Πολύ γρήγορα, σχεδόν αμέσως με την αλλαγή της κυβέρνησης, το φονικό πρόσωπο της κλιματικής κρίσης μας απέδειξε ότι είναι υπεράνω πολιτικών. Δεν υπάρχει χειρότερη πολιτική από αυτή που γίνεται επί θανόντων και δεν είναι αυτός ο σκοπός του άρθρου τέτοιες ώρες. Όμως η μεγαλύτερη πολιτική επιταγή της γενιάς μας, πασών των γενεών, είναι η άμεση αντιμετώπιση της κλιματικής αδράνειας. Η απειλή είναι καθολική και παγκόσμια. Κανείς δεν πρέπει να μείνει πίσω, στην προσπάθεια αντιμετώπισης και μετριασμού των συνεπειών της κλιματικής κρίσης.
Τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι η κατά τόπους έκφραση της (εγ)κλιματικής αλλαγής, της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας της γης. Είναι γνωστό ότι η υπερσυγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα που οφείλεται στην καύση ορυκτών καυσίμων συμβάλλει στην αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη. Όσο αυξάνεται η μέση θερμοκρασία της γης τόσο η ένταση του συνόλου των καιρικών φαινομένων γίνεται εντονότερη, δηλαδή ακραία. Είναι τόσο απλό κι αναπόδραστο όσο αυτό που συμβαίνει όταν βάζουμε σε ένα αναμμένο μάτι μια κατσαρόλα νερό. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα δεν αποτελούν θεομηνία αλλά προάγγελο των συνθηκών που θα επιτείνονται και θα επικρατούν συνεχώς εντεινόμενα στο μέλλον, εφόσον παραμένουμε σε συνθήκες πολιτικής κλιματικής αδράνειας. Ο λόγος που χαρακτηρίζονται ακραία καιρικά φαινόμενα, άλλωστε, είναι επειδή υπερβαίνουν τις προδιαγραφές των υλικών (δρόμοι, φρεάτια, στέγες κλπ.) και των άυλων (πολιτική προστασία, φως, νερό, ΕΛΓΑ κλπ.) υποδομών που οι ανθρώπινες κοινωνίες δημιούργησαν για να προστατευτούν από αυτά.
Όσο αυξάνεται η μέση θερμοκρασία της γης τόσο η ένταση του συνόλου των καιρικών φαινομένων γίνεται εντονότερη, δηλαδή ακραία. Είναι τόσο απλό κι αναπόδραστο όσο αυτό που συμβαίνει όταν βάζουμε σε ένα αναμμένο μάτι μια κατσαρόλα νερό.
Είναι πλέον επιτακτικό, στην εποχή της έκτακτης κλιματικής ανάγκης που ζούμε, να συνυπολογίσουμε, στην χάραξη οποιασδήποτε πολιτικής, τη σύνδεση του φυσικού περιβάλλοντος με την ανθρώπινη δραστηριότητα και να ενισχύσουμε την ετοιμότητα και την προσαρμοστικότητα των κοινωνιών, με στόχο την εξάλειψη των απωλειών σε ανθρώπινες ζωές και τη μείωση των κοινωνικών και οικονομικών ζημιών.
Τα φαινόμενα αυτά δεν περιορίζονται στα ελληνικά σύνορα. Για το λόγο αυτό, η διεθνής κοινότητα σε μία προσπάθεια συνεργασίας και συντονισμένης αντιμετώπισης των σύγχρονων κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών συνεπειών που προκαλούνται από τέτοια φαινόμενα, έχει καταρτίσει συγκεκριμένα σχέδια πολιτικής δράσης με σκοπό την όσο το δυνατόν πιο ομαλή και συντονισμένη μετάβαση στην εποχή της έκτακτης κλιματικής ανάγκης.
Το βασικό κείμενο είναι η «Ατζέντα 2030: Μετασχηματίζοντας τον Κόσμο μας» που περιλαμβάνει έναν οδικό χάρτη για την μείωση των ανισοτήτων και την ανάληψη κλιματικής δράσης μέσα από ένα πλέγμα δεκαεπτά (17) αλληλένδετων και μετρήσιμων στόχων. Για παράδειγμα, οι Στόχοι για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη αναφέρουν ρητά στην προτεινόμενη πολιτική 11.B ότι έως το 2020, σε ένα χρόνο από σήμερα, χρειάζεται «να αυξηθεί ο αριθμός των πόλεων και των ανθρώπινων οικισμών, που υιοθετούν και εφαρμόζουν ολοκληρωμένες πολιτικές και σχέδια που αποβλέπουν στη συμμετοχικότητα, στην αποτελεσματικότητα της χρήσης των πόρων, στο μετριασμό και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, αλλά και στην ανθεκτικότητα απέναντι στις φυσικές καταστροφές. Αποβλέπει επίσης στο να αναπτύξει και να θέσει σε εφαρμογή την παγκόσμια διαχείριση καταστροφών σε όλα τα επίπεδα σύμφωνα με το Πλαίσιο Σεντάι (Sendai Framework) για τη μείωση των Φυσικών Καταστροφών 2015-2030.»
Το Πλαίσιο του Σεντάι, (Sendai Framework) το οποίο έχει υιοθετήσει η χώρα μας, θέτει τέσσερις άξονες δράσης, την κατανόηση του κινδύνου, την ενίσχυση της διακυβέρνησης του κινδύνου, την επένδυση στη μείωση του κινδύνου και την ενίσχυση της ετοιμότητας απέναντι στον κίνδυνο για την αποτελεσματική απόκριση κι επαναφορά στην κανονικότητα. Οι επτά στόχοι που επιδιώκει είναι η μείωση των αυξανόμενων ποσοστών θνησιμότητας από καταστροφές, η μείωση των άμεσων οικονομικών απωλειών από καταστροφές, η μείωση των ζημιών από καταστροφές σε υποδομές και κοινωνικές υπηρεσίες, η αύξηση του αριθμού των χωρών με εθνικές και τοπικές στρατηγικές μείωσης του κινδύνου καταστροφών, η αύξηση της διεθνούς συνεργασίας, όπως επίσης και η αύξηση της διαθεσιμότητας και της πρόσβασης σε συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης πολλαπλών κινδύνων και σε πληροφόρηση κι εκπαίδευση γύρω από θέματα κινδύνου καταστροφών.
Δεν έχει θυμώσει ο Θεός μαζί μας λοιπόν, εμείς πρέπει να αποφασίσουμε να σταματήσουμε να κάνουμε (το κακό) του κεφαλιού μας. Ένας κόσμος είμαστε.
Ανδρέας Σιμόπουλος/ FOSPHOTOS
* Ο Πέτρος Κόκκαλης είναι ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, εκπρόσωπος της πολιτικής κίνησης ΚΟΣΜΟΣ, μέλος της Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων.
