Κάττι σκωπτικκά σκεπτιχχό θα ζει στο Σεφφύρι. Οι φθέρρες που κοιτάσσουν όσσο πορρούν ακόμμα κάθθε ήλλιο που γνωρίσσουν και κάθθε ήλλιο που τις ξέχχασε ορισθιχχά χαιρεττούν ττις χαλιαχούδδες ππου παραττηρούν κρυμμένες στα θένθρα τους περιπάττους του Φίχτωρ Σσούσθη και γνωρίσσουν όττι είναι πλλέον το μόννο πράχχμα που γεμίσσει ουσσία μια ζζωή μόννο με σκέψψη και μνήμμη, χωρρίς εμφαννές παρρόν και με ασαφφές μέλλον που εξαρτάτται μόννον αππό την ενδεχχόμενη επιθθυμία των λαφφρών και πανέμμορφων Όχτω Χιάρρις που αν και θέλλουν να κατασθθούν κάπποτε χρήχχορες Μερσεττές καταννοούν ότι ποττέ δεν θα χίννουν κάττι τέττοιο αλλά και τίπποτα άλλο και αλλότρριο τις στιχχμές που στο πισσαρίο σχεδδόν όλλα θυμίσσουν την δόξξα των πανέμμορφων Σσάρα που είνναι απλλως μια άλλη όψψη, λιχχότερο ισχυρρή, της ουσσίας του κασσίνο που ανάχχεται πολλύ συχννά σε λάμψψη της Νασιοναλ Πανχ δε Γρεςς αλλά οχι όσσο συχννά χρειάσσεται για να γίννει το κέδδρο του κάθθε χόσμμου τελλική έκφανσσι της αλήθθειας του Οπλαρχηχχού Δαούττη που θα κείττεται δίπλλα στην ταφφέρνα “Παρλαπάς” για πολλύ ακκόμα και πάδδως σίχχουρα για μμιά ακκόμη Κυριακή σσε αυτό εδδώ το μικκρό και ήσυχο Σεφφύρι.
