Αλήθεια κλαίνε οι ροκ σταρ; Θρηνούν όπως ο υπόλοιπος κόσμος; Ή έτσι κι αλλιώς γεννήθηκαν για να πονούν και να τυραννιούνται, όπως πρωτοτραγούδησε η Μαρίκα Νίνου. Η είδηση για το θάνατο του γιου του Nick Cave είναι για πολλούς λόγους σοκαριστική. Ένα μικρό παιδί σκοτώθηκε πέφτοντας στο γκρεμό (Ovingdean Gap στο Σάσεξ), αυτό το παιδί τυχαίνει να είναι γιος ενός τεράστιου καλλιτέχνη, ιδιαίτερα αγαπητού στην Ελλάδα που το έργο του ταυτίζεται συχνά με την έννοια του απέραντου θρήνου. Και του κακού. Και της αγάπης. Αυτές είναι και οι τρεις θεότητες που πρωταγωνιστούν στις τραγωδίες που μας παρουσιάζει ως τραγούδια ο Nick Cave μαζί με τους Bad Seeds. Γι’ αυτό και το θλιβερό συμβάν μοιάζει να βγαίνει μέσα από τις ιστορίες που μας έχει διηγηθεί κατά καιρούς και έτσι το κάνει ακόμα πιο τραγικό. Γιατί έχουμε δει τον Cave να θρηνεί.
One more man gone. Έτσι ξεκινάει το The Good Son από το ομώνυμο άλμπουμ του 1990. Εκεί φυσικά δεν ήταν ένα όμορφο, αγαπητό αγόρι (όπως αποχαιρέτησε το δικό του: “Our son Arthur died on Tuesday evening. He was our beautiful, happy loving boy. We ask that we be given the privacy our family needs to grieve at this difficult time.”) αλλά πιθανότατα ο Κάιν, ο πρώτος ανθρωποκτόνος στην βιβλική ιστορία, αυτός που σκότωσε τον αδερφό του Άβελ. Στην ουσία βέβαια ο Κάιν είναι ο πρώτος γιος που φεύγει από την οικογένειά του και ο πρώτος που πάει φυλακή.
Πατέρας και γιος.
Η θρησκεία ή μάλλον καλύτερα ο Θεός ή μάλλον καλύτερα τ’ ανθρώπινα συναισθήματα απέναντι στην «θεϊκή» παρέμβαση είναι το κέντρο της δουλειάς του Cave. Το «θεϊκή» πάρτε το όπως θέλετε. Δίνει μια επική διάσταση στην καθημερινότητα, όπως αυτή εξελίσσεται στον κήπο του καλού και του κακού. Χωριάτες, ναύτες, μεθύστακες, δολοφόνοι, παραβατικά στοιχειά, χήρες, κορίτσια, αγόρια, ερωτευμένοι, καραβοτσακισμένοι, ανώνυμοι όλοι, καταρρέουν από το βάρος της ύπαρξης τους. O Cave εμπνέεται περισσότερο από τις ιστορίες της Βιβλου παρά από την αρχαία ελληνική τραγωδία. Οι ήρωες του -και κατά συνέπεια ο ίδιος- δεν πάνε κόντρα στο ριζικό τους, το υπομένουν και περιμένουν ότι κάποιος, φυσικά ή μεταφυσικά, θα τους σώσει. Όχι όμως στο Weeping Song.
Εκεί, o πατέρας συμβουλεύει το γιο του να διασχίσει μια απόσταση ανάμεσα στη θάλασσα και στο βουνό όπου άντρες και γυναίκες ξεχωριστά μοιρολογούν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Cave το τραγούδι έχει γραφτεί για τον Blixa Bargeld, ένα από τα βασικά στελέχη των Bad Seeds. Μάλιστα ο Blixa κάνει τον πατέρα και ο Cave τον γιο. Στο προτελευταίο κουπλέ ο γιος λέει στον πατέρα:
O father tell me, are you weeping?
Your face seems wet to touch
O then I’m so sorry, father
I never thought I hurt you so much
Η απάντηση έρχεται αμέσως:
This is a weeping song
A song in which to weep
While we rock ourselves to sleep
This is a weeping song
But I won’t be weeping long
Μακάρι να είναι έτσι και ο πατέρας να μη θρηνήσει για πολύ.
