«Ήταν τεράστια έκπληξη η εκλογή Τράμπ», τονίζει ο Γάλλος φιλόσοφος Αλαίν Μπαντιού. «Η εκλογική νίκη του προκαλεί φόβο, κατάθλιψη, θυμό και πανικό. Γι’αυτό το λόγο είναι αναγκαίο να σκεφτούμε, ξεπερνώντας το φοβο και την κατάθλιψη, την κατάσταση σήμερα στον κόσμο. Μπορούμε να ελπίζουμε μόνο εάν προσδιορίσουμε και συνειδητοποιήσουμε μια απολύτως διαφορετική σύλληψη της Πολιτικής, σε παγκόσμιο επίπεδο, αποδεχόμενοι την ιστορική νίκη της παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και την απόλυτη αποτυχία των σοσιαλιστικών κρατών».
«Είμαι απαισιόδοξος», σχολιάζει ο πολιτικός στοχαστής Ετιέν Μπαλιμπάρ, «αφενός, γιατί οι ΗΠΑ είναι μια ειδική περίπτωση, είναι παγκόσμια ηγεμονία ή πρώην ηγεμονία – ex-hegemon-, σε θέση ακόμα και σήμερα να προκαλέσει μεγάλη βλάβη. Παρόλα αυτά,αν και τέτοια, ένας προσανατολισμός προς μια έστω “αρκετά καλή” κατεύθυνση σε ζητήματα όπως οι κλιματολογικές αλλαγές κ.ά. θα είχε τεράστια σημασία. Αφετέρου, γιατί, υπό μιαν άλλη έννοια, αυτό που συνέβη δεν είναι μοναδικό, αλλά αποκαλύπτει τάσεις και δυναμικές παντού γύρω μας –ιδίως στην Ευρώπη. Η εκλογή Τράμπ αυτή τη στιγμή κάνει μια δύσκολη κατάσταση ακόμη δυσκολότερη. Δεν θα ήθελα παρόλα αυτά να βυθιστώ στην απελπισία, γιατί υπάρχουν παντού προοδευτικές δυνάμεις, κάτι ορατό κυρίως στην Ελλάδα, παρότι είναι δραματικά απομονωμένες.»
Για την ιστορική μορφή της ιταλικής Αριστεράς και ιδρυτικό στέλεχος της Il Manifesto Λουτσιάνα Καστελίνα ο «Τραμπ είναι απρόβλεπτος, επικίνδυνος, έτοιμος να κάνει οτιδήποτε θα φανεί καλό για τις business του, δεν είναι ένας δημοκράτης πολιτικός και φυσικά θα ασκήσει τον ρατσισμό και την απομόνωση (πράγμα που μπορεί να είναι καλό για μας γιατί θα σημαίνει λιγότερες στρατιωτικές εμπλοκές και μπλοκάρισμα του TTIP, παρόλα αυτά είναι λάθος. Η εκλογή Τραμπ είναι παρόλα αυτά –προσθέτει- ένα καλό μάθημα για τους Σοσιαλδημοκράτες και τους φίλους τους: μια τόσο τρομακτική κοινωνική ανισότητα αναμένεται να ταρακουνήσει το πολιτικό σκηνικό. Κι αν η Αριστερά ή η Κεντροαριστερά ή τα δημοκρατικά κόμματα δεν δώσουν μια δημοκρατική σοβαρή απάντηση στις διαμαρτυρίες, τότε θα πεταχτούν όλοι εκτός πολιτικής σκηνής. Ξεκινώντας από τον Ολάντ, μια κακιά εξέλιξη για όλους”.
