Πολύς λόγος για την «τρομοκρατία» ένθεν κι ένθεν αλλά εμάς εδώ μας απασχολούν ζητήματα καρδιάς… εκεί ασούμε που ασκείτε η μεγαλύτερη του είδους και μας καθιστά ενίοτε θύματα του πάθους μας αγαπούλες… Σχετικό λοιπόν και το τραγουδάκι που έχω γράψει , με το ανάλογο εννοιολογικό υπόβαθρο ορμώμενο από την (διαρκή) επικαιρότητα όπως εξάλλου είχαμε πράξει και την προηγούμενη εβδομάδα.
Τρομοκράτης στα όνειρα σου
Είμαι κι επαναστατώ
Και θα γίνω συμφορά σου
Φτάνει λέω ως εδώ
Βιάστηκες να με δικάσεις
Το κεφάλι σου θα φας
Μονομιάς καταδικάζεις
τους Πυρήνες της Καρδιάς
Βιάστηκες και θα πληρώσεις
Την απόφαση αυτή
Δεν μπορείς να με τελειώσεις
Έχεις πλέον ξεγραφτεί
Με καλείς σ’ απολογία
Λες και σου φταιξα εγώ
Έγκλημα και τιμωρία
Με το πάθος σου αυτό
Βιάστηκες να με δικάσεις
Το κεφάλι σου θα φας
Μονομιάς καταδικάζεις
τους Πυρήνες της Καρδιάς
Βιάστηκες και θα πληρώσεις
Την απόφαση αυτή
Δεν μπορείς να με τελειώσεις
Έχεις πλέον ξεγραφτεί
