Η Τσικνοπέμπτη ίσως θα έπρεπε να αναγορευθεί ως εθνική εορτή. Όχι γιατί η πατρίδα μας είναι καρναβάλι κι άλλα τέτοια σταθηψαλτικά, αλλά διότι είναι η μέρα που ίσως εορτάζεται περισσότερο από κάθε τι στον τόπο μας. Περισσότερο και από τα άλλα τα καρναβάλια, τα κανονικά αυτά πριν την Καθαρά την Δευτέρα . Δεν είναι αμελητέο ότι ο κόσμος αψηφά μαζικά το γεγονός ότι την Παρασκευή δουλεύει (όσοι απέμειναν τουλάχιστον) και ξεχύνεται κι επιδίδεται από μεσημερίς μέχρι πρωίας στους δρόμοι σε ένα τρελό κρεσέντο ή καλύτερα κρεασέντο βρώσης και πόσης. Τα μαγαζά εστίασης και τα μπαρς κάνουν τους μεγαλύτερους τζίρους της χρονιάς και τίποτα δεν θυμίζει ότι δεν έχουμε την μεγάλη ΠΑΣΟΚάρα στην εξουσία να δίνει στον λαό ψωμάκι (και σουβλάκι, ναι σουβλάκι μην αρχίσουμε τώρα τα μπαμπινιώτικα) να φάει. Εξού ίσως σημειολογικά και το γεγονός ότι τα 80ς ως σάουντρακ δεσπόζουν στις σχετικές επιλογές των απανταχού ντιτζέηδων ανά την επικράτεια. Η χώρα ζει ένα τεράστιο ρέιβ πάρτυ όσον αφορά το επίπεδο της έκστασης(εκστα νο) που επικρατεί. Όπα τι είπα ρέιβ πάρτυ…; Κάτσε να δω λίγο Τάκη να στανιάρω και να εμπνευστώ
Γι αυτό κι εγώ λοιπόν μέσα σε αυτό το πνεύμα τιμώντας την νάμπερ ουάν περσόνα του ελληνικού κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι και με σαφέστατο το λαογραφικό αίσθημα που με διακατέχει τέτοιες μέρες, έκατσα και σκάρωσα ένα κομματάκι σχετικό. Αφιερωμένο λοιπόν σε όσους παρτάρουν σήμερα ναούμε και στην μνήμη του Τάκη που η φιλοσοφία τους μας στοίχειωσε όλα αυτά τα χρόνια
ΚΥΚΛΟΥΣ
Σαν τον Τάκη βλέπω κύκλους
Ξεσαλώνω με τους ύπνους
Μα δεν πρόκειται ποτέ
Γω να γίνω κυριλέ
Σαν τον Τάκη θέλω να μαι
Να κάθομαι και να κοιμάμαι
Κι όλα γύρω να γυρνάνε
Πόσο ωραία θεέ μου θα ναι
Σαν τον Τάκη έτσι απλά
Ρέιβ μόνο ρε μουνιά
Κι οποτέ θελώ εγώ
Θα διαφοροποιηθώ
Μοναχός μου θα αράζω
Δίχως έγνοια θα ρεμβάζω
Κι αν ποτέ σας δεν παρτάρατε
Αυτούς τους κύκλους μην μου τάραττε
