Ό ήλιος έχει χαράξει, τα άστρα έχουν μπει σε τάξη και έχουν κρυφτεί, τα αεροπλάνα φεύγουν και έρχονται, τα πλοία ομοίως, και εγώ μάλλον θα ήθελα, νομίζω. Είναι νωρίς για το κατάστημα και είπα σήμερα που είναι δροσερό το πρωινό να περιπατήσω πεζή ως την πλατεία Κολιάτσου για να εποπτεύσω την κρίσιμη περίμετρο για τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον της επιχείρησης, να ανακαλύψω νέα τυροπιτάδικα-εσπρέσο-νερό Υάς, παγωτατσίδικα, έτοιμα ενδύματα και χειροτεχνίες και να δω τον αττικό ήλιο να ανεβαίνει μέσα από πολυκατοικίες και στενά και ημιεπαγγελματικά φορτηγάκια κάθε τύπου. Στον δρόμο κουράστηκα και έκανα ωτοστόπ σε ένα ταξί και του είπα που τυχαίνει να πηγαίνω. Η οδηγός ήταν εντυπωσιακή, πολύ χαρούμενη και πρόσχαρη και συζητήσαμε για τις προοπτικές του “Το Ποτάμι”, τη νέα εμφάνιση του Σάββα Κέντσογλου με την Αγγελική Ηλιάδου στην Μύκονο, τις μεταγραφές του ΠΑΟΚ και τηνξέφρενη πορεία της ΑΕΚ στην Γ Εθνική, την Σταντάρ Λιέγης, τα πάντα. Ένιωθα χαρούμενος, σχεδόν πλήρης, πολύ τυχερός για το ποιοτικό ωτοστόπ και ευδιάθετος, έτοιμος να αδράξω την αναδυόμενη ακροτελεύτια μέρα της εβδομάδος. Φτάσαμε κοντά στην Κολιάτσου και της είπα να κατέβω και μου είπε ότι ήθελε 7,88 ευρώ, χαμογελαστή. Εκνευρίστηκα γιατί νόμιζα ότι το όλον σκηνικόν ήταν ωτοστόπ, και μόλις της το είπα νευρίασε και αυτή. Νομίζω ότι θα μαλώναμε αλλά βρήκα το ειρηνικό τέχνασμα να της πω ότι της δίνω τα 7.88 ευρώ ως δάνειο, που πρέπει να ξεπληρώσει αύριο κιόλας. Αυτή συμφώνησε και με σίγουρο ύφος μου είπε ότι θα με βρει στην οδό Λω ίδια την Δευτέρα να με ξεχρεώσει. Μάλλον κανόνισα ραντεβού με την οδηγό που θα ανανεώνεται κάθε μέρα με δανεισμό και επανατροφοδότηση του χρέους και των πληρωμών. Θα κρατήσει χρόνια, θα λέμε για τις νέες σειρές τον χειμώνα, για το φάιναλ φορ την άνοιξη, τα σχολικά είδη το φθινόπωρο, θα ζήσουμε ευτυχισμένη ζωή, είμαι σίγουρος. Όταν κάποια στιγμή βαρεθούμε θα είμαι ζημιωμένος την αρχική κούρσα. Δίκαιον, ήξερα ότι το ωτοστόπ σε κίτρινα αμάξια με επιγραφή “Ταξί” σπάνια είναι ανέξοδο. Το ταξίδιον φέρει την ουσίαν, όμως.
