Ποιος είναι θεατράνθρωπος και ποιος είναι παλιάνθρωπος
Το αρρωστημένο σενάριο ξεκίνησε με ψιθύρους και φήμες, ακολούθησε η συγκλονιστική ιστορία του Ν.Σ., η παραίτηση του Δημήτρη Λιγνάδη από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου εξαιτίας όπως δήλωσε «τοξικού κλίματος φημών, υπονοούμενων, διαρροών και αναφορών γύρω από το πρόσωπό μου, χωρίς μάλιστα να έχει υπάρξει οποιαδήποτε επίσημη καταγγελία».
Τα ρεπορτάζ δεν ανέφεραν το όνομά του, αλλά τον χαρακτήριζαν «γνωστό σκηνοθέτη- ηθοποιό» και «θεατράνθρωπο». Αναγνωρίζοντας τους κώδικες δεοντολογίας και το τεκμήριο αθωότητας, ορθώς το ονοματεπώνυμο δεν αναφέρθηκε, όμως ο όρος «θεατράνθρωπος», παρότι είναι λόγιο μεταφραστικό δάνειο και μάλιστα σφαλερό, όχι μόνο έχει καθιερωθεί, αλλά έχει αποκτήσει θετικό πρόσημο. Ο «θεατράνθρωπος» στην κοινωνική συνείδηση δεν είναι απλά ο άνθρωπος που ασχολείται με το θέατρο, είναι εκείνος που ζει και αναπνέει για το θέατρο. Ο «γνωστός ηθοποιός-σκηνοθέτης» είναι απλά παλιάνθρωπος. Το ότι ο νεποτισμός και οι διασυνδέσεις τον οδήγησαν σε θεατρικό θώκο δεν σχετίζεται με το θέατρο ως τέχνη, αλλά με την παθογένεια της κοινωνίας μας.
Η περίπτωση του Θανάση Παπαγεωργίου
Στην συνέντευξη τύπου της Λίνας Μενδώνη μάθαμε την άποψη της υπουργού πολιτισμού για τους ηθοποιούς. Η υπουργός δήλωσε ανερυθρίαστα ότι την εξαπάτησε με τη «βαθιά υποκριτική του τέχνη- ο ηθοποιός». Παρατηρούμε ότι η υπουργός πολιτισμού δεν αναγνωρίζει τη διαφορά μεταξύ υποκριτικής τέχνης και υποκρισίας, καθώς θεωρεί ότι η υποκριτική τέχνη, κυρίως η βαθιά, χρησιμοποιείται από τους ηθοποιούς ως μέσο εξαπάτησης. Στο twitter (που πρέπει να του ανάψουμε λαμπάδα γιατί δεν φιμώνεται) πληθώρα πολιτών και ηθοποιών συνασπίστηκε υπό το hashtag #nomoremendoni ζητώντας την παραίτηση της υπουργού. Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, ο Θανάσης Παπαγεωργίου δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook ανοιχτή επιστολή προς την Υπουργό Πολιτισμού με την οποία δήλωσε δημοσίως την απόσυρση της αίτησης επιχορήγησης από το ΥΠΠΟ του Θεάτρου Στοά. Επειδή πάνε να μας μπερδέψουν, ας το δούμε καθαρά: αυτός είναι θεατράνθρωπος, ο άνθρωπος που γύρισε την πλάτη στον όποιο πολιτισμό πρεσβεύει η Λίνα Μενδώνη και επιλέγει να υπηρετεί τον πολιτισμό που μας αφορά χωρίς τη συνδρομή της. Και επειδή πολλά έχουν ακουστεί τελευταία για τις κοπές των αρσενικών, δεν ξέρω αν ο κύριος Παπαγέωργίου είναι παλιάς ή νέας κοπής, ξέρω όμως σίγουρα ότι το κοπτήριο πρέπει να κόψει πολλούς τέτοιους.
Η ανοιχτή επιστολή του Θανάση Παπαγεωργίου στο Facebook:
“Κυρία Υπουργέ του Πολιτισμού, χτες υπέβαλα στις αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ την αίτησή μου για επιχορήγηση του Θεάτρου Στοά για τη νέα περίοδο. Σήμερα επιθυμώ να δηλώσω δημοσίως ότι την αποσύρω, επειδή, μετά από πενήντα χρόνια έντιμου και εξαντλητικού αγώνα για ένα καλύτερο θέατρο, αισθάνομαι ότι προδίδω τον αγώνα μου, αν η χώρα μου με κρίνει ικανό για επιχορήγηση με μια απόφαση που θα φέρει την υπογραφή σας, και που θα προέρχεται από έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζει, δεν έχει πληροφορηθεί, δεν είναι δουλειά του να ξέρει, δεν έχει καμία ευθύνη, που εξαπατάται από άτομα που κατοικούν στον κόρφο του, που απαξιώνει τόσο εύκολα την τέχνη της υποκριτικής (προφανώς συγχέοντας την με αυτήν της υποκρισίας) και που για όλα φταίνε οι άλλοι, οι απέναντι, οι πρώην, οι πολιτικοί του αντίπαλοι κλπ. Πιστεύω, κυρία, ότι ο Άρχων ενός Υπουργείου που ασχολείται με τον Πολιτισμό πρέπει βασικά να ανήκει στους πνευματικούς ανθρώπους και για μένα ο πνευματικός άνθρωπος είναι ταυτόχρονα και πολιτισμένος και ευαίσθητος και έντιμος και κυρίως αναλαμβάνει τις όποιες ευθύνες του αναλογούν, έστω κι αν οι προϊστάμενοι-του του φορτώνουν και τις δικές τους. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν αρνείται τις υποχρεώσεις του, δεν λέει ασύστολα ψεύδη, δεν καταφεύγει σε φτηνές δικαιολογίες, ξεπουλώντας π.χ. τόσο φτηνά – έλεος, κυρία! – τον χθεσινό του φίλο, δεν του φέρεται έτσι άνανδρα κρεμώντας τον ‘στα μανταλάκια’, δεν τον πετάει σαν στυμμένη λεμονόκουπα μόλις δει τα σκούρα επειδή ο φίλος αποδείχτηκε κάλπης. Δεν υπερασπίζομαι τον άθλιο που σας εξαπάτησε, αλλά στις πράξεις του, ως εκ της θέσεώς σας, καθρεφτίζεστε κι εσείς και χωρίς να το θέλετε, σχεδόν υποχρεωτικά, γίνεστε το ίδιο ‘επικίνδυνη’ όπως κι εκείνος. Και μοιάζει να το αποδέχεστε τώρα που προσπαθείτε ‘να την κάνετε’ με μικρά πηδηματάκια, πηδώντας πρώτη από το καράβι. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να ηγείται καμιάς δημόσιας αρχής, πόσο μάλλον ενός Υπουργείου Πολιτισμού. Δεν επιθυμώ να γίνω εκλεκτός ενός τέτοιου Υπουργείου που έχει χάσει εντελώς τη σοβαρότητά του και το οποίο δεν μπορώ να έχω σε καμία εκτίμηση. Όχι ότι το είχα και ποτέ, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, αλλά τώρα αισθάνομαι ότι, εξ αιτίας σας, έχει πλέον γελοιοποιηθεί τελείως κι εγώ δεν επιθυμώ να λάβω καμία βοήθεια, αν προέκυπτε, από ένα γελοιοποιημένο υπουργείο Πολιτισμού.
Κυρία Μενδώνη, αυτόν τον Πολιτισμό σας τον χαρίζω. Θα κρατήσω τον δικό μου.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ”
