Η επιστροφή του μεσημεριού είναι και πάλι κοντά μας, κάπου στην πλατεία Κολιάτσου, κάπως κουρασμένοι και εμείς κι αυτή, στο κατάστημα οι υπάλληλοι από τις περίεργες χώρες και με τις περίεργες ιδιότητες και ικανότητες, μία ομάδα με υψηλούς στόχους αλλά χωρίς τρόπο να τους υλοποιήσει, είναι έτοιμη να υποδεχτεί την ξεκούραση της μέσης της ημέρας και ξαφνικά μπαίνει έντρομη μια ομάδα γυναικών με μπούρκες, παραλλαγές, μαύρα μάτια και φρύδια, κορμοστασιά και άνεση επιμελημένα κρυμμένες, και αρχίζουν να βγάζουν τις άβολες κελεμπίες αποκαλύπτοντας πως είναι χορεύτριες της κοιλιάς και αρχίζει μία μουσική του Μητροπάνου και του Δημήτρη Μπάση οπότε κι αυτές ξεκινούν να χορεύουν ζεϊμπέκικα και καρσιλαμάδες, πεντοζάλη και πυρρίχιο, μπρέικ ντανς και βαλς, ταγκό μεταξύ τους εκατέρωθεν, μπαλέτο αλά λίμνη των κύκνων, χορό της κοιλιάς με πολύ γρήγορο και παράταιρο ρυθμό, και γενικά όλα τα άλλα είδη χορών και το κατάστημα αρχίζει και αποκτά κέφι, ο Νόρβηγος ορνιθολόγος με ειδίκευση στον Κόνδορα της Ανδαλουσίας μπαίνει στον χορό σβήνοντας τσιγάρα στο πάτωμα με το χέρι σαν γνήσιος βαρύμαγκας, η Ιταλίδα δακτυλογράφος κουνάει ρυθμικά το κεφάλι την ώρα που πληκτρολογεί, η Φινλανδέζα και η Γιαπωνέζα πετάνε χαρτοπετσέτες από το απέναντι τυροπιτάδικο και το κέφι ανεβαίνει κι άλλο μέχρι που ξυπνάει από τον χαρτοπαικτικό λήθαργο ο Αφρικανός και έρχεται αγριεμένος και αρχίζει να περιστρέφεται σαν Δερβίσης χωρίς κωνικό φόρεμα και πέφτει σε έκσταση, οπότε κι εμείς εκμεταλλευόμενοι την προσωρινή του σκοτοδίνη προλαβαίνουμε να μπούμε στο γραφείο του και να υπεξαιρέσουμε περίπου 60 χιλιάδες ευρώ και 120 χρυσές λίρες και αφού τις μοιραζόμαστε φεύγουμε αφήνοντάς τον να περιστρέφεται μαζί με τις χορεύτριες. Λογικά το απόγευμα θα έχει ξυπνήσει με τις χορεύτριες δίπλα του και αρκετά φτωχότερος. Σε κάθε περίπτωση εμείς θα είμαστε αθώοι και το αφεντικό θα έχει καταλάβει ότι τα κέφια και οι έξαλλοι χοροί πληρώνονται. Πάντα και παντού, και ιδίως σε περίεργα καταστήματα κοντά σε πτωχές και ταπεινές πλατείες.
