Άτιμος ο Guardian και οι έρευνές του. Σε μια απ’αυτές, οι συμπαθέστατοι Ιάπωνες απεικονίζονται σαν να έχουν δώσει όρκο αγνότητας. Και μονολογείς, «δε μπορεί, οι Ιάπωνες απολογήθηκαν για τα εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, γιατί τους χτυπάει έτσι ο Guardian; Κάποιος λόγος θα υπάρχει». Πώς γίνεται στη χώρα που συναντάς φαινόμενα όπως αυτό του Nyotaimori, του να τρως δηλαδή από το γυμνό γυναικείο κορμί sushi ή sashimi, να συναντάται σεξουαλική αδιαφορία; Γιατί οι νέοι της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου, διατηρούν τις αποστάσεις τους και απέχουν από το σεξ; Η videogame κουλτούρα φαίνεται πως έχει επηρεάσει για τα καλά τη συνείδηση του ιαπωνικού λαού. Δεν εξηγούνται αλλιώς οι δηλώσεις τριαντάχρονου παρθένου, που παραδέχτηκε πως διεγείρεται περισσότερο ερωτικά από τις ρομποτικές γκόμενες των ηλεκτρονικών παιχνιδιών ή μιας γυναίκας αγνώστων λοιπών στοιχείων, που επί δυο χρόνια δεν έχει βγει κανένα ραντεβού γιατί προτιμάει το ψηφιακό μαγαζί με ζαχαρωτά που διατηρεί σε κάποιο παιχνίδι. Γενικότερα αυτά τα ακραία παραδείγματα αποτελούν το καλύτερο παράδειγμα για να αντιληφθούμε πως η Ιαπωνία μπορεί να αποτελέσει κάποιου είδους προπομπό για ριζικές και βαθιές αλλαγές στην κοινωνική δομή. Παλαιότερα, η επιλογή του να είναι single κάποιος θεωρούνταν η «απόλυτη προσωπική αποτυχία». Τώρα, παρατηρούμε ολοένα και περισσότερους να επιλέγουν να είναι μόνοι τους, δημιουργώντας κατά ένα εντελώς οξύμωρο τρόπο, μια ομάδα μόνων ανθρώπων που γουστάρουν τη μοναξιά τους.
Δεν εξηγούνται αλλιώς οι δηλώσεις τριαντάχρονου παρθένου, που παραδέχτηκε πως διεγείρεται περισσότερο ερωτικά από τις ρομποτικές γκόμενες των ηλεκτρονικών παιχνιδιών ή μιας γυναίκας αγνώστων λοιπών στοιχείων που επί δυο χρόνια δεν έχει βγει κανένα ραντεβού γιατί προτιμάει το ψηφιακό μαγαζί με ζαχαρωτά που διατηρεί σε κάποιο παιχνίδι.
Σταδιακά, η Ιαπωνία έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε μια κοινωνία όπου κυριαρχούν μορφές που συναντάμε στην επιστημονική φαντασία των ταινιών, των anime, των videogame και των hentai με τα περίεργα πλοκάμια (ναι αυτά τα πορνό). Τα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους: Το ένα τρίτο των ατόμων κάτω των 30 δεν έχουν βγει ποτέ με κανένα, ενώ το 45% των γυναικών ηλικίας 16-24 δηλώνουν πως δεν τους ενδιαφέρει καθόλου το σεξ ή ακόμα χειρότερα ότι το «απεχθάνονται». Στους άντρες, το ποσοστό είναι κάπως χαμηλότερο, αλλά εξίσου ανησυχητικό με τον αριθμό να αγγίζει το 25%. Τα ίδια και χειρότερα βλέπουμε και στο γάμο που παρομοιάζεται με ναρκοπέδιο και εμπεριέχει προβλήματα που πλέον είναι αποτρεπτικά από το να κάνεις έναν. Το 90% των γυναικών θεωρεί πως η single ζωή είναι απείρως καλύτερη από τον έγγαμο βίο. Λογικό, αν αναλογιστεί κανείς πως οι περισσότερες γυναίκες επιλέγουν την καριέρα τους, οπότε αφήνουν σε δεύτερη μοίρα το γάμο, που το θεωρούν όχι απλά επικίνδυνο για τη δουλειά τους, αλλά το θάνατο της όποιας πιθανής ανέλιξης στο χώρο εργασίας. Γενικά, και στα δυο φύλα η λέξη που χρησιμοποιούν είναι “Mendokusai”, που μεταφράζεται χονδροειδώς στα ελληνικά, ως «κουραστικό» ή «πολύ περίπλοκο», δείγμα της νέας νοοτροπίας που φαίνεται να «επαναστατεί» έναντι των παλιών, παραδοσιακών μοντέλων.
Το 90% των γυναικών θεωρεί πως η single ζωή είναι απείρως καλύτερη από τον έγγαμο βίο.
Το ζήτημα δεν είναι να επικρίνουμε ή να σχολιάσουμε τη σεξουαλική ζωή των Ιαπώνων, αλλά το πώς μπορεί να προβληματίσει τους νέους –ακόμη και σε παθολογικό επίπεδο- η δυσκολία στην επικοινωνία με το άλλο φύλο και κατ’επέκταση, η πνευματική κόπωση που τυχόν αισθάνονται από τις σχέσεις. «Γιατί να μπλέκουμε σε παλιοϊστορίες, αφού στον κόσμο λιγοστές ειν’ οι κυρίες», που λέει και το all-time classic άσμα. Γιατί πλάκα στην πλάκα αυτή είναι η εν γένει αντίληψη του σεξ και της ρομαντικής σχέσης: «κοπιαστική δουλειά». Και οδηγεί αρκετούς στην ολοκληρωτική απόρριψη πριν καν τις κάνουν. Και η πρακτική αυτή θα οδηγήσει με τη σειρά της τη χώρα στο να πουλάει περισσότερες πάνες για ηλικιωμένους παρά για βρέφη. Αστείο τώρα, πιθανό αργότερα.
