Μετά από κάθε εκλογές το εμπεδώνουμε εκ νέου, ολοένα περισσότερο. Τα κριτήρια για την «προσγείωση» ενός προσώπου, κομματικού ή όχι, σε ένα υπουργείο είναι ρουλέτα, γρίφοι κι εξισώσεις για παρανοϊκά μυαλά. Κομματικοί συσχετισμοί, πάσης φύσεως δουλείες, φιλίες και πάει λέγοντας παραβιάζουν το αυτονόητο και νομιμότερο που θέλει όποιος διαθέτει τα αντικειμενικά προσόντα και έχει εμπειρία στο αντικείμενο ενός χαρτοφυλακίου να το αναλαμβάνει -παρ’ όλο που έχουμε δει «τέρατα» και στην περίπτωση αυτή.
Όταν στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναλάμβαναν για πρώτη φορά το Υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων ο συνομιλητής του Αλτουσέρ και καθηγητής του ΕΜΠ Αριστείδης Μπαλτάς και -ως αναπληρωτής στο χαρτοφυλάκιο του Πολιτισμού- ο έγκυρος δημοσιογράφος Νίκος Ξυδάκης, η επιλογή φάνηκε στους περισσότερους προφανής. Ένας μαρξιστής θεωρητικός θα καθοδηγούσε την Παιδεία μιας αριστερής κυβέρνησης. Στην περίπτωση του Ξυδάκη, ένας δημοσιογράφος ειδικευμένος στο χώρο του πολιτισμού και γνώστης του πεδίου των τεχνών, εντός κι εκτός Ελλάδας, ίσως πιο εστέτ από ό,τι ζητά μια αριστερή κυβέρνηση, θα αποφάσιζε για τη πολιτιστική πολιτική. Από χτες ήρθαν τα πάνω κάτω.
Μέχρι αργά το απόγευμα, για το υπουργείο Πολιτισμού δυο ονόματα «έπαιζαν». Του Ξυδάκη και του Θάνου Μικρούτσικου. Οι διαρροές θέλανε να έχει υποσχεθεί ο Τσίπρας το χαρτοφυλάκιο και στους δυο. Δεν υπήρχε ακόμη τρίτος συνυποψήφιος. Το όνομα του Μπαλτά έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία.
Η μετακίνησή του από επικεφαλής ενός υπερυπουργείου στο μισό του δεν μπορεί παρά να εκληφθεί ως υποβιβασμός. Δεν χρυσώνεται εύκολα το χάπι. Ο Τσίπρας δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει αυτό που άφησε ημιτελές στην Παιδεία. Δαιμονοποιημένος με το «καλημέρα σας» για τις δηλώσεις του περί Αριστείας, κόκκινο πανί για σύσσωμη την αντιπολίτευση, ο Μπαλτάς δεν πρόλαβε να περάσει τη μεταρρύθμιση πάνω στην οποία εργαζόταν και είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων.
Η εκτόξευση του Ξυδάκη στο υπουργείο Εξωτερικών -αναλαμβάνει αναπληρωτής επί ευρωπαϊκών θεμάτων- δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί αναβάθμιση. Κι ωστόσο, αν κρίθηκε επιτυχημένος υπουργός Πολιτισμού γιατί δεν παρέμεινε ανέγγιχτος στη θέση του για να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε με φόρα;
Από εδώ και στο εξής δεν θα έχει βεβαίως ούτε τον Σωτήρη Χατζάκη ούτε τον Γιάννη Βούρο να τον καταδιώκουν. Θα αρμενίζει σε ευρωπαϊκά ύδατα (σήμερα βρίσκεται στις Βρυξέλλες με τον πρωθυπουργό) μακριά από τις φωνές που τον πονοκεφάλιαζαν το τελευταίο επτάμηνο. Φωνές που στο εξής θα είναι αναγκασμένος να κατευνάζει, χωρίς καν να γνωρίζει κι από πριν, ο Μπαλτάς, σε ένα υπουργείο χωρίς λεφτά και με πάρα πολύ γκρίνια. Aπ’ τα ψηλά στα χαμηλά. Και τανάπαλιν.
