Είναι χάπως θολά τα πράμματα στο Σεφφύρι. Μεραρχίες από χαννίςς κυκλοφορούν με πλήρη εξάρτηση και σσητάνε από ήσυχες χραίες πιπεράτες φέτες μορταθέλλα και χασσόσες και πολυτελές μαυριδερό ψωμμί και δυο σταχόνες κατσικίσσο γάλλα. Μερικές τους δίνουν και τότε γαφχίζουν ομαδικά την Ενάτιν του Μπητχόφφεν τόσο λυπητερά και τόσο ευαίσθητα που συχχινούτται οι υπόλοιπες χραίες καθώς και οι φυλάκες του Αρχηχείου και αρχίζουν να μαζεύοτται χιλιάδες φέτες μορταθέλλα και τόνοι κάτσικισσό γάλλα και χασσόσες και τα χανίςς τρώνε όλο και πιο πολύ και το χάφγισμα τους γίνεται σταδιακά πιο άγριο, πιο δυνατό. Και όλοι βγαίνουν από τα μαχασσά, από τις λίμνες, κι από τα αιώνια χιόννια και σσητάνε να σταματήσει ο Μπητχόφφεν για πάδδα και οι χραίες συνεχίσσουν ήσυχο περπάτημα στην Κεδρική λεωφόρο χωρίς να μετανιώσσουν. Και το κασσίνο λάμπει ψψηλά, και η βαθθιά λίμνη πιο ήρεμη από ποτέ και στο προχσσενείο της Ρούσσας δεν ακούγεται τίποτε. Και τότε μια μεραρχία φιτφφούλ ξεκινάει κι αυτή ,με πλήρη εξάρτηση και σσητάει λίγο ωμό κιμμά και βελχχικό ουίσχι και λίγη πίσσα μαρχαρίτα. Και συχχινούτται οι χέρροι που ακούνε τον Τανχόισσερ και είναι όλα χάπως κυχλικά στο Σεφφύρι.
