Η Άνγκελα Μέρκελ στο κρεβάτι με το Φρανσουά Ολάντ γεύεται ένα κρουασάν από το χέρι του Γάλλου Προέδρου: η φωτογραφία που κοσμεί το εξώφυλλο του εβδομαδιαίου ενθέτου περιοδικού της Monde δεν είναι ιδέα των Γάλλων δημοσιογράφων, αλλά των Γερμανών συναδέλφων τους που εργάζονται στο ενθετο περιοδικο της Zeit, για πολλούς της καλύτερης εφημερίδας στον κόσμο. Το ίδιο και οι φωτογραφίες στο εσωτερικο των δύο ενθέτων που κυκλοφορουν αυτην την εβδομάδα αφιερωμένα στις γαλλογερμανικές σχέσεις (ή στο γαλλογερμανικό έρωτα αν κρίνουμε από αυτες): Άνγκελα και Φρανσουά στο πάτωμα, αυτή ξαπλωμένη με γούνα και ένα ποτήρι σαμπάνια αυτός δίπλα της προστατευτικός (!) με το κουστουμάκι του, Φρανσουά και Άνγκελα πλάι πλαι πετάνε ντομάτες σε ένα πορτρέτο του Ομπάμα, Άνγκελα και Φρανσουά διβάζουν, εκείνη τη Monde εκείνος την Zeit ή προβάρουν στον καθρέφτη το καπέλο του Ναπελόντα και το στέμμα του Kaiserreich.
Λιγο κολακευτικά όλα αυτά για το Γάλλο Πρόεδρο θα έλεγε κανείς, αλλά η ιδέα για ένα κοινό τεύχος των δύο ιστορικών εφημερίδων (έστω, των ενθέτων τους) ήταν και αυτή γερμανική και στόχος της να καταρριφθουν τα κλισέ που έχει ο ένας λαός για τον άλλον και για τις μεταξυ τους σχέσεις όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Και να βάλουν έτσι ένα λιθαράκι στο χτίσιμο μιας ισχυρής, κοινής Ευρώπης.
Τα περισσότερα κλισέ τα σχετικά με τις διαφορές στον τρόπο σκέψης τους καταρρίφθηκαν αμέσως στις συναντήσεις που έκαναν τα επιτελεία των δύο περιοδικών. Η απόφαση να φτιάξουν ένα τεύχος “αστείο και σεξι“,το ακριβώς αντίθετο από την εικόνα που βγάζουν αυτή τη στιγμή οι σχέσεις των δυο κρατών, την έλαβαν απο κοινού και με ενθουσιασμό. Και προς έκπληξιν των Γάλλων,οι πιο πρωτότυπες προτάσεις ήρθαν από την άλλη πλευρά:Οι Γερμανοί ήταν αυτοί πρότειναν να απευθυνθούν στη γνωστή Αγγλίδα φωτογράφο Alison Jackson η οποία φωτογραφίζει σωσίες και να στήσουν τη φωτογραφική σειρά με το αγαπημένο ζευγάρι. Βέβαια, οπως γραφουν οι δημοσιογράφοι της Monde, μερικά από τα κλισε δεν καταρρίπτονται εύκολα: “Οι Γερμανοί έφθασαν στην ώρα τους στα άθλια και ακατάστατα γραφεία μας, εμείς πήγαμε με μεγάλη καθυστέρηση στα υπέροχα και τακτοποιημένα γραφεία τους”.
Εκτός από τις φωτογραφίες, τα δύο ένθετα περιλαμβάνουν άρθρα για τις σχέσεις Μέρκελ-Ολάντ γραμμένα από κοινού από τους πολιτικούς τους συντάκτες, θέματα γαλογερμανικού ενδιαφέροντος και ένα μεγάλο πορτφόλιο με τα ελπιδοφόρα νεαρά ταλέντα Γάλλων και Γερμανών στις τέχνες, τον αθλητισμό, τη μόδα, τη μαγειρική κ.α. Όλο το τεύχος της Zeit είναι γραμμένο στα γαλλικά (!) με μετάφραση στα γερμανικά, η Monde από την πλευρά της έκανε την…μεγάλη παραχώρηση να βάλει τον τιτλο του εξωφύλλου της στα γερμανικά : Ich Liebe dich ,συμπληρώνοντας πάντως στα γαλλικά: moi non plus (Σ αγαπώ,ούτε κι εγώ-ο τίτλος του γνωστου τολμηρου ερωτικού τραγουδιου και φιλμ του Σερζ Γκαινσμπούρ που είχε προκαλέσει σκάνδαλο στην εποχή του).
Οι Γερμανοί έφθασαν στην ώρα τους στα άθλια και ακατάστατα γραφεία μας,εμείς πήγαμε με μεγάλη καθυστέρηση στα υπέροχα και τακτοποιημένα γραφεία τους.
Αν δημιουργήθηκε κάποιο πρόβλημα,αυτό ήταν με τους σωσίες: Ενώ οι Γερμανοι εύκολα βρήκαν καμιά δεκαριά Μέρκελ,οι Γάλλοι δεν εύρισκαν ούτε έναν Ολάντ!”Αν ειναι δυνατόν”, απόρησαν οι Γερμανοί, “νομίζαμε οτι έχετε έναν νορμάλ Πρόεδρο!”
Σε Γαλλία και Γερμανία, οι φωτογραφίες άλλους σόκαραν, άλλους διασκέδασαν. Οπως γράφουν τα δύο περιοδικά, ο μοναδικός τους στόχος είναι να απο-δραματοποιήσουν αυτήν την ουσιαστική σχέση που οφείλουν να διατηρούν τα δύο κράτη, προς όφελος της Ενωμένης Ευρώπης.
Οι γαλλογερμανικές σχέσεις στην Ιστορία δεν υπήρξαν ποτέ εύκολες, θα μπορούσε, τηρουμένων πολλών αναλογιών, να τις παρομοιάσει κανείς με τις ελληνοτουρκικές: δύο αιματηροί παγκόσμιοι πόλεμοι έφεραν τα δύο κράτη αντιμέτωπα τα τελευταία 90 χρόνια, ο πρώτος μάλιστα με απίστευτο αριθμό νεκρών και από τις δύο πλευρές, όλος ο μεσοπόλεμος ήταν μία περίοδος έντονης γερμανικής φαντασίωσης για εκδίκηση απένατι στους Γάλλους που την πήρε ο πανευτυχής Χίτλερ την ημέρα που τους υποχρέωσε να υπογράψουν τη συνθηκολόγηση στο ίδιο σημείο (το δάσος της Κομπιένης ) και στο ιδιο βαγόνι που την είχαν υπογράψει οι Γερμανοί 22 χρόνια πριν, η Αλσατία και η Λωραίνη άλλαξαν πολλές φορές εθνόσημο στο παρελθόν. Ακριβώς όμως,όλα αυτα αποτελούν παρελθόν και μπορεί τώρα η Γερμανία να είναι ισχυρή και η Γαλλία ανίσχυρη, όμως πάνω στις καλες γαλλογερμανικές σχέσεις έχει χτισθεί η ενωμένη Ευρώπη και αυτές παραμένουν ο ισχυρός πυλώνας της.
Το αποτέλεσμα της συνεργασίας Le Monde–Die Zeit κυκλοφόρησε το περασμένο Σάββατο και είναι,όπως τονίζουν στα editorial και οι δύο πλευρές, εξόχως μαχητικό υπέρ ενός κοινού σκοπού: της Ενωμένης Ευρώπης. Γιατί, όπως υπογραμμίζουν, για να φτιαξουμε καλύτερα την Ευρώπη, πρέπει να τη ζήσουμε!
