Σεφφύρι, Θόδωρος Πανάγος
Ήσυχο απόχεμα στο Σεφφύρι και φαίνονται όλα απλά. Μέσσα στην λίμνη κολυμπάνε θίζυχες χαμήλες και λευχές φώκιες που σιγοτραγουδάνε στα Φινλανδικά Ρένα Χουμιώτη και Υπόχεια Ρέμματα . Σταματάνε κάπου-κάπου για να πιουν σοκολατούχο γάλα με πολύσπορα χουλούρια και εφορμούν από τους λόφους νάνοι ελέφαντες που βουτάνε στον βυθό για να φάνε κοράλλια, βερίκοκα και μικρά χταπόδια. Δεκάδες εξαγριωμένα φίτπουλ παίζουν ραχέττες και φόλλευ κοιτάζοντας διακριτικά τις νεαρές αρχούθες που κοιμούνται αμέριμνες στην σκιά της Εθνικής τράπεζας και όταν κουράζονται βγαίνουν ξέφρενα στην κεντρική λεωφόρο και πετάνε με σφετόνες από πισσκότο μπάλλες παχωττό στα μπαλκόνια και εμβιαλωμένα νερά στους θαμώνες της ταβέρνας «Παρλαπάς» που κοιτάνε αποκαμωμένοι το πένθιμο παγωμένο θείλι ενώ από το αρχηχείο πετάγονται αλφίνο νυχτερίδες που μάταια προσπαθούν να τρομάσσουν τους φύλακες στο Διοιχυτήριο που χύρισαν με χαταθλιπτιχίζουσα διάθεση από το Κασσίνο και θέλουν απλά να κοιμηθούν απαλά. Δεν είναι ότι είναι άσχημα, αλλά είναι κάπως αέναοι οι πάγοι.
