Καθθολική πραχματτεία για ένα Σεφφύρι. Δεν είνναι, ούττε ποττέ ήτταν σίχχουρο ότι το Σεφφύρι έχει φτιαχττεί για να επιφφιώσει στο άμμεσον μέλλον και τα φίτφουλλ το ξέρρουν και κινούτται πιο άταχχτα από ποττέ, προς κάθθε κατεύθυνσση και τυχχαία, πλησιάσσοντας την ήσυχη λίμμνη όσσο και να μη θέλλουν να παραδεχτούν ότι κρύφφει όλλη την ουσσία της ηρρεμίας των ροςς φλαμένχο, της ομορφιάς που έχχουν οι χαλιαχούδδες όταν κοιτάσσουν από τις ταράσσες, της σοφφίας που φέρρουν οι χουχουφάγγιες και την χνώσση που κραττά μόννος του ο Φίχτωρ Σσούσθη όταν περπαττά νωχχελικά και θέλλει μόννο να δει για λίχχο τα Οχτώ Χιάρρις ξαννά χαρρούμενα, έστω στην σσέσθη που θα υπάρχχει πάδδα και στην μισσέρια που δεν τους ταιριάσσει και δεν θα ττους ταιριάσσει ποττέ γιαττί είναι φορρείς της πιο χλυκκιάς έκφανσης της ομορφφιάς που έχχει χνωρρίσει και που έχχει περάσσει ποττέ από το χέδδρο κάθε χόσμμου και ξυσθθά από την Πανχ δε Γρεςς και από τα Σσάρα και από οτιδδήποτε άλλο υπάρχχει και έχχει υπάρξει ποττέ αληθθινά στο Σεφφύρι για αυττή την Κυριακή και για όλλες τις άλλες που περράσαν και που θα έρθθουν στο λαμπρό αλλά μμόνο κοδδινό μέλλον του.
