Γιατί μένουμε Ευρώπη; Επειδή θυμάμαι την Ελλάδα της δραχμής, των κλειστών συνόρων, της στραβής ματιάς στο τελωνείο μετά από επίσκεψη στο εξωτερικό, της βαλκανικής σκοτεινιάς, της μεταχουντικής Παιδείας. Και δεν μιλάω για την Ελλάδα της δεκαετίας του ’90 με τα ΜΟΠ, τις ΕΟΚικές παροχές, τα δάνεια και το εύκολο χρήμα. Μιλάω για την Ελλάδα του Καραμανλή Sr., με τα σταγονίδια ακόμη στον κρατικό μηχανισμό (όπως έλεγε και ο Αβέρωφ) και την απόσταση από οποιαδήποτε ιδέα νεωτερισμού.
Επειδή εκτός Ευρώπης, κινδυνεύω από κάθε λογής ιδεοληπτικό «επαναστάτη» ή «πατριώτη»- μόνο η Ευρώπη εγγυάται τα πολιτικά και ατομικά μου δικαιώματα απέναντι στις εξουσίες εντός και εκτός Βουλής και σε κάθε είδους παράκεντρο
Επειδή εκτός Ευρώπης θα πρέπει να στηθώ στην ουρά για φάρμακα, τρόφιμα και βενζίνη, όπως σωστά ανέφερε πλειστάκις ο Λαπαβίτσας και χιλιάδες ξένοι και έλληνες επιστήμονες. Λογικό εξάλλου, σε μία χώρα που παράγει ελάχιστα προϊόντα και πολύ περισσότερη επανάσταση. Μου κάνει έκπληξη πως πολλά νέα παιδιά που σπούδασαν στο εξωτερικό και δεν χρειάστηκε να δουλέψουν πριν τα 30 τους θεωρούν τόσο δεδομένο το τελευταίο iphone, το αυτοκίνητο, τις διακοπές στο εξωτερικό, το ποτό στο μπαρ. Μου κάνει εντύπωση που, ενώ έχουν σπουδάσει και ταξιδέψει, δεν μπορούν να καταλάβουν οτι ζουν ανάμεσα στο 1/100 των προνομιούχων του κόσμου αυτού και πως οι αντίστοιχοι Κουβανοί, Αφρικανοί ή και Αλβανοί νέοι ΔΕΝ έχουν τίποτα απ’όσα έχουμε εμείς, παρότι δουλεύουν εξίσου σκληρά ίσως και σκληρότερα. Μου κάνει εντύπωση πως αρκετοί έλληνες νομίζουν πως δικαιούνται την κατανάλωση των Γερμανών, με παραγωγικότητα Βουλγάρων…
Απορώ που πολλοί νεοέλληνες βρίζουν την «Ευρώπη που ξέχασε τους λαούς», αλλά κάνουν γαργάρα τις πολιτικές δολοφονίες δημοσιογράφων του Πούτιν, τους σκλάβους των εργοστασίων της Κίνας, τους gay στο απόσπασμα του Ιράν. Είμαστε ακριβοί στα ευρωπαϊκά πίτουρα, αλλά φτηνοί στην τριτοκοσμική βρώμη που είμαστε έτοιμοι να φάμε.
Επειδή εκτός Ευρώπης θα γίνω εύκολη βορρά στο στόμα του κάθε μεγαλοιδεατιστή γείτονα: της Μεγάλης Αλβανίας, των ενθνικιστιών τάσεων της FYROM, ακόμη και του Ερντογάν που γίνεται όλο και περισσότερο σουλτάνος. Μία χώρα εκτός Ευρώπης που δεν μπορεί να είναι -και ουδέποτε ήταν- ανεξάρτητη, σημαίνει μία χώρα έρμαιο των δυνατότερων. Απορώ δε, που πολλοί νεοέλληνες βρίζουν την «Ευρώπη που ξέχασε τους λαούς» (ή την «φασιστική Ευρώπη»…), αλλά κάνουν γαργάρα τις πολιτικές δολοφονίες δημοσιογράφων του Πούτιν, τους σκλάβους των εργοστασίων της Κίνας, τους gay στο απόσπασμα του Ιράν. Είμαστε ακριβοί στα ευρωπαϊκά πίτουρα, αλλά φτηνοί στην τριτοκοσμική βρώμη που είμαστε έτοιμοι να φάμε.
θέλω η 6χρονη κόρη μου (και το δικό σου παιδί επίσης…) να ζήσει καλύτερα από ‘μένα ή έστω εξίσου καλά με ‘μένα στα νειάτα μου – μακριά από θρησκόληπτους φανατικούς παπάδες και στρατιωτικούς, φωτισμένους ηγέτες και τριτοκοσμικούς τσαουσεσκικούς αγκιτάτορες.
Επειδή θέλω η κόρη μου να ταξιδέψει, να σπουδάσει και να ζήσει στην Ευρώπη του Διαφωτισμού και των μεγάλων καλλιτεχνών χωρίς να πρέπει να δικαιολογεί την παραμονή της εκεί με βίζα, χωρίς να γίνει μία παράνομη μετανάστρια.
Αυτοί είναι οι βασικοί λόγοι που κατεβαίνω στις συγκεντρώσεις «Μενουμε Ευρώπη» και όχι επειδή είμαι αντι-Συριζα ή επειδή παίρνω εντολές από ξένα κέντρα όπως υπαινίχθηκε η ΠτΒ. Ούτε επειδή μένω Κολωνάκι όπως υπαινίχθηκε η γλυφαδιώτισα/δημοσιογραφικό αστέρι της Αυγής και δημοτική σύμβουλος της Δούρου (Κυψέλη μένω παρεπιπτόντως…) Αλλά επειδή θέλω η 6χρονη κόρη μου (και το δικό σου παιδί επίσης…) να ζήσει καλύτερα από ‘μένα ή έστω εξίσου καλά με ‘μένα στα νειάτα μου – μακριά από θρησκόληπτους φανατικούς παπάδες και στρατιωτικούς, φωτισμένους ηγέτες και τριτοκοσμικούς τσαουσεσκικούς αγκιτάτορες.
Ο Γιάννης Δημητριάδης είναι μουσικός και μουσικός παραγωγός στον ΚΟΣΜΟΣ
