«Mαρίνα Σάττι, είσαι η νέα Βουγιουκλάκη;», ρωτούσε όλο νάζι, εντελώς ρητορικά, η σχεδόν 20χρονη κοπέλα με τα ροζ μαλλάκια και τα στρας στα βλέφαρα, στην Τεχνόπολη στο Γκάζι την περασμένη Τετάρτη, στην sold out συναυλία της ταλαντούχας τραγουδίστριας. Το ερώτημα «έσκασε» σαν ώριμο «φρούτο» στην ομήγυρή της, ενώ η νεαρή σχολίαζε ολίγον έκπληκτη την διαγενεακή γκάμα του κοινού της συνδημιουργού του «Ζαριού», που υπήρξε πρώτο trend στα social media για καιρό με την -ακουσίως διχαστική- συμμετοχή της στην Eurovision. Περιλαμβάνοντας -από αυτό που αντικρίσαμε στο Γκάζι- από νήπια (!) και παιδιά των πρώτων αλλά και τελευταίων τάξεων του Δημοτικού, μαζί με τους γονείς τους – σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμη και τους μεσήλικες παππούδες τους-, μέχρι και μαθητές Γυμνασίου, Λυκείου και φοιτητές. Με ορατό «φόρτε», τις ηλικίες 15-35. Είναι δυνατόν; Όλοι τους θα τραγουδούσαν ελάχιστη ώρα αργότερα, δημιουργώντας μια χωρίς ηλιακά στεγανά αόρατη «αγκαλιά», σε αληθινά τρελή ευωχία, την «Μάντισσα» αλλά και το «LALALALA».
Δεν θα αναφερθώ στα όσα συνέβησαν την Τετάρτη πάνω στη σκηνή και θα ξανασυμβούν, εικάζω, και σήμερα, στη δεύτερη, επαναληπτική, λόγω ζήτησης, εξίσου sold out συναυλία της Σάττι. Ούτε στο φωνητικό εύρος και την εκπληκτική σκηνική ενέργειά της και δεν έχει νόημα να γράψει ξανά κάποιος κάτι για το απολύτως χαζό χασμουρητό της στη Eurovision, που κάποιοι εξέλαβαν ως σοβαρή πολιτική φιλοπαλαιστινιακή δήλωση -κάτι που πάντως, παρά την παλαιστιανική σημαιούλα, «σταγόνα στον ωκεανό» στην Τεχνόπολη, δεν επιχείρησε να το κάνει πριν από μια εβδομάδα παρότι άνοιγε διαρκή διάλογο με το κοινό. Αυτό που βρίσκω ενδιαφέρον να επισημανθεί, να σχολιαστεί και, ει δυνατόν, να ερμηνευτεί είναι η ανθρωπογεωγραφία της «πλατείας», η ταυτότητα του κοινού, που -χάρη στο «Ζάρι» και στον ντόρο της Eurovision- διευρύνθηκε, όπως παρατήρησε και η ίδια η καλλιτέχνιδα, συγκρίνοντας με το μέγεθος του κοινού της στον ίδιο χώρο σχεδόν ένα χρόνο νωρίτερα.
Τι συμβαίνει; Τι είναι αυτό που ενώνει με αόρατα νήματα, διαφορετικές γενιές; Ανήλικα, εφήβους, νέους, μεσήλικες, ακόμη και κάποιους υπερήλικες; Τι είναι αυτό που έκανε και το κοριτσάκι των έξι χρονών που είχαν ανεβάσει στο μπαρ, για να μπορεί να βλέπει την τραγουδίστρια, και την 50χρονη γυναίκα δίπλα του να φωνάζουν μαζί με 15χρονα «Μαρίνα, Μαρίνα, Μαρίνα», παρατηρώντας και σχολιάζοντας κάθε κίνηση, έκφραση, ενδυματολογική αλλαγή της (ακόμη κι επειδή κάποια στιγμή έβαλε γυαλιά ηλίου βγήκαν ιαχές), γνωρίζοντας συγχρόνως τους στίχους των τραγουδιών της;
Γιατί ο 55χρονος ακτιβιστής, Σ., μαζί με τη σύζυγό του κάθονταν και περίμεναν με ξηροκάρπια και μπίρα την τραγουδίστρια να εμφανιστεί; Τους «σταύρωσαν» τα καμάρια τους (μαθητές στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου), που είχαν ξαμοληθεί στην αρένα; Επομένως, έκαναν «αβαρία», για το χατίρι τους;
«Όχι», ήταν η αφοπλιστική απάντηση που μου έδωσε ο Σ. «Μ’ αρέσει κι εμένα η Μαρίνα». Επωδός που θα ξανακουστεί από μανάδες που ήρθαν με τις κόρες τους, γιαγιάδες που έφεραν την εγγονή τους, μπαμπάδες με διδυμάκια, ενώ γύρω μας, πάνω σε ψάθινα καπέλα, t-shirt, χαρτόνια, σημαιούλες ένα όνομα κυριαρχεί και λατρεύεται: «Μαρίνα».
Τι ενώνει, όμως, αληθινά αυτό το ετερόκλητο κοινό; Είναι η κοριτσίστικη αύρα και στυλ, η αισθητική «ταυτότητα» της ερμηνεύτριας, με τα κεφτεδάκια μαλλιά, που είχαν γίνει trend στα μικρά αλλά και μεγαλύτερα κοριτσάκια; Είναι ο «αέρας» που αποπνέει; Είναι το μουσικό της στίγμα κι εύρος, ένα «καλοχωνεμένο» παστίς διαφορετικών μουσικών ειδών και παραδόσεων, ώστε να προκύπτει η μουσική εναλλαγή και διαδοχή τους με αβίαστο τρόπο, σαν να αποτελούν φυσική συνέχεια στα παραδοσιακά τραγούδια των Βαλκανίων και της Ελλάδας, τα αραβικά αλλά και τα δικά της τραγούδια, παρότι «παίζουν» σε πολλά ύφη, άλλοτε φλερτάροντας με την παράδοση, άλλοτε με το Bollywοod και εσχάτως κλείνουν το μάτι και στο ρεπερτόριο της μεγάλης πίστας -εξ ου και η «φιλοξενία» του σταθερά αγαπημένου της ΛΕ ΠΑ;
«ΖΑΡΙ», «Μάντισσα», «Σπίρτο και βενζίνη», «Θάλασσα πάρε με» αλλά και «Θα σπάσω κούπες», «Τι σε μέλει εσένανε από που είμαι εγώ», «Ήθελα να ‘μουν άρωμα που βάνεις στα μαλλιά σου/ σε κάθε σου αναπνοή να μπαίνω στη καρδιά σου» γίνανε ένα αξεδιάλυτο μουσικό χαρμάνι, που αφομοίωνε ακόμη και «Το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου» και τα «Μαγικά Χαλιά» του Πανταζή.
Είναι, μπορεί να είναι, η Σάττι η νέα Βουγιουκλάκη, η μοναδική εθνική σταρ που κατάφερε να κατακτήσει πραγματικά κι απόλυτα και μωρά και γέροντες; «Αν αυτό ισχύει, το πολύ να διαρκέσει έξι μήνες. Είναι η κλασική φάση που συμβαίνει με τις τηλεπερσόνες και τα social media. Σήμερα απλούστατα βλέπουμε τα απόνερα της Eurovision», ήταν μία από τις απαντήσεις που δόθηκαν την περασμένη Τετάρτη στο Γκάζι. Απομένει να αποδειχθεί κατά πόσο ήταν χολερική. Εδώ είμαστε.
