Τα τελευταία χρόνια η επιχειρηματικότητα στην Κυψέλη γνωρίζει μεγάλη άνοδο και ανάμεσα στους ανθρώπους που την έχουν επιλέξει για να κάνουν το δικό τους επαγγελματικό όνειρο πραγματικότητα είναι πέντε υπέροχες γυναίκες.
Η Έλλη Γιδάκου (Santo Belto, Bistro Concept Store), η Natia Nadareishvili (Φούρνος με Γεωργιανές Πίτες Μάριλι), η Ειρήνη Ορφανίδου (Monstera Athens), η Μαριάννα Κέλαλη (Cherry Muse, Clothing Brand) και η Άννα Χαλούβα (ΜΠΙΟΥΤΙ ΜΠΑΡ Concept Store).
Η κάθε μία έχει τη δική της ιστορία που την έφερε τελικά κοντά στον δρόμο των υπόλοιπων κοριτσιών και από τη στιγμή που γνωρίστηκαν όχι μόνο έγιναν φίλες αλλά συχνά ενώνουν τις δυνάμεις τους για να βοηθήσουν και άλλες γυναίκες μέσα από δράσεις, όπως με το event “ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ” που σκοπό έχει να στηρίξει τις κακοποιημένες γυναίκες.
Από αριστερά: Η Ειρήνη, η Νάτια, η Άννα, η Μαριάννα και η Έλλη
Santo Belto
Την Έλλη θα τη βρούμε στο Santo Belto, το μικρό καφέ στην Αγίας Ζώνης με τα υπέροχα πρωινά, γλυκά και πιάτα για όλη τη μέρα αλλά και ιδιαίτερα αντικείμενα για το σπίτι. Είναι σχεδιάστρια επίπλου και δούλευε επί σειρά ετών σε μεγάλες παραγωγικές μονάδες ειδικής κατασκευής επίπλων και εσωτερικού πολυτελών θαλαμηγών και κρουαζιερόπλοιων. Ανέκαθεν είχε τη σκεψη να αυτονομηθεί και να δημιουργήσει κάτι είτε μόνη της, είτε συλλογικά αρκεί να υπήρχαν κοινοί στόχοι. Στην περίοδο της καραντίνας έγινε το mindset shift. Συνειδητοποίησε ότι έχει ανάγκη από περισσότερο ποιοτικό χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους της.
Στην Κυψέλη ζει τα τελευταία 16 χρόνια. «Έχω παρατηρήσει τόσο την πτώση της αλλά φυσικά και την αρχή της ανόδου της. Πίστεψα στον πεζόδρομο της Αγίας Ζώνης, 10 χρόνια πριν. Θυμάμαι κάναμε μια βόλτα εκείνη την περίοδο στον σκοτεινό και παραμελημένο πεζόδρομο τότε, με τον Σωτήρη τον σύζυγό μου και είπα πως αν κάτι ανοίξω κάποτε, θα είναι σε αυτό το σημείο. Και έτσι έγινε. Εντελώς αβίαστα», μου λέει. Την ενδιαφέρει πολύ η εντοπιότητα. Είναι πολύ ευχάριστο που συναντά πελάτες του μαγαζιού στον δρόμο, στο σούπερ μάρκετ, σε άλλα μαγαζιά, στο πάρκο. «Νιώθω σαν να ζω σε χωριό στο κέντρο της Αθήνας. Οι Κυψελιώτες στηρίζουν και δένονται. Προσωπικά έχω κάνει φιλίες μέσα από το μαγαζί. Κάπως έτσι γνωριστήκαμε και με τα κορίτσια».
Η Έλλη Γιδάκου στο Santo Belto
Αρχικά γνώρισε την Άννα μέσω του ΜΠΙΟΥΤΙ ΜΠΑΡ ως πελάτισσά της. Ωστόσο είχε ήδη στα σκαριά το Santo Belto, έτσι στις επισκέψεις της εκεί, πάντα έπεφτε στο τραπέζι το επιχειρείν. Στη συνέχεια γνώρισε την Ειρήνη, πάλι ως πελάτισσα του Monstera, το οποίο θαύμαζε πολύ σαν μαγαζί και της έφτιαχνε τη διάθεση κάθε φορά που περνούσε απ’ έξω, ιδιαίτερα στην καραντίνα. «Με τη Νατ γνωριστήκαμε στο Santo Belto, έψαχνε χώρο κοντά μας και ήρθε να μας μιλήσει. Θυμάμαι ακόμα πόση χαρά πήρα όταν έμαθα ότι έκλεισε τον απέναντι χώρο. Είχαμε αρχίσει να γινόμαστε γειτονιά». Στο Cherry Muse η Έλλη είχε πάει αρκετές φορές και είχε αγοράσει ρούχα. Μια μέρα η Μαριάννα μπήκε στο Santo Belto και φώναξε «Καλημέρα στους γείτονες». Και εκεί ήρθαν οι πρώτες αγκαλιές.
Είναι μία παρέα πολύ δεμένη, μια η καθημερινότητα της γειτονιάς, μία η σύνδεση της μίας με την άλλη, μια τα κρασιά (πολλά κρασιά για την ακρίβεια), η σύνδεση εξελίχθηκε αβίαστα, το γλυκό έδεσε και το κρασί ρέει. Πολλές φορές, τα άγχη, οι ανησυχίες, οι δημιουργικές ανησυχίες, τα προσωπικά θέματα αλλά και οι ανάλαφρες κουβέντες τις φέρνουν ακόμα πιο κοντά στο σβήσιμο της μέρας και τις αποφορτίζουν. «Ο κωδικός μας είναι… “ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΡΑΣΙ” και ανασκουμπωνόμαστε επί τόπου. Εννοείται ότι και τις πρώτες γουλιές του πρωινού καφέ θα τις πιώ με τις γειτόνισσες».
Όταν η Έλλη πρότεινε στα κορίτσια να συνεργαστούν για το event “Καμία Μόνη”, η θετική τους ανταπόκριση ήταν άμεση και κατάλαβαν ότι είναι πολλά αυτά που τις ενώνουν. Η ανάγκη τους για δημιουργικότητα, ο δυναμισμός, η ευστροφία και το χιούμορ. Μα πάνω από όλα η αλληλεγγύη. Φυσικά και έχουν και διαφωνίες. Όπως λέει η ίδια, «Είναι το αλατοπίπερο της σχέσης». Τη ρωτάω αν έχει δεχθεί mansplaining στην καριέρα της και μου αναφέρει ότι αυτό συνέβαινε ιδιαίτερα στα ανδροκρατούμενα περιβάλλοντα που βρισκόταν. «Με έκαναν πιο δυνατή όμως και με βοήθησαν να διαχειρίζομαι τοξικές καταστάσεις και συμπεριφορές».
Η πιο δημιουργική περίοδος για την Έλλη είναι όταν το μαγαζί κυλάει με ομαλούς ρυθμούς, έτσι έχει χρόνο να επικοινωνήσει με δημιουργούς, να σκεφτεί το επόμενο βήμα, να επισκεφτεί εκθέσεις και να εμπνευστεί για τις νέες δημιουργίες της. «Το πιο απαιτητικό μέρος για μένα είναι το backstage. To γραφειοκρατικό δηλαδή, καθώς και όλο το κομμάτι της οργάνωσης. Το να έχεις δική σου επιχείρηση εν τέλει είναι σαν παγόβουνο, που φαίνεται μόνο η κορυφή».
Η Natia Nadareishvili επί το έργον στον Φούρνο με Γεωργιανές Πίτες Μάριλι
Γεωργιανές πίτες
Αν έχετε ακούσει για τον φούρνο που φτιάχνει συγκλονιστικό χατσαπούρι στην Αγίας Ζώνης, αυτός είναι ο Φούρνος με Γεωργιανές Πίτες Μάριλι της Natia. Η ίδια ασχολείται αρκετά χρόνια με τον χώρο της εστίασης. Αυτό που τη γοήτευσε περισσότερο ήταν η καθημερινή επαφή με διαφορετικούς ανθρώπους και η άμεση επικοινωνία μαζί τους. Έτσι αποφάσισε να κάνει την προσπάθειά της και να ανοίξει το δικό της μαγαζί.
Πριν δύο χρόνια μετακόμισε στην Κυψέλη και, όπως μου λέει, από την πρώτη στιγμή την ενθουσίασε η απλότητα τον ανθρώπων, η ευαισθησία τους για τα κατοικίδια, τα πανέμορφα κτίρια που έχουν πολλά να πουν και σε ταξιδεύουν σε άλλες εποχές και ιδιαίτερα ο πεζόδρομος της Αγίας Ζώνης.
Η γνωριμία με τα κορίτσια έγινε σχεδόν αμέσως αφού νοίκιασε τον χώρο. «Δεν θα γινόταν και διαφορετικά γιατί η υποδοχή τους ήταν μια τεράστια αγκαλιά και τα ενδιαφέροντά μας αρκετά κοντά. Έτσι καταλάβαμε ότι μπορούμε να ανταλλάσσουμε πολλές ιδέες, συμβουλές και τα θέλω μας, για να γίνουμε καλύτερες», μου λέει.
Η καθημερινότητα τις έφερε αρκετά πιο κοντά. «Οι ώρες εργασίας έγιναν σίγουρα πιο ευχάριστες. Μοιραζόμαστε τις ανησυχίες μας, συζητάμε τις απορίες μας και πλέον και προσωπικά ζητήματα, συνοδεύοντας την κουβέντα στην όμορφη γειτονιά μας με ένα ποτήρι κρασί».
Αν κάποια κοπέλα έχει ανάγκη για βοήθεια, είναι εκεί όλες. Και σε μικρά καθημερινά αλλά και σε πιο σοβαρά. «Θεωρώ ότι είμαι πολύ τυχερή που έχω αυτά τα υπέροχα άτομα κοντά μου. Η κάθε μια για μένα έχει τον δικό της ξεχωριστό χαρακτήρα, δυναμικότητα, αποφασιστικότητα, θετική ενέργεια, χιούμορ. Και το πιο σημαντικό; Είμαστε όλες ακούραστες».
Η Νάτια αγαπάει το γεγονός ότι προσφέρει ένα διαφορετικό προϊόν, «φρέσκο, χειροποίητο, που πλέον στις μέρες μας είναι δύσκολο να βρεθεί γιατί στην αγορά επικρατεί το τυποποιημένο. Αυτό που δεν αντέχω είναι το πρωινό ξύπνημα»!
Η Ειρήνη Ορφανίδου στο Monstera Athens
Monstera Athens
Το Monstera Athens είχε γίνει το talk of the town στην καραντίνα και φυσικά διατήρησε τη φήμη του. Όσοι γνωρίζουν το κατάστημα στη Σποράδων, θέλουν να πάρουν ένα φυτό, ένα τεράριουμ, ένα μακραμέ ή ένα διακοσμητικό για το σπίτι από εκεί. Η Ειρήνη λοιπόν δούλευε για πολλά χρόνια σε μεγάλες εταιρίες media, (broadcasting και news) σε διάφορα τμήματα, επτά χρόνια στο Λονδίνο και πέντε στην Αθήνα. Αποφάσισε να δοκιμάσει να ασχοληθεί με κάτι εντελώς διαφορετικό από το corporate, να πάρει το ρίσκο να δοκιμάσω να συνδυάσει κάτι που της αρέσει πάρα πολύ από τότε που με θυμάμαι, τη φύση και τις χειροτεχνίες.
H πρώτη της γνωριμία έγινε με τη Μαριάννα σαν πελάτισσα και γειτόνισσά της τότε, τρία χρόνια πριν, σχεδόν με το που άνοιξε το Monstera. Ήταν instant love, όπως μου λέει και είναι πλέον πολύ καλές φίλες. «Μετά ακολούθησε η Άννα που είναι στον από πάνω δρόμο από το μαγαζί μου και λίγο πιο μετά ήρθαν η Έλλη και η Νάντια, όλες τις γνώρισα ως πελάτισσες και αντίστοιχα ως πελάτισσά τους. Αλλά το τρίο της Αγίας Ζώνης, η Μαριάννα, η Έλλη και η Νάντια μας έφερε όλες πιο κοντά. Η μια κουβέντα έφερε την άλλη και σιγά-σιγά το ένα κρασάκι έφερε το άλλο. Γενικά η Κυψέλη κάνει κάπως εύκολες τις συναναστροφές με καινούργιους ανθρώπους», μου λέει.
Τη ρωτάω τι αγαπάει περισσότερο και τι δεν αντέχει στη δουλειά της. «Αγαπάω πολύ το δημιουργικό κομμάτι. Όλα τα πράγματα που φτιάχνω εγώ, είτε είναι μια ανθοδέσμη, είτε το πώς θα συνδυάσω τη βιτρίνα. Αυτό που θα έλεγα ίσως ότι με δυσκολεύει είναι το στρες του να είσαι ελεύθερος επαγγελματίας».
Μαριάννα Κέλαλη με τις δημιουργίες της στο Cherry Muse
Cherry Muse
Η Μαριάννα κρύβεται πίσω από το Cherry Muse, το κατάστημα με τα πολύ ιδιαίτερα ρούχα και αξεσουάρ. Είναι graphic designer/illustrator και για πολλά χρόνια εργαζόταν σε διαφημιστικές εταιρείες αναλαμβάνοντας τεράστια brand. Η αγάπη της για το design και την εικονογράφηση εξαπλώνεται σε όλες τις πτυχές της ζωής της και φυσικά στα ρούχα. Κάπως έτσι αυτά τα δύο συστατικά ενώθηκαν και δημιούργησαν το Cherry Muse. Στη ουσία, όπως λέει η ίδια, «Πέρασα την εικονογράφηση στο ύφασμα και το design στο ρούχο», μου λέει.
Μεγάλωσε και πήγε σχολείο στην Κυψέλη. Έφυγε για τα βόρεια προάστια για αρκετά χρόνια, χωρίς όμως ποτέ να αποποιηθεί την αγάπη της για το κέντρο και την Κυψέλη και… «Να ‘μαι πάλι εδώ. Μένω ξανά στην παιδική μου γειτονιά και άνοιξα και το κατάστημά μου και ή πετάω στα σύννεφα ή όντως μένω στην καλύτερη γειτονιά! Έχει άπειρα προβλήματα, ας μη γελιόμαστε, αλλά λέμε μεταξύ μας καλημέρα το πρωί και χαμογελάμε».
Θυμάται την κάθε γνωριμία λεπτομερώς και αντιλαμβάνεται πως όλες είχαν την ανάγκη για επικοινωνία. Πρώτα γνώρισε την Ειρήνη από το Monstera, «Δεν είχα ακόμα μαγαζί, ήταν απλά στα σχέδια. Της ζήτησα να κάνω φωτογράφιση στο χώρο της και εκείνη δέχτηκε χωρίς δεύτερη σκέψη. Ε, χωρίς δεύτερη σκέψη γίναμε και κολλητές. Την Έλλη και την Νάτια τις γνώρισα τις μέρες που ετοίμαζα το μαγαζί. Είναι οι καλύτερες γειτόνισσες που μπορούσα να ευχηθώ να έχω».
Τις έφερε κοντά η καθημερινότητα και η ανάγκη τους για επικοινωνία, αλλά δεν έμεινε η σχέση μόνο εκεί, έγινε ουσιαστική και αναγκαία μέρα με τη μέρα. Έτσι από γνωστές έγιναν φίλες. «Θα έλεγα πως μοιραζόμαστε τα πάντα… προσωπικά, επαγγελματικά, ανησυχίες, άγχη, χαρές, βόλτες, καφέδες, κρασιά. Μοιραζόμαστε τα κάτω και τα πάνω μας και η μια ξεσηκώνει την άλλη.
Η ίδια ζητάει συνέχεια την βοήθεια τον κοριτσιών και εκείνες είναι πάντα εκεί να την προσφέρουν. «Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλη ή μικρή είναι η βοήθεια ούτε αν τελικά την χρειαστείς, σημασία έχει που σε κάθε πρόβλημα που μπορεί να αναφέρω υπάρχει κάποια που θα πει “μη σκας, εγώ μπορώ να βοηθήσω”. Οπότε ναι, τα κορίτσια, η γειτονιά, η παρέα μας, με κάνουν να φτάνω στο μαγαζί με χαμόγελο».
Δεν υπάρχει κάτι που η Μαριάννα δεν αντέχει στη δουλειά της, ακόμα τουλάχιστον. «Υπάρχουν φυσικά πολλά πράγματα που με αγχώνουν όπως σε κάθε δουλειά. Κάθε φορά που σχεδιάζω μια νέα συλλογή και ψάχνω υφάσματα, πατρόν, υλικά, που ζωγραφίζω τα prints και συνδυάζω χρώματα είναι για μένα το πιο δημιουργικό κομμάτι».
H Άννα Χαλούβα στο ΜΠΙΟΥΤΙ ΜΠΑΡ
ΜΠΙΟΥΤΙ ΜΠΑΡ
Η Άννα εργαζόταν για πάνω από 10 χρόνια σε μια Ισπανική Αντασφαλιστική πολυεθνική εταιρεία. Με την έλευση της υγειονομικής αποσταθεροποίησης και όλα όσα προέκυψαν λόγω αυτής, πυροδοτήθηκε μέσα της μια υπαρξιακή κρίση. Απόρροια αυτής ήταν το ΜΠΙΟΥΤΙ ΜΠΑΡ που βρίσκεται στην οδό Ζακύνθου και είναι ένας χώρος ευτυχίας αφού εκτός από περιποίηση νυχιών και υπηρεσίες ομορφιάς διαθέτει επίσης και ρούχα, κοσμήματα, αξεσουάρ και διακοσμητικά σπιτιού. Βέβαια στη δημιουργία του, όπως μου εκμυστηρεύεται, βοήθησε πολύ και η άγνοιά της για τις τόσες πολλές δυσκολίες του επιχειρείν.
Πριν αρκετά χρόνια διάλεξε την Κυψέλη για τόπο διαμονής της. Η Κυψέλη τότε ήταν αρκετά υποβαθμισμένη, τουλάχιστον στα μάτια κάποιων. «Για μένα πάντα είχε αυτήν την υποβόσκουσα αίγλη, την αστική ομορφιά: Ο πολυπολιτισμικός της χαρακτήρας, τα δεκάδες θέατρα, η αθηναϊκή, αστική αρχιτεκτονική, η Φωκίωνος Νέγρη, η Δημοτική Αγορά, τα τρόλεϊ στην πλατεία, το πολιτιστικό παρελθόν», αναφέρει.
Τη στιγμή που γεννήθηκε η ιδέα του ΜΠΙΟΥΤΙ ΜΠΑΡ, ήξερε ήδη πως θα βρίσκεται στην Κυψέλη. Η ανάγκη, η χαρά και η αγάπη των ανθρώπων της Κυψέλης να ξαναδούν τους δρόμους και τις γειτονιές να πλημμυρίζουν από κόσμο και μαγαζιά, της ήταν ξεκάθαρη από τις πρώτες ημέρες των εργασιών.
«Πέντε νέες γυναίκες στην ίδια γειτονιά, έχοντας επιχειρήσει η κάθε μία το δικό της όραμα… ήταν αναπόφευκτο να συναντηθούν οι δρόμοι μας. Τα άγχη, οι προβληματισμοί και οι δυσκολίες, μας οδήγησαν να στηρίζουμε η μια την άλλη». Στο ΜΠΙΟΥΤΙ ΜΠΑΡ, σε έναν χώρο που είναι προσβάσιμος για όλους, αυτό που η ίδια δεν αντέχει είναι οι εγωκεντρικοί άνθρωποι με νοοτροπίες μια άλλης εποχής, που πολλές φορές προσβάλλουν, θιγούν και συμπεριφέρονται με άσχημο τρόπο.
Για την Άννα το πιο δημιουργικό κομμάτι είναι η εύρεση νέων brands και η δημιουργία δικών τους προϊόντων σε συνεργασία με Έλληνες δημιουργούς. «Αυτό που αγαπώ περισσότερο είναι η αναζήτηση και ο σχεδιασμός καινοτόμων ιδεών και πρακτικών, που μπορούν να κάνουν την δουλειά μας ποιοτικότερη και ευκολότερη μέσα από το πρίσμα της βιωσιμότητας. Το ζήτημα των πρώτων υλών, των αναλώσιμων, του packaging, των προϊόντων που φιλοξενούμε στον χώρο. Η χαρά του να γίνεσαι καλύτερος, με ένα τρόπο καλύτερο για όλους».
Μετά τη δράση ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ, οι πέντε τους σχεδιάζουν κι άλλα πράγματα, όπως μου λένε. Ιδέες υπάρχουν πολλές αλλά και θέληση. Και είναι αλήθεια πως όταν τις κοιτάς, νιώθεις ότι σε αυτή την παρέα υπάρχει αγάπη και στήριξη.
