Το απόγευμα θα ήταν υποτονικό στο μαγαζί, με τον ήλιο σχεδόν να βασιλεύει και την κίνηση στο στενό να είναι ενοχλητική, άμα δεν έμπαιναν πολύ απότομα και βιαστικά τρεις πλανόδιοι μουσικοί που άλλαζαν τις μουσικές με μεγάλη άνεση από Στραβίνσκι και Μάλερ σε Άκη Πάνου και μετά σε κάτι παραδοσιακά αστεία διαστροφικά της Δόμνας Σαμίου και απευθείας σε Παντελίδη και ακόμα χειρότερα σε Σωκράτη Μάλαμα- Βασίλη Καρρά. Όλα αυτά δε θα ήτο υποφερτά αν ο ντράμερ δεν κάπνιζε κάτι πελώρια πούρα από τα νησιά των Αζορών, φτηνά και με κακή μυρωδιά και αν ο κιθαρίστας δεν είχε στους ώμους του ένα ψημένο αρνί που έκανε τον τραγουδιστή να τσιμπολογάει και να τραγουδάει μπουκωμένος με κοκορέτσια και αυγά και τσουρέκια με αποτέλεσμα κανένας στίχος να μην βγάζει νόημα. Από την άλλη μια αναβίωση του Πάσχα στα τέλη του Μάη όσο άκαιρη και να φαίνεται, μας υπενθυμίζει την αξία της κακής μουσικής που σου θυμίζει μια κατάσταση στην οποία μετά από όλα τα μαρτύρια είσαι αναγκασμένος να αναστηθείς και να τα ξαναζήσεις ακόμα πιο έντονα και με όλο και χειρότερη μουσική μέχρι του εσχάτου σημείου που απλά ακούς την Πάολα την Φωκά νηστικός και δαρμένος άγρια μέσα σε ένα καζάνι με λιωμένο ατσάλι.
