Λίγα λεπτά πριν την παγκόσμια πρεμιέρα της νέας του ταινίας Ready Player One στο φεστιβάλ SXSW, πριν 2 εβδομάδες, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ έκανε λόγο για τη “μεγαλύτερη κρίση πανικού της ζωής [του]», μια δήλωση που προκαλεί μεν έκπληξη, αλλά βάζει και στο σωστό πλαίσιο τις ανασφάλειες των υπολοίπων, αφού ακόμα και ο πιο πετυχημένος κι επιδραστικός σκηνοθέτης του τελευταίου μισού αιώνα καμιά φορά αμφιβάλλει για την απήχηση της δουλειάς του. (Βέβαια εκείνος έχει ως μέτρο σύγκρισης τον Ε.Τ., ενώ οι κοινοί θνητοί μια παρουσίαση με ClipArt στο PowerPoint.) Αντιμέτωπος με τη μεγαλύτερη τεχνολογική πρόκληση της καριέρας του, ο Σπίλμπεργκ επέλεξε να μεταφέρει στο σινεμά το ομώνυμο μπεστ σέλερ του Έρνεστ Κλάιν, κάνοντας τον συγγραφέα να πιάσει αφάνταστο τζακ ποτ, αφού στο -γεμάτο pop culture αναφορές- βιβλίο του την πρώτη θέση κατέχουν εκείνες για τις κλασικές ταινίες του σκηνοθέτη.
Η ταινία εκτυλίσσεται σε δύο κόσμους, τη γκρίζα πραγματικότητα του 2045 και το εικονικό σύμπαν OASIS, στο οποίο ο κάθε χρήστης πλάθει ένα άβαταρ της αρεσκείας του κι απολαμβάνει μια ύπαρξη εκτός των ορίων της φαντασίας. Η γνώριμη σπιλμπεργκική ιδέα μιας ομάδας φίλων που κυνηγούν ένα θησαυρό, ενώ τους κυνηγούν κακοί πιο ισχυροί από εκείνους, προσαρμόζεται στο νέο περιβάλλον μέσα από προχωρημένη motion capture τεχνική και μια πλειάδα πολιτιστικών αναφορών στα 80s. Αλλά για τον σκηνοθέτη το δέλεαρ δεν ήταν η τεχνολογική μαγεία (ο Σπίλμπεργκ δεν είναι ο Τζέιμς Κάμερον) αλλά οι αφηγηματικές δυνατότητες που του προσέφερε η αντίθεση μεταξύ των δύο κόσμων.
Παρακάτω, ο Σπίλμπεργκ μιλά πιο αναλυτικά για το πώς επέλεξε να βάλει την υπογραφή του στο Ready Player One:
Μπορείτε να μας μιλήσετε για τη σχέση σας με τη νοσταλγία και πώς αυτή η σχέση αλλάζει με τα χρόνια; Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση, γιατί η σχέση μου με τη νοσταλγία είναι πολύ στενή. Βασίζεται στο γεγονός ότι από την ηλικία των 11-12 ετών άρχισα να γυρίζω ταινίες 8 χιλιοστών με την οικογένειά μου, όταν κάναμε κάμπινγκ στην Αριζόνα. Όταν βγήκαν οι βιντεοκασέτες, άρχισα να γυρίζω σε βίντεο. Και στη συνέχεια, άρχισα να χρησιμοποιώ την κάμερα 8mm την εποχή που ήμουν παρέα με τον Φράνσις Φορντ Κόπολα, τον Τζορτζ Λούκας, τον Μάρτιν Σκορσέζε και τον Μπράιαν ντε Πάλμα στα 1970s. Έχω υλικό περίπου 60 ωρών από όλους εμάς να μεγαλώνουμε και να κάνουμε μαζί ταινίες που κάποια μέρα θα μπορούσε να γίνει ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ – αν υπήρχε μία περίπτωση να μπορούσα να έχω τα δικαιώματά του – το 80% του υλικού δεν είναι «κυκλοφορήσιμο» [γέλια]! Σήμερα, στην καθημερινή μου ζωή, γυρίζω βίντεο με την οικογένειά μου που μεγαλώνει. Έχω έναν πολύ σπουδαίο μοντέρ, τον Άντι, που επιμελείται το υλικό και κάθε χρόνο κάνουμε μικρές προβολές μεταξύ μας. Το ονομάζουμε το Ετήσιο Οικογενειακό μας Βίντεο. Έτσι, πρακτικά ζω με τη νοσταλγία, και αυτό θα μπορούσε να είναι ο κύριος λόγος που αντέδρασα τόσο θετικά στο βιβλίο του Έρνι [σ.σ. Κλάιν] και στο σενάριο του Ζακ [σ.σ. Πεν]. Επειδή, έτσι και αλλιώς, κάπως έτσι ζω το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου [γελάει].
Ποιο ήταν εκείνο το στοιχείο της ταινίας που σας μίλησε προσωπικά; Η ταινία μιλά σε όλες τις γενιές, αλλά ποιο ήταν το σημείο αναφοράς ειδικά για εσάς; Ο Μπραντ Μπερντ είναι μία ιδιοφυΐα. Είχα δει το The Iron Giant στον κινηματογράφο και είμαι μεγάλος φαν του. Είχαμε συνεργαστεί για ένα τηλεοπτικό project [σ.σ. το Family Dog] πριν πολύ καιρό. Έτσι, ήθελα να τιμήσω τόσο τον Μπερντ, όσο και τον Iron Giant, σ΄αυτή την ταινία.
Ποια ήταν η ιστορία και οι χαρακτήρες που σας έκαναν να θέλετε το Ready Player One να είναι η επόμενη ταινία σας; Νομίζω ότι όποιος έχει διαβάσει το βιβλίο και είναι φαν αυτού του κόσμου, θα ήθελε να το δει να γίνεται ταινία. Θα μπορούσαν να βγουν 7, ίσως και 12 ταινίες από αυτό το βιβλίο [γέλια]. Το θέμα ήταν να βρούμε τον τρόπο να μιλήσουμε για αυτούς τους δύο κόσμους και να μεταφερθούμε και στον τρίτο, θέτοντας ταυτόχρονα την ερώτηση: πού θα θέλαμε να ζούμε; Στην πραγματικότητα; Ή σ’ ένα εικονικό σύμπαν; Αυτά τα θέματα ήταν ιδιαίτερα σημαντικά για μένα και διατρέχουν όλο το βιβλίο. Πραγματικά, η ιστορία έχει τόσα πολλά επίπεδα και θέματα στα οποία θα μπορούσε κάποιος να επικεντρωθεί.
