ΜOΥΣΙΚΗ: Ο σκληρός μου δίσκος περιλαμβάνει κυρίως τα μουσικά υλικά του στενού οικογενειακού μου περιβάλλοντος. Οι χορδές της κιθάρας της μάνας, οι εμμονές του πατέρα με την χροιά της Caballe και το Caruso του Dalla, οι Tρύπες από το δωμάτιο της αδερφής μου και το κασετοφωνάκι της καλλίφωνης και συνονόματης γιαγιάς με τα κινηματογραφικά του Βογιατζή. Περίοπτη θέση στο σπίτι μας είχαν και έχουν τα δισκάκια των μεγάλων Χατζιδάκι, Θεοδωράκη και Ξαρχάκου.
Σαν παιδί λάτρευα τις μουσικές από τις ταινίες της Disney, ενώ θυμάμαι, χρόνια μετά, να συγκινούμαι στο Καπνισμένο Τσουκάλι του Λεοντή. Οι pop αναφορές μου βρίσκουν αντίκρισμα στις φωνές των Whitney Houston και Lionel Richie. Τα πιο ωραία λαϊκά τα άκουγα πάντα στην φωνή της Χαρούλας. Η Λίνα (Νικολακοπούλου) και ο Σταμάτης (Κραουνάκης) οχύρωσαν την ενηλικίωση μου. Η Λίνα ακόμα. Το Ανθρώπων έργα είναι ο ύμνος κάθε χωρισμού. Απέκτησα κι άλλη μούσα, τη Dulce Pontes. Μέσα από τις σπουδές μου στην μουσική αγάπησα ακόμα το Χειμωνιάτικο Ταξίδι του Schubert, την L’Arlesiana του Cilea, την απόλυτη φωνή του Kaufmann και την διεισδυτική ευαισθησία του Villazon. Όλα τα παραπάνω συντροφεύουν ακόμα την κάθε μου στιγμή. Ακόμα ψάχνω. Ακόμα βρίσκω.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Λατρεύω τον Morgan Freeman και την Meryl Streep, ενώ μπαίνω σε έναν άλλο κόσμο με τις δικαστικές. Το κατάλοιπο της Νομικής, βλέπεις. Το Runaway Jury είναι η αγαπημένη μου. Θυμάμαι, παιδιά με τον φίλο μου τον Πάνο παριστάναμε τα Bad Boys. Ωραία ταινία επίσης με τον Will Smith είναι Το κυνήγι της ευτυχίας. Από ταινίες – musicals αγαπάω περισσότερο, λόγω αδυναμίας και στο πρωτότυπο έργο, το Les Miserables. Επιστημονικής φαντασίας λίγα πράγματα βλέπω, ωστόσο μου άρεσε το Inception. Αντιθέτως όταν είχε βγει το 24 hours είχα ξετρελαθεί. Βλέπω ακόμα μανιωδώς Sherlock Holmes, ταινίες και σειρά, ενώ η φωνή της Cazal και οι μουσικές του Piovani με έφεραν πιο κοντά στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, La vita e bella, Caro Diario κλπ
ΒΙΒΛΙΑ: Χρειάζομαι πάντα έναν λόγο για να ανοίξω ένα βιβλίο. Ένας έρωτας, ένας χωρισμός, μια απώλεια, η αναζήτηση μιας πληροφορίας, η κατανόηση ενός ανθρώπου, ενός στίχου. Το Μονόγραμμα, Άνω Τελεία, Πολεμιστής του φωτός, Η ηθική του Επίκουρου, Κατερίνα, Η μουσική του ξένου είναι μερικά από όσα άνοιξα τα δύο τελευταία χρόνια.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Δουλειά, social media, youtub-ing, googl-άρισμα, ταινίες και ταινίες.
ΣΠΟΡ: Θυμάμαι έκανα τον άρρωστο στο σχολείο και στους φίλους για να βλέπω τα ευρωπαϊκά και τα παγκόσμια του Στίβου. Τρέλα. Τα καλοκαίρια με τον κολλητό μου το Νίκο παίζαμε beach volley με παρέα στην Χαλκιδική. Ποδόσφαιρο ποτέ. Έκανα τον καλύτερο πάγκο. Μου αρέσει το τένις. Ακόμα ψάχνω παρέα στην Αθήνα για αυτό.
ΤΑΞΙΔΙ: Δεν έχω καλύτερο. Καλοκαίρι. Θάλασσα. Κυκλάδες. Όλες. Χαλκιδική. Ελλάδα γενικά. Μεσόγειος. Χειμώνα και σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Αγαπώ το Λονδίνο. Είναι το West End και οι περισσότεροι φίλοι μου εκεί. Έχω αδυναμία και στο Λουξεμβούργο. Ήταν η πρώτη μου προσωπική συναυλία εξωτερικού. Αναμένω επίσης με ενδιαφέρον το ταξίδι μου στη Νέα Υόρκη.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Θεσσαλονίκη, Καλαμαριά στην Κομνηνών. Τα περισσότερα αυτοκίνητα με λακκούβες από τα παιχνίδια μας και τα περισσότερα μπαλκόνια γεμάτα από τις σαΐτες μας. Φωνές. Γέλιο. Χαρά. Ζωή.
ΤΩΡΑ: Μόλις τελειώσαμε τις παραστάσεις του Ερωτόκριτου στην Εναλλακτική Σκηνή της Ε.Λ.Σ και ετοιμάζουμε τις καλοκαιρινές συναυλίες με τον συνθέτη του έργου Δημήτρη Μαραμή. Επίσης ξεκινήσαμε τις πρόβες για την περιοδεία με τον Μάριο Φραγκούλη και την πρωτοεμφανιζόμενη μα πολύ αγαπημένη μου Δήμητρα Σελεμίδου.
