εβδομηνταπέντε

Μόλις , μόλις τώρα, ενεμφανίσθη στο στενό η Γκρέτα Γκάρμπο. Με μελαγχολικά μάτια, με ίσια μαλλιά. Παράγγειλε ένα μακιάττο σε κοντινή καφετέρια, κάθησε στην ταβέρνα και έφαγε μόνο φριγαδέλι, ήπιε μια ρετσίνα, άναψε Καρέλια. Τραγούδησε “Φέρετέ μου ένα μαντολίνο”. Μπήκε σε ένα ταξί και έφυγε, κανείς δεν της μίλησε, και μάλλον κανείς δεν την κατάλαβε ώς Γκρέτα. Θα τους φάνηκε περίεργο. Στον παγωτατζή που της πούλησε το χωνάκι. Στον νεαρό σερβιτόρο, που ναι μεν παραξενεύτηκε με τον αέρα και την ομορφιά της, αλλά ούτε καν την είχε ακούσει, στον ταξιτζή του Τάξιμπητ Όθωνα Καλυβρέττα, σχεδόν διάσημο με βαθμολογία 4.92 και καλογυαλισμένο Τογιότα Κορόνα. Στον περιπτερά που χάρηκε που ξεφορτώθηκε τα Καρέλια.’Εδειξε να στεναχωριέται που δεν την κατάλαβε κανείς για αυτό γύρισε  ξαφνικά με μια πολυτελή θαλαμηγό στεριάς, ένα χόβερκραφ γεμάτο ερπύστριες και πολυβόλα. Κατέβηκε με διαστημική στολή με καρφιά ακριβώς στους ώμους, κρατούσε μπριζόλες και είχε δύο ντόπερμαν της Νεφερτίτης. Μια καραμούζα στο βάθος έπαιζε Χιώτη και Χέντριξ μαζί. Όλοι σκεφτήκαν ότι δεν είναι Σεπτέμβρης που έρχεται η Λαίδη Γκάγκα, και δεν είναι η Λαίδη Άντζελα Δημητρίου -έχει ένα κανίς, σιχαίνεται τα ντόπερμαν, δεν τρώει μπριζόλες- την λύση στο μυστήριο έλυσε ο τυροπιτάς στο στενό :Πήγε και υποκλίθηκε και είπε “Κα. Αγγελοπούλου, το στενό σας υποδέχεται ταπεινά “. Σίγουρα η κα. Γκάρμπο θα ένιωσε περίεργα αλλά και η Ολυμπιάδα ήταν σχετικά επιτυχημένη. Μπήκε στην θαλαμηγό της σχεδόν ευχαριστημένη και δεν θα την ξαναδούμε ποτέ.