Σοβαρά λοιπόν μιλάει ο Βρετανός δημοσιογράφος και πρώην οικονομικός αναλυτής του Channel 4 Paul Mason περί nationalization του Facebook, όταν σε πρόσφατο άρθρο του προτείνει τρόπους για το σπάσιμο του παγκόσμιου ψηφιακού μονοπωλίου.
Οι πρόσφατες αποκαλύψεις για την εκμετάλλευση προσωπικών δεδομένων 50.000.000 χρηστών του Facebook, από υπόγεια δίκτυα επιρροής των αμερικάνικων εκλογών υπέρ της προεδρίας Τραμπ, έχουν πυροδοτήσει κύμα αντιδράσεων εναντίων του και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία των Αμερικάνικων μίντια να καταφέρουν να κερδίσουν λίγο έδαφος στην άνιση μάχη με το Facebook.
Κι αυτό γιατί είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το Facebook δεν πρόκειται να μοιράσει την πίτα με τους publishers, κάτι που επιβεβαιώνει αυτούς που από την αρχή λέγανε ότι το Facebook θα αντικαταστήσει και σταδιακά εξαφανίσει τους εκδότες. Και κατ επέκταση και τις διαφημιστικές. Αυτός φυσικά είναι ο λόγος που η ιστορία με την Cambridge Analytica βρίσκεται τόσο ψηλά στα αμερικάνικα πρωτοσέλιδα, και φυσικά για το απολογητικό ποστ του Ζούκερμπεργκ που ακολούθησε.
Πόσο όμως πραγματικά αφορά τον μέσο χρήστη ότι 50.000.000 μάλλον χαμηλού μορφωτικού επιπέδου Αμερικανοί έφαγαν fake news στο timeline τους για να ψηφίσουν Τραμπ. Πιστεύει κανένας για τον εαυτό του ότι το Facebook έχει τη δυνατότητα να του παραμορφώσει τόσο πολύ την εικόνα του πραγματικού κόσμου; Αν ναι τότε κακός το χρησιμοποιεί. Και κρινόμενο εκ του αποτελέσματος τότε κακός το χρησιμοποιεί η πλειοψηφία των χρηστών του. Και το πρόβλημα είναι ακριβός εκεί: Το Facebook έχει εξελιχθεί σε ένα τρομερά εξελιγμένο εργαλείο μελέτης και διαχείρισης της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Από το connecting friends and family στο να συνδέσει με ίντερνετ όλο τον πλανήτη και σιγά σιγά να γίνει το ίδιο το ίντερνετ. Με τον καιρό έχει μεταμορφωθεί σ ένα αχταρμά προσωποποιημένων πληροφοριών οπού selfies, διαφημίσεις και ειδήσεις σαλαμοποιούνται σ ένα ατελείωτο σκρολ. Οι techno optimist καλές προθέσεις του Ζούκερμπεργκ για ένα πιο δίκαιο πλανήτη με λιγότερη φτώχεια και περισσότερες ευκαιρίες δυστυχώς μάλλον διαψεύδονται. Ο αλγόριθμος που κατασκεύασε είναι πλέον εκτός του δικού του ελέγχου. Αυτό είναι το πρώτο καλωσόρισμα στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης.
Το σημείο που δεν θα ελέγχουμε πια της μηχανές. Και κρίνοντας από το Facebook αυτό που θα τους έχουμε μάθει είναι ότι (θα σας ακουστεί πολύ ΚΚΕ) το κέρδος είναι ο πρώτος κανόνας. Αγγλοσαξονικά: Profits vs public interest. Εδώ κολλάει και η ανάλυση του βαριά αριστερού Mason.
Πιο εκλαϊκευμένα: Κανονικά θα έπρεπε αύριο κιόλας να κλείσουμε όλοι τα προφίλ μας στο Facebook. Οποιοσδήποτε αν κάτσει να διαβάσει τα ρεπορτάζ για το σκάνδαλο της Cambridge Analytica θα καταλάβει πως όλη αυτή η ιστορία μας ξεπερνάει κατά πολύ. Αλλά δεν θα το κάνουμε. Γιατί; Όχι για να μείνουμε και να παλέψουμε για ένα πιο δίκαιο διαδικτυακό κόσμο, αλλά γιατί η εποχή μας ζητάει να υπάρχουμε στο ίντερνετ με ονοματεπώνυμο. Αυτό μας έδωσε το Facebook και δεν υπάρχει τίποτα να το αντικαταστήσει. Φεύγοντας από αυτό χάνουμε το κοινό μας. Είμαστε μόνοι και ανώνυμοι μέσα στο χάος του ίντερνετ.
Ίσως το πιο τρομακτικό στην όλη ιστορία είναι η συνειδητοποίηση ότι δεν είμαστε τίποτα παραπάνω παρά ένα από τα 50.000.000 προφίλ από τα οποία κλάπηκαν προσωπικά δεδομένα.
Τρομακτικότερο το να πούμε: Εντάξει μωρέ δεν πάθαν και τίποτα.
Καλώς ήρθατε στην εποχή του blockchain και των ανώνυμων συναλλαγών.
