Την περασμένη εβδομάδα σημειώθηκαν στη χώρα μας δύο σοκαριστικά, ωστόσο όχι και τόσο πρωτοφανή περιστατικά ομαδικών επιθέσεων σε δημόσιο χώρο, που έφτασαν στα όρια του λιντσαρίσματος. Και δεν είναι πρωτοφανή, διότι τα περιστατικά αυτά διαπερνώνται στον πυρήνα τους από το ίδιο μίσος για το διαφορετικό, εκείνο το μίσος που στέρησε την ζωή στον Ζακ, τον Άλκη, τον Μιχάλη, τον Παύλο, τον Σαχζάτ, τον Βαγγέλη. Ενέχουν ταυτόχρονα το ίδιο αίσθημα σωβινισμού, στο οποίο ορισμένοι έχουν γαλουχηθεί και τους επιτρέπει να θεωρούν αφενός ότι ο νόμος δεν τους ακουμπάει και αφετέρου ότι εκείνοι μπορούν τον εφαρμόσουν καλύτερα από τους θεσμούς της Πολιτείας.
Στην πρώτη περίπτωση, το μεσημέρι της Πέμπτης (7/3) ένας νεαρός άνδρας ιρακινής καταγωγής τραυματίστηκε και διακομίστηκε αιμόφυρτος στο νοσοκομείο ύστερα από επίθεση που δέχτηκε στην πλατεία Συντάγματος από δεκάδες Ισραηλινούς οπαδούς της Μακάμπι Τελ Αβιβ, οι οποίοι είχαν μεταβεί στην Αθήνα για τον αγώνα με τον Ολυμπιακό στο πλαίσιο του Europa Conference League.
Οι πρώτες πληροφορίες ανέφεραν πως ο νεαρός στοχοποιήθηκε από τους Ισραηλινούς οπαδούς διότι κρατούσε την παλαιστινιακή σημαία, ενώ σύμφωνα με την αστυνομία οι «οπαδοί της φιλοξενούμενης ομάδας ενώ κινούνταν στην πλατεία Συντάγματος δέχθηκαν λεκτική επίθεση από δύο αλλοδαπούς, οι οποίοι προέβησαν και στη ρίψη αντικειμένου σε βάρος τους».
Η αστυνομία προχώρησε σε δυο προσαγωγές, ενώ στο σημείο έσπευσε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ προκειμένου να παραλάβει τον τραυματία.
Στη δεύτερη περίπτωση, δυο μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας ήρθαν αντιμέτωπα το βράδυ του Σαββάτου (9/3) στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης με έναν όχλο αποτελούμενο από περίπου 150-200 νεαρά άτομα, ανάμεσά τους και ανήλικοι, τα οποία προχώρησαν σε ομοφοβικές και τρανσφοβικές ύβρεις και απειλές εναντίον τους, ενώ τους πέταξαν μπουκάλια και κάποιοι τους έφτυσαν.
Σύμφωνα με αναφορές αλλά και όπως διακρίνεται σε βίντεο που κοινοποιήθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η ομάδα των νεαρών κινήθηκε ως αγέλη απειλητικά εναντίον των δυο queer ατόμων ηλικίας 21 ετών, τα οποία, φοβούμενα για την ασφάλειά τους, έτρεξαν σε ένα κατάστημα εστίασης. Στη συνέχεια η ομάδα των δραστών συγκεντρώθηκε έξω από το κατάστημα και συνέχισε να τους προπηλακίζει και να καλεί σε βία εις βάρος τους, ακόμη κι όταν στο σημείο κατέφθασαν οι αστυνομικές δυνάμεις, με τη συνδρομή των οποίων τα θύματα της επίθεσης οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα, όπου και υπέβαλαν έγκληση.
Η ακραία ομοτρανσφοβική επίθεση έληξε με την παρέμβαση της αστυνομίας, η οποία προχώρησε σε 25 προσαγωγές από τις οποίες οι 21 μετατράπηκαν σε συλλήψεις, ενώ ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι και 11 ανήλικοι.
Σε βάρος και των 21 συλληφθέντων, ο εισαγγελέας άσκησε ποινική δίωξη για εξύβριση κατά συρροή με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, ενώ εις βάρος δυο από αυτούς ασκήθηκε δίωξη και για απόπειρα απλής σωματικής βλάβης πάλι με ρατσιστικά χαρακτηριστικά. Την υπόθεση έχει αναλάβει το Τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης, ενώ η δικογραφία που σχηματίστηκε περιλαμβάνει και άγνωστους δράστες οι οποίοι διώκονται για απειλή.
Οι αποκρουστικές εικόνες ρατσιστικής βίας που έκαναν γρήγορα τον γύρο του διαδικτύου ακόμη και στο εξωτερικό, προκαλούν έτι περαιτέρω αλγεινή εντύπωση εάν αναλογιστεί κανείς ότι δεν έρχονται από κάποιο «απομονωμένο» χωριό της ελληνικής επαρχίας, αλλά, από τα κεντρικότερα και καλύτερα φυλασσόμενα σημεία των δυο μεγαλύτερων πόλεων της Ελλάδας.
Τα αντανακλαστικά της ΕΛ.ΑΣ. αποδείχθηκαν και στα δυο περιστατικά αναφανδόν κατώτερα των περιστάσεων και εκθέτουν σαφώς το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη το οποίο δείχνει να δυσκολεύεται να εφαρμόσει τον νόμο και την τάξη –που ευαγγελίζεται ως το κατεξοχήν «δόγμα» για την ασφάλεια των πολιτών– ακόμη και μπροστά από το κτήριο της Βουλής, εκτός βέβαια αν πρόκειται για φοιτητές, συνδικαλιστές και διάφορους άλλους «ληστές» που βλέπει ο πρωθυπουργός στα πρόσωπα των κοινωνικών ομάδων που δεν συμφωνούν με τις κυβερνητικές πολιτικές.
Την ίδια ώρα, ο τρόπος που μεταδόθηκαν οι δυο επιθέσεις καταδεικνύει το έλλειμμα κατάρτισης και την προβληματική προσέγγιση με την οποία ορισμένα Μέσα Ενημέρωσης εξακολουθούν να παρουσιάζουν ανάλογα περιστατικά. Στην πρώτη μεν περίπτωση δεν ήταν λίγοι οι τίτλοι που έκαναν λόγο για «ομάδα ατόμων που επιτέθηκαν σε αλλοδαπό», αποσιωπώντας ουσιαστικά την είδηση, ενώ στην δεύτερη, η ΕΡΤ, το Αθηναϊκό Πρακτορείο, ακόμη και η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου στην παραγγελία της για το επεισόδιο με τον Στέφανο Κασσελάκη στο περιθώριο της μεγαλειώδους κινητοποίησης της Κυριακής στη Θεσσαλονίκη (10/3), δεν απέφυγαν να χρησιμοποιήσουν τρανσφοβική ορολογία.
Σε κάθε περίπτωση οι επιθέσεις της προηγούμενης εβδομάδας δεν έγιναν εν κενώ και θέτουν προ των ευθυνών τους πρώτα την κυβέρνηση και συνολικά το πολιτικό και μιντιακό σύστημα. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το ομοτρανσφοβικό λιντσάρισμα, ο εν πολλοίς αντιεπιστημονικός και κακοποιητικός δημόσιος διάλογος που προηγήθηκε με όρους reality show για τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών είναι μια πρώτη απάντηση στο «γιατί τόσο νεαρά άτομα διακατέχονται από τόσο έντονα συναισθήματα μισαλλοδοξίας».
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μπορεί ενδεχομένως να συνεχίσει να κάνει «ασκήσεις ισορροπίας» πάνω σε δυο βάρκες εντός του κοινοβουλίου για την επόμενη τετραετία, συγκεράζοντας και διατηρώντας στους κόλπους της στοιχεία και πρόσωπα από την κεντροαριστερά μέχρι την άκρα δεξιά. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με την κοινωνία, πολύ περισσότερο όταν αυτή μαστίζεται από το πόσο ακριβή έχει γίνει για την ίδια η καθημερινότητα.
Η αλλοτρίωση, η ιδιώτευση και η επισφαλής προοπτική του μέλλοντος είναι μόνο μερικά από τα φαινόμενα τα οποία μπορούν να συμβάλουν στη λουμπενοποίηση ενός κατακερματισμένου κοινωνικού συνόλου, μέλη του οποίου θα στοιχηθούν ενίοτε αυθόρμητα πίσω από κάποιον αντιδραστικό όχλο, είτε οργανωμένα πίσω από κάποια φασιστική μιλίτσια.
Το παραπάνω η κυβέρνηση οφείλει να το αντιληφθεί, εφόσον μάλιστα φιλοδοξεί να αυτοπροσδιορίζεται ως «μεγάλη προοδευτική ευρωπαϊκή παράταξη» ενόψει των επερχόμενων ευρωεκλογών.
Προσωπικά, δεν μπορώ να φανταστώ καμία «προοδευτική» παράταξη που επιτρέπει ταυτόχρονα στον οποιονδήποτε να εξαπολύει μέρα-μεσημέρι πογκρόμ στην πλατεία Συντάγματος, σαν να βρίσκεται στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.
