε Μπουρ: Άλλος ένας Ολλανδός υποψήφιος, ο πρώην αμυντικός της Μπαρτσελόνα έχει καταφέρει με τον Άγιαξ που είναι η πρώτη του δουλειά, να κατακτήσει τέσσερα πρωταθλήματα σε ισάριθμες σεζόν. Ναι μεν δεν είχε τόσο σοβαρό ανταγωνισμό, ενώ και στην Ευρώπη δεν έχει κάνει το κάτι παραπάνω, έχει όμως το winning mentality που μπορεί να μεταφέρει στην τραυματισμένη ψυχολογία της Γιουνάιτεντ.

Ρομπέρτο Μαρτίνες: Ο Ισπανός, αφού κέρδισε το -πρώτο στην ιστορία της- κύπελλο με τη Γουίγκαν κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι την ίδια σεζόν που υποβιβάστηκε στην Championship (!) διαδέχτηκε τον Μόγιες στον πάγκο της Έβερτον με θαυμαστά αποτελέσματα, καθώς διεκδικεί στα ίσα την έξοδο στο Champions League από την Άρσεναλ. Θυμίζει λίγο την περίπτωση του Μπρένταν Ρότζερς, αφού και οι δικές του ομάδες παρουσιάζουν ωραίο θέαμα, ενώ είναι και γνώστης της βρετανικής πραγματικότητας. Δύσκολα θα αποτελέσει ξανά τον διάδοχο του Μόγες, αλλά θα μπορούσε να αναδειχτεί σε μεταμορφωτή των μπέμπηδων.

Μαουρίτσιο Ποκετίνο: Περίπτωση παρόμοια με του Μαρτίνες, ο Αργεντίνος δεν είναι -ακόμη- μεγάλο όνομα, όμως εντυπωσιάζει με τη δουλειά του στη Σαουθάμπτον. Επιθετική φιλοσοφία στο παιχνίδι του με την οποία έχει δυσκολέψει όλους τους μεγάλους, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει παίχτες όπως τους Λουκ Σόου, Τζέι Ροντρίγκες και Ρίκι Λάμπερτ.

Ντιέγκο Σιμεόνε: Ο Τσόλο είναι ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς η θητεία του σε Αργεντινή και Ιταλία δεν είχε καμία σχέση με τα όσα θαυμαστά πραγματοποιεί στη λατρεμένη του Ατλέτικο. Αν κερδίσει πρωτάθλημα ή Champions League, πόσο μάλλον και τα δύο, θα είναι ο νέος αυτοκράτορας του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, και θα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει όποια ομάδα θέλει. Θα προτιμούσα όμως να μείνει στους ροχιμπλάνκος και να τους καθιερώσει στην ελίτ.

Κάρλο Αντσελότι: Ο Ιταλός κοσμοπολίτης των πάγκων, με τίτλους σε Ιταλία, Αγγλία, Γαλλία και Ισπανία είναι σαφώς μία πολύ καλή περίπτωση, παρουσιάζει όμως ένα μειονέκτημα. Με εξαίρεση την πολυετή παραμονή του στη Μίλαν, στις υπόλοιπες ομάδες που δούλεψε έμενε το πολύ μία διετία. Αν η διοίκηση της Γιουνάιτεντ θέλει κάποιον που θα μείνει καιρό για να χτίσει την ομάδα από την αρχή, καλό θα είναι να κοιτάξει αλλού.