Οι Ταινίες του Στίβεν Σπίλμπεργκ που Άνοιξαν τον Δρόμο για το Ready Player One

Ελάχιστους μήνες μετά το, υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας, The Post: Απαγορευμένα Μυστικά, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ έχει έτοιμη την καινούργια του ταινία, το Ready Player One, τη μεταφορά του ιερού ευαγγελίου των fanboys από το συγγραφέα Έρνεστ Κλάιν (στα ελληνικά Αν Είσαι Έτοιμος Πάτα Enter, εκδ. Πατάκη). Βουτηγμένο σε αναφορές στα βιντεοπαιχνίδια, τη μουσική και τις ταινίες (κυρίως) της δεκαετίας του ’80, το Ready Player One είναι μια επιστροφή στο μέλλον από το θρυλικό σκηνοθέτη που ακροβατεί με αναμενόμενη επιδεξιότητα ανάμεσα σε νοσταλγία κι εφευρετικότητα, χωρίς να σταματά στιγμή να συνδιαλέγεται με το σύνολο της φιλμογραφίας του.

Παρακάτω εντοπίζουμε μερικά δείγματα «παλιού» Σπίλμπεργκ που προετοίμασαν το έδαφος για το τεχνολογικά άψογο geek-out του Ready Player One…

Ε.Τ. Ο Εξωγήινος (1982)

Η πιο κλασική από τις κλασικές ταινίες του Σπίλμπεργκ έχει αποκτήσει επιπλέον πολιτιστική βαρύτητα τα τελευταία χρόνια, έχοντας γίνει συνώνυμη με τη νοσταλγία για τα 80s μέσα από τα συναισθήματα που προκαλεί στις γενιές που μεγάλωσαν μαζί της και τις αξέχαστες εικόνες της (κοινώς, ήταν να μην δουν το παιδάκι πάνω σε ποδήλατο οι αδερφοί Ντάφερ). Το μεγαλύτερο δώρο του σκηνοθέτη ήταν ότι δεν κατέστρεψε την εμπειρία με ένα σίκουελ.

Κάπτεν Χουκ (1991)

Τα παιδιά των 80s έχουν την πρωτοκαθεδρία σε σχέση με την εξιδανίκευση της παιδικής τους ηλικίας, αλλά ποιος θα σκεφτεί και τα παιδιά των 90s; Αδίκως υποτιμημένη σε σχέση με την υπόλοιπη φιλμογραφία του, αυτή η μεταφορά του Πίτερ Παν φανερώνει τον Σπίλμπεργκ στην πιο ασυγκράτητη στιγμή του, με τον παιδικό του ενθουσιασμό να ξεχειλίζει – μαζί, βέβαια, με τη χρονική διάρκεια της ταινίας. Δουλεύοντας με παιδιά κι εφήβους ανάμεσα σε τεράστια ονόματα όπως ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, η Τζούλια Ρόμπερτς κι ο Ντάστιν Χόφμαν, ο Σπίλμπεργκ καταδίκασε την απάθεια και τη σκληρότητα της ενήλικης ζωής με μια άνεση που του χρεώθηκε για πάντα ως αφελής συναισθηματισμός.

Τζουράσικ Παρκ (1993)

Το βιβλίο του Έρνεστ Κλάιν είναι γεμάτο αναφορές στο πρωθύστερο έργο του Σπίλμπεργκ, ειδικά από τις ταινίες Ιντιάνα Τζόουνς, αλλά ο σκηνοθέτης επέμενε να αφαιρεθούν από την κινηματογραφική μεταφορά. Ωστόσο δεν μπόρεσε να αντισταθεί σε μια μικρή δόση χιουμοριστικής αυτοαναφοράς κατά τη διάρκεια της μεγάλης μάχης του φινάλε, που σας καλούμε να εντοπίσετε όταν δείτε την ταινία.

Πιάσε Με Αν Μπορείς (2002)

Η ιστορία ενός νεαρού που κυνηγά εκατομμύρια ξεφεύγοντας συνεχώς από το σύστημα ταυτίζεται, στη γενική θεματική της τουλάχιστον, με την υπόθεση του Ready Player One. Η νοσταλγική φλέβα του Σπίλμπεργκ φάνηκε κι εδώ, μόνο που αφορούσε μια ρετρό απλότητα, η οποία επιβίωνε χάρη στην απουσία της τεχνολογίας.

Οι Περιπέτειες του Τεν Τεν (2011)

Ο πρώτος πειραματισμός του Σπίλμπεργκ με τις δυνατότητες της τεχνολογίας mocap (motion capture) έγινε σε συνεργασία με τον Πίτερ Τζάκσον για την αποτυχημένη, στην Αμερική, μεταφορά του διάσημου βέλγικου κόμικ. Επανέλαβε την απόπειρα πριν από δύο χρόνια με τη μεταφορά του Μεγάλου Φιλικού Γίγαντα, πάλι με απογοητευτικά εμπορικά αποτελέσματα, και πλέον ελπίζει η τρίτη φορά να είναι και η τυχερή, ανεβάζοντας τον πήχυ στα ύψη με την ψηφιακή προσομοίωση OASIS του Ready Player One.