Ήσυχα πρωινά πράγματα στο μαγαζί και στο στενό, ζέστη του καλοκαιριού, και φως επίσης, αφού ξεπεράστηκε ο σκόπελος της Δευτέρας μοιάζουν όλα να δείχνουν σχετικά ήρεμα και αισιόδοξα και άξαφνα μπαίνει με φούρια και βιασύνη ένας πλανόδιος πωλητής τσίχλας, και αρχίζει να απαριθμεί τα χιλιάδες ευεργετήματα που επιφέρει η τσίχλα στην ζωή όλων μας, στην εθνική οικονομία, στην ανάπτυξη των παιδιών, στην εγκαθίδρυση ενός καινούργιου μέλλοντος, στην ανασυγκρότηση δομών και θεσμών, ενώ ταυτόχρονα κάνει φούσκες διαφόρων χρωμάτων που θυμίζουν ψυχεδελικό τρισδιάστατο υπερθέαμα με παραισθησιογόνες προεκτάσεις και δίνει χρώμα στο πρωινό. Σχεδόν εντυπωσιασμένος, έμεινα να κοιτάω αποσβολωμένος και επειδή εκτίμησα την παρουσίαση και τα πολύ όμορφα λόγια, την πολύχρωμη πανδαισία και την σπάνια ευφράδεια της αφήγησης αποφάσισα να αγοράσω μία τσίχλα. Ο νεαρός πωλητής ευχαρίστησε θερμά και έφυγε με τρόπαιο τα 0,10 ευρώ, ίσως ευχαριστημένος, σίγουρα κουρασμένος, αισιόδοξος, νικητής, με ένα σχεδόν ανέφελο και ενδιαφέρον μέλλον, και ένα λαμπρό παρόν. Σίγουρα τα 0,10 είναι μια αρχή, αλλά μάλλον πρέπει να αλλάξει πολλά στην τακτική του, διότι και όλα να πάνε επιτυχημένα και να πουλάει συνεχώς θα βγάζει 1.20 ευρώ ημερομίσθιο. Άσε που σε πολλούς δεν αρέσουν τα ωραία λόγια και τα πολύχρωμα σόου και θα φάει και το σχετικό κυνήγι. Πάντως για αρχή καλά ήταν.
