Την δεκαετία που μας πέρασε οι πιο διαπρύσιοι κατήγοροι της «βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται» ήταν ταυτόχρονα και φανατικοί υποστηρικτές της κυριολεξίας. Απέρριπταν με υψωμένο φρύδι κάθε επιχείρημα που αρθρωνόταν π.χ. προς την κατεύθυνση ότι μια μορφή βίας είναι να μην μπορείς να βρεις δουλειά και να μην έχεις να ζήσεις ή να σου κόβουν το ηλεκτρικό. Όχι έλεγαν: οι έννοιες είχαν ένα ορισμένο νόημα για να μπορούμε να συνεννοούμαστε στα βασικά και στο τι είναι τι.
Τις τελευταίες ημέρες οι ίδιοι δημοσιογράφοι κι αρθρογράφοι από τα ίδια ΜΜΕ και οι ίδιοι πολιτικοί από τα ίδια κόμματα πέταξαν την αγάπη τους για την κυριολεξία στην άκρη και όλοι μαζί μας γανώνουν το κεφάλι ότι αυτό που συμβαίνει στον Έβρο και στα νησιά είναι «πόλεμος». Πόλεμος «υβριδικός» όπως συμπληρώνουν, πάντως πόλεμος. Η κυβέρνηση που είχε βρεθεί μπροστά σε ένα τεράστιο αδιέξοδο στο προσφυγικομεταναστευτικό, αποφάσισε ότι αν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα, ο καλύτερος τρόπος για να ξεφύγεις απ’ αυτό, ο καλύτερος τρόπος για να σπινάρεις επικοινωνιακά το θέμα, είναι να το βαφτίσεις αλλιώς, να το αναβαφτίσεις, να το μετατρέψεις από ζήτημα διαχείρισης ροών προσφύγων και μεταναστών, σε πολεμική επίθεση που δέχονται τα σύνορα της χώρας: το εσωτερικό πολιτικό αδιέξοδο μετατράπηκε σε εθνεγερτήριο κάλεσμα για προστασία της χώρας από την εισβολή που επιχειρεί ο εξωτερικός εχθρός. Προφανώς και το έκανε εκμεταλλευόμενη μια υπαρκτή αλλαγή, την απόφαση του Ερντογάν να προσπαθήσει να πιέσει την Ευρώπη με μοχλό τους πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι βρέθηκαν έτσι να εργαλειοποιούνται αισχρά και από τις δύο πλευρές των συνόρων, ανάμεσα σε δύο πυρά, μεταφορικά, αλλά ενίοτε δυστυχώς και κυριολεκτικά.
Καστανιές Έβρου, Τετάρτη 4 Μαρτίου 2020 (ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΟΣΙΔΗΣ)
Η Ιστορία που διδασκόμαστε μιλάει για μια Ελλάδα που έδινε ηρωικούς πολέμους, όντας η αδύναμη της υπόθεσης, για Έλληνες που ρίχνονταν με αυτοθυσία στο πεδίο της μάχης για να προστατεύσουν την πατρίδα τους από τους ξένους εισβολείς. Οι εισβολείς έφεραν όπλα, ήταν συντεταγμένοι σε στρατό, έτσι γίνεται συνήθως στους πολέμους. Πήγαινες στον πόλεμο γνωρίζοντας ότι είναι πολύ πιθανό να σκοτωθείς. Αν συνομολογήσουμε τα περί υβριδικού πολέμου στον Έβρο, αυτό μπορεί να γίνει μόνο υπό το εξής πρίσμα: στον Έβρο ένοπλοι τα βάζουν με άοπλους, στον Έβρο έχουμε ένα υβρίδιο κατά φαντασίαν πολέμου με ακραία καταστολή, στον Έβρο η καταστολή που άνθησε στις μεγάλες πόλεις αλλά κι όπου αλλού χρειάστηκε στην χώρα κατά εσωτερικών εχθρών τα πολλά τελευταία χρόνια, η καταστολή που ολοένα και θέριευε από τις τελευταίες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα ως τις πρώτες του τρέχοντος, η καταστολή που ολοένα και περισσότερο νομιμοποιούνταν στη συνείδηση των μαζών των τηλεθεατών, η καταστολή που επιβαλλόταν από ολοένα και πιο πάνοπλες μονάδες της τάξης, μεταφέρθηκε στα σύνορα επιτέλους εναντίον ενός εξωτερικού εχθρού, εναντίον «ορδών» εισβολέων οι οποίοι απειλούν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, τον πολιτισμό της, τον πολιτισμό της Ευρώπης. Κι αν οι εσωτερικοί εχθροί στις διαδηλώσεις έχουν ακόμη ατομικά δικαιώματα, αν οι πρόσφυγες και μετανάστες είχαν ως πριν λίγες μέρες δικαιώματα κάποιας νομικής προστασίας, τώρα χάνουν κάθε νομικό στάτους, τώρα αναστέλλεται το δικαίωμά τους να ζητήσουν άσυλο, τώρα όταν συλλαμβάνονται καταδικάζονται με αδιαφανείς εξπρές διαδικασίες, τώρα θα κλειστούν σε ελληνικής κοπιάς Γκουαντάναμο, τώρα αν πάει και κάτι λάθος πυροβολούνται και σκοτώνονται.
Και τώρα τα ΜΑΤ που ελάχιστες μέρες πριν έπαιζαν καταστολή στη Χίο και τη Λέσβο, τώρα τα ΜΑΤ που δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα να ορμάνε ομαδικά και χωρίς στολή, με κράνη και κλομπ σαν χουλιγκάνοι, τώρα τα ΜΑΤ που δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα να αποκαλέσουν «τουρκόσπορους» και «βρωμότουρκους» τους νησιώτες, αφήνουν τους εσωτερικούς εχθρούς στην άκρη και μεταφέρονται στα σύνορα για να φυλάξουν την πατρίδα μας από τους εξωτερικούς εχθρούς: δεκαετίες εσωτερικής καταστολής βρίσκουν την κορύφωσή τους στην εικόνα των ΜΑΤ δίπλα στους στρατιώτες, στην εικόνα των ΜΑΤ στον Έβρο, στην εικόνα των ΜΑΤ προστατών φρουρών των ιερών και των οσίων μας.
«Τον συμβολισμό της άριστης συνεργασίας και του συντονισμού στρατού και αστυνομίας στην οριογραμμή του Έβρου», επισήμανε στον ΣΚΑΪ ο γενικός γραμματέας των Ειδικών Φρουρών, Στράτος Μαυροειδάκος. Στα πλάνα του βίντεο, διακρίνονται στρατιώτες που προσπαθούν να επισκευάσουν κενό σε συρματόπλεγμα για να μην περάσουν μετανάστες, ενώ δέχονται πέτρες. Τότε ένας στρατιώτης παίρνει μια ασπίδα από άνδρα των ΜΑΤ και τη χρησιμοποιεί για να προστατεύσει συνάδελφό του». «Θέλω να ευχαριστησω την Ελλάδα που αποτελεί τη δική μας ευρωπαϊκή aspida», δήλωσε η Πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.
Και έτσι ΜΑΤ, στρατός, λαός, Γερμανοαυστριακοί νεοναζί, υπερασπίζονται από κοινού τα σύνορα της Ελλάδας και της Ευρώπης. Αντέχουν. «Ο Έβρος είναι πάντα όρθιος» λέει ο Πρωθυπουργός μας σε καφέ ακριτικής πόλης. Ακούει επιδοκιμαστικά σχόλια. Χαίρεται σαν μικρό παιδί που τον βρίσκουν χαριτωμένο. Το ξαναλέει με πρόσωπο που αστράφτει. Ζούμε μέρες εθνικής παλιγγενεσίας, μέρες ενός νέου ΟΧΙ.
Αυτό το το ΟΧΙ πως να κατανέμεται άραγε σε σχέση με τα ποσοστά του δημοψηφίσματος του 2015; Ας κάνουμε μια υπόθεση: έχει τη συντριπτική πλειοψηφία του ΝΑΙ και την πολύ μεγάλη πλειοψηφία του ΟΧΙ. Οι διχασμοί τελείωσαν, τα αστεία τελείωσαν, οι Έλληνες είμαστε όλοι ενωμένοι.
