Πολιτικές αναλύσεις για τις εκλογές της 21ης Μάη έχετε ήδη διαβάσει πολλές.
Η δική μου ανάλυση -λέμε τώρα- ήρθε καθυστερημένα γιατί όταν είδα τα πρώτα αποτελέσματα της Singular Logic χρειάστηκα ένα τριήμερο Xanax party -do not try this at home χωρίς οδηγίες από ψυχίατρο- για να μπορέσω να αποκωδικοποιήσω το αποτέλεσμα.
Να που κατέληξα:
1. Ότι η Ροδόπη είναι το μικρό γαλατικό χωριό της Ελλάδας που είναι έτοιμο για μία αλλαγή στην πολιτική ζωή του τόπου, για μια επανάσταση. Η Αγία Λαύρα του 2023 βρίσκεται στα βουνά της και η επανάσταση θα ξεκινήσει με συλλογή μανιταριών από τα επαναστατικά εδάφη της.
2. Ότι πλέον δεν έχει πολλή σημασία η ουσιαστική πολιτική, αλλά η επικοινωνία. Όχι η γεύση του φαγητού, αλλά το plating. Όχι το βιβλίο, αλλά το εξώφυλλο. Καταλαβαίνετε τις αναλογίες. Μπορώ να συνεχίζω για πάντα, και θα γίνονται όλο και λιγότερο αστείες. Στην εποχή που η αξία και ο αυτοπροσδιορισμός μας περνάει μέσα από likes, views, comments, followers και η λέξη content χρησιμοποιείται πιο συχνά και από τη λέξη “μαλάκας” στα 90s, το μέγεθος του πολιτικού έργου είναι ήσσονος σημασίας αν ο αλγόριθμος που το σερβίρει το κάνει με το κατάλληλο ραφινάρισμα.
3. Ότι υπήρχε τηλεδιοίκηση. Ένα από τα πιο τρομακτικά και πολύνεκρα δυστυχήματα στη σύγχρονη ιστορία, που ανέβαλε ουσιαστικά την αρχική ημερομηνία των εκλογών, ήταν ένα γεγονός χωρίς υπεύθυνους και συνέβη λόγω της κακιάς της ώρας. Η κρατική ολιγωρία και οι προειδοποιήσεις των εργαζόμενων στον πολιτικό υπεύθυνο των σιδηροδρόμων που ανέλαβε τελικά την πολιτική ευθύνη και παραιτήθηκε, αλλά τελικά έβαλε ξανά υποψηφιότητα και βγήκε πρώτος στην περιφέρεια του με πάνω από 20.000 σταυρούς, ήταν απλά ένα θεατρικό έργο σε τρεις πράξεις με happy end για τον ήρωα πολιτικό που επιβραβεύτηκε ως άλλος Avenger της Βουλής.
4. Ότι ο λαός έχει μνήμη χρυσόψαρου. Τα ποσοστά στην Εύβοια, τις Σέρρες, τα Τέμπη αποδεικνύουν ότι δεν έχουμε αρκετούς νευρολόγους στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσουν τα θέματα μνήμης που αντιμετωπίζουμε οι Έλληνες. Ίσως είναι η ειδικότητα του μέλλοντος. Παρακαλείται να μπει το κείμενο μου σε σχολικό βιβλίο επαγγελματικού προσανατολισμού γιατί υπάρχουν ελλείψεις και δεν χρειαζόμαστε άλλες στρατιές ανέργων σε κορεσμένα επαγγέλματα. Μιλώντας για τα χρυσόψαρα -που είμαστε-, μια καλή επιλογή επαγγέλματος θα ήταν και η ιχθυοκομμωτική. Το γράφω και αυτόματα μου αποδίδεται το πνευματικό δικαίωμα του επαγγέλματος.
5. Ότι η αντιπολίτευση ήταν μάλλον κυβέρνηση. Τιμωρήθηκε σαν να κυβέρνησε τα τέσσερα χρόνια από τη στιγμή που έχασε τις εκλογές του 2019. Αυτό είναι όντως μια μοναδική επιτυχία της κυβέρνησης που κατάφερε να καρπωθεί τις επιτυχίες της και να μοιράσει τις αποτυχίες της στην αντιπολίτευση. Η θεωρία των παιγνίων του Βαρουφάκη φαίνεται σαν λυμένος κύβος του Ρούμπικ μπροστά σε αυτή την επιτυχία της ΝΔ που κυβέρνησε και αντιπολιτεύτηκε την αντιπολίτευση που δεν κυβερνούσε, και με κάποιο τρόπο κέρδισε την ψήφο διαμαρτυρίας του κόσμου ωσάν να μην κυβερνούσαν οι ίδιοι.
6. Ότι ο σέξι Αλέξης είναι πλέον μόνο Αλέξης, αφού ξόδεψε απερίσκεπτα το πολιτικό του κεφάλαιο και η προσωποκεντρική προσέγγιση της αντιπολίτευσης που ηγήθηκε οδηγήθηκε σε εκλογικό Βατερλώ. Ο Ναπολέοντας της Αριστεράς αναζητά τη δική του Αγία Ελένη που κάτι μου λέει ότι δεν θα είναι το Σούνιο στο οποίο νοίκιαζε αυτό το οικονομικό καλοκαιρινό κατάλυμα, γιατί με κάτι τέτοια και με κάτι στάσεις σε κότερα καθώς κολυμπούσε στα γάργαρα νερά του Αιγαίου, ο κόσμος δυστυχώς έβγαλε το αριστερόμετρο και δεν τον βρήκε πρώτο μπόι.
7. Ότι οι κωλοτούμπες του πρώην σέξι, νυν ντεκαβλέ Αλέξη διέλυσαν την όποια διάθεση του κόσμου να εμπιστευτεί τα ιδεώδη της αριστεράς. Η χρονική στιγμή για κοινωνική ανατροπή χάθηκε εξαιτίας του gentrification της αριστεράς που ζήλεψε το κέντρο και έκανε τα cool kids να εγκαταλείψουν τη γειτονιά της. Υποθέτω ότι την Κυριακή εντελώς απογοητευμένοι πρώην αριστεροί ψηφοφόροι έκαναν νύχια ψάχνοντας στις αγγελίες μια νέα γειτονιά για να μετακομίσουν, αλλά δεν βρήκαν ούτε αποθήκη και απείχαν από τη διαδικασία χαρίζοντας στον Κυριάκο -Κούλη- Μητσοτάκη ένα μαγικό 41% που του δίνει τη νομιμοποίηση να μη λύσει ποτέ τη στεγαστική κρίση της γενιάς μας. Τι και αν μένουμε μέχρι τα 50 με τους γονείς μας; Οι προβληματικές οικογένειες δεν αποχωρίζονται ποτέ ο ένας τον άλλον και η Ελλάδα πρέπει να είναι πρώτη και σε κάποιον ευρωπαϊκό δείκτη, αλλιώς άραγε υπάρχουμε;
8. Ότι η πασοκοποίηση ενός κόμματος συγχωρείται από τον κόσμο ΜΟΝΟ αν το κόμμα που την προσπαθεί είναι το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορούν όλοι να τον μεθύσουνε τον ήλιο, οπότε καλό είναι να βρει το κάθε κόμμα το άσμα που του ταιριάζει.
9. Ότι ο καπιταλισμός φαίνεται να έχει πετύχει τον μεγαλύτερο στόχο του, να πείσει τον κόσμο ότι δεν υπάρχει καμία εναλλακτική έξω από το δικό του Matrix. Σε αυτή την ταινία όμως δεν υπάρχει Neo και Trinity, αλλά μόνο Agent Κούλης, Carter εννοούσα. Και, ρε γαμώτο, αυτός δεν έχει τη σέξι φωνή του Hugo Weaving και είμαστε αναγκασμένοι να τον ακούμε για τουλάχιστον τέσσερα ακόμα χρόνια τον άνθρωπο που θα μπορούσε να κάνει dub τον Mr Bean αν ο ρόλος του Rowan Atkinson είχε διαλόγους.
10. Ότι η δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δικαιοσύνη είναι έννοιες πολυτελείας που δεν αφορούν πολύ κόσμο. Αυτά είναι για έθνη που δεν έχουν γεννήσει τη δημοκρατία. Εμείς τη βγάλαμε από τη μήτρα μας, τη μεγαλώσαμε και τώρα ας κάνει ό,τι θέλει, απλά μακριά από το σπίτι μας. Δεν μεγαλώνουμε εμείς τεμπελχανάδες που πρέπει να τους θρέφουμε για μια ζωή. Ας αναλάβει το μεγάλωμα της δημοκρατίας κανένα άλλο κράτος, το δικό μας κομμάτι τελείωσε.
11. Ότι το μοτίβο περισσότερη αστυνομία, λιγότερη παιδεία μεγαλώνει καλούς, δεξιούς ψηφοφόρους. Τουλάχιστον κάντε ρε μαλακές και μία αστυνομία της μόδας, να μη βλέπουμε αυτά τα τέρατα που κυκλοφορούν στους δρόμους της Ελλάδας και πονάνε τα μάτια μας.
12. Ότι ο κόσμος δεν εντυπωσιάζεται πια από celebrity υποψηφιότητες. Ίσως ήρθε η ώρα να ακούμε τους πολιτικούς για αυτά που έχουν να πουν και όχι για το αν έχουν πρωταγωνιστήσει σε σειρές του prime time της TV. Επιτέλους η γενιά των celebrities από τις σελίδες του ΟΚ και του Hello μπορούν να μείνουν εκεί και όχι στα βουλευτικά έδρανα.
13. Ότι η ομάδα επικοινωνίας της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να πάρει όλα αυτά τα αστεία βραβεία που δίνονται για social media και digital καμπάνιες σε διάφορες διοργανώσεις. Εκλογές τους κέρδισαν. Δεν το λες και λίγο. Εδώ παίρνουν βραβεία επειδή έκαναν viral ένα video για σάντουιτς στο YouTube, δεν θα πάρουν που έκαναν viral στον λαό αντιλαϊκές πολιτικές; Κρίμα και άδικο.
14. Ότι θα πρέπει να ανεχόμαστε να κομπάζουν στο twitter για άλλα τέσσερα χρόνια τα δεξιά trolls, κάτι που από μόνο του μπορεί να οδηγήσει κάποιον να ζητήσει βοήθεια από ειδικό ψυχικής υγείας. Κάποιοι κρατάμε μαζοχιστικά ανοιχτό το twitter για το πορνό και για τις αποψάρες των trolls, και παραδόξως δεν είναι το πρώτο που μας γαμάει (τα νεύρα) σε αυτό το social medium.
15. Ότι η αλαζονεία μας τιμωρείται. Ο προοδευτικός περίγυρός μας δεν είναι η Ελλάδα. Η ιδεολογική μάχη κερδίζεται πόρτα πόρτα και με διάθεση να ενημερώσουμε ακόμα και τον τελευταίο άνθρωπο. Όταν μιλάς σε echo chamber και αγνοείς ένα τεράστιο ακροατήριο, το οποίο δεν σου ταιριάζει αισθητικά και το οποίο οι πολιτικοί σου αντίπαλοι με χαρά θα παραπλανήσουν για να κερδίσουν την ψήφο του, τότε μάλλον θα το χάσεις κιόλας.
16. Ότι η ψευδαίσθηση του πλούτου μέσα από κουπόνια που βαφτίζονται passes είναι πιο σημαντική από τη δίκαιη κατανομή του πλούτου. Κινδυνεύεις να μείνεις στο δρόμο; Δεν σου φτάνει ο μισθός για να φας μετά τις 10 μέρες; Πάρε ένα pass να βάλεις μισό ντεπόζιτο βενζίνη ή να αγοράσεις 10 cents πιο φτηνά τα μακαρόνια για πατσίτσιο και η ζωή σου γίνεται αυτομάτως βιώσιμη.
17. Ότι οι νοικοκυραίοι του “πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια” είναι πολλοί, είναι επικίνδυνοι, δεν βαριούνται να πάνε να ψηφίσουν και προτιμούν μία Gilead (βλ. Handmaid’s Tale) από ένα κράτος που οι πολίτες έχουν ίσα δικαιώματα με αυτούς και οι μειονότητες αντιμετωπίζονται με σεβασμό. Εξάλλου αυτοί είναι αμέμπτου ηθικής, οπότε μωρέ και αν τους παρακαλουθούν και το τηλέφωνο δεν τρέχει κάστανο.
18. Ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα αναγκαστεί να ζει με τη ντροπή ότι έχασε δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις από τον Κυριάκο -Κούλη- Μητσοτάκη, έναν πρωθυπουργό Happy Traveller, έναν πρωθυπουργό meme που ζει για να έχει content το Luben, έναν πρωθυπουργό που φλεξάρει το προνόμιό του ότι μεγάλωσε μες στα λεφτά και μιλάει με αψεγάδιαστη προφορά πολλές ξένες γλώσσες. Τσου ρε Κούλη και εσύ και το assimilation σου.
19. Ότι ένα κουτί Xanax είναι πιο χρήσιμο και από το νερό στην έρημο. Ο θάνατος από λειψυδρία είναι βασανιστικός και επίπονος, αλλά τα εκλογικά αποτελέσματα στην Ελλάδα μπορούν να γίνουν ακόμα περισσότερο χωρίς τη βοήθεια του σκευάσματος της Pfizer -not sponsored- και επίσης μην ξεχνάτε: χορηγείται πάντα με συνταγή γιατρού.
20. Ότι η δεξιά έχει ρίζες βαθιές σαν υπεραιωνόβια ελιά στην κοινωνία μας. Το είχε πει ένας θείος μου χρόνια πριν και γέλαγα, και τώρα ρουφάω το αβγό μου ωμό. Σε ένα έθνος τόσο φτωχό όσο το ελληνικό, η ψευδαίσθηση της κοινωνικής και οικονομικής ανέλιξης που πουλάει με επιτυχία η δεξιά και ο καπιταλισμός εδώ και δεκαετίες είναι πιο δημοφιλής από την προτροπή σε μια κοινωνία ισότητας που δεν καταφέρνει να σπρώξει η αριστερά και καταλήγει ληγμένο γάλα χωρίς καν ψυγεία να το αποθηκεύσουμε μέχρι να γίνει σοκολατούχο.
21. Ότι κακώς παραιτήθηκε ο Nixon τότε στα 70s με το Watergate που ήταν κάτι αντίστοιχο με αυτό που συνέβη με τον πολιτικό υπεύθυνο της ΕΥΠ που δεν θα το πιστέψετε, αλλά ήταν ο πρωθυπουργός μας της τελευταίας τετραετίας και πιθανόν μέχρι να σβήσει ο ήλιος, Κυριάκος -Κουλής- Μητσοτάκης. Αν ήταν μάγκας ο φλώρος ο Αμερικάνος σαν τον δικό μας λεβέντη από την Κρήτη, θα ήταν ακόμα πρόεδρος των ΗΠΑ ακόμα και αν επιτρέπεται από τον νόμο να διατηρεί το αξίωμα αυτό μόνο για δύο τετραετίες.
22. Ότι δεν έχουμε ο ένας τον άλλον και ότι ο λαός δεν σώζει τον λαό. Αυτός ο λαός θέλει επιτέλους οι κακοπληρωτές να βρουν την τύχη και τη μοίρα που τους αξίζει και αν χρωστούν ένα μικρό ποσό στις τράπεζες να χάσουν το σπίτι τους από τα funds. Φτάνει πια με την ασυδοσία εις βάρος ανθρώπων σαν και εμάς που δεν χρωστάμε. Να μην έπαιρναν δάνειο. Πώς θα μπει τάξη στην κοινωνία αν πιστέψουμε ότι η στέγαση και η σίτιση είναι ανθρώπινα δικαιώματα που δικαιούμαστε όλοι;
Κουράστηκα να σκέφτομαι. Εξάλλου με αυτή τη μη λογική φαίνεται ότι πάνε και όλοι στις κάλπες, οπότε σταματάω στα 22 και θα επανέλθω στις επόμενες εκλογές του Ιούνη για να δω αν είμαστε έτοιμοι να φωνάξουμε σαν την Katniss Everdeen στο Hunger Games “I volunteer”. Μόνο που αυτά τα Hunger Games που ζούμε εδώ δεν “κληρώνουν” 23 παιδιά που θυσιάζονται για παραδειγματισμό, αλλά ένα τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού που θα δεχθεί τις συνέπειες των επιλογών του με αδυσώπητο τρόπο.
