Στα 12 ο Χρήστος Καπενής πήγε κρυφά από τους γονείς του στη συναυλία των Rage Against The Machine

ΜΟΥΣΙΚΗ: Ξυπνάω πάντα με μουσική. Υπάρχει μέσα στην ημέρα μου, στον τρόπο σκέψης μου, καθορίζει την διάθεσή μου. Προσπαθώ διαρκώς να ανακαλύπτω μουσικές από κάθε γωνιά του κόσμου. Μικρός παρατηρούσα τα βινύλια των γονιών μου, τα έβγαζα από τη θήκη και τα επεξεργαζόμουν, με μάγευε το υλικό. Μπορούσα να κάθομαι με τις ώρες και να χαζεύω τη βελόνα να χορεύει πάνω στις αυλακιές του βινυλίου. Θυμάμαι πως είχαν έναν δίσκο των Beatles, που τον είχα ξεσκίσει. Έπειτα, στα 10-11 ένας φίλος από το σχολείο μου έδωσε μία κασέτα που του την είχε γράψει ο μεγαλύτερος αδερφός του, από τη μία μεριά είχε Prodigy και από την άλλη Rage Against The Machine, Public Enemy, Beastie Boys και House of Pain. Την άκουγα όλη μέρα, κάθε μέρα. Έπειτα βρήκαμε κι άλλες κασέτες και μετά ήρθαν και τα CD. Λέγαμε τα κάλαντα μέχρι το Γυμνάσιο γιατί θέλαμε να μαζεύουμε λεφτά, να πηγαίνουμε να αγοράζουμε CD από τα Metropolis στην Ομόνοια. Έως τα 17-18 άκουγα κυρίως μαύρη μουσική, Rap, Funk, Soul, Jazz, Blues, Reggae αλλά και Punk rock, Ska-punk, Oi-punk, Hardcore, Surf, Garage. Στην πορεία, τα ακούσματά μου διευρύνθηκαν και μπορώ να ακούσω από rock ‘n’ roll έως κλασσική μουσική. Τελευταία όμως έχω κολλήσει με τους Civil Wars. Η πρώτη συναυλία που είχα πάει και την θυμάμαι μέχρι τώρα ήταν των R.A.T.M. το 2000 που όσοι την θυμούνται, λένε χαρακτηριστικά: «Α! Τότε που είχε καεί η Αθήνα» Είχα πάει τυχαία και κρυφά από τους γονείς μου γιατί ήμουν 12 χρονών τότε. Επίσης των Delinquent Habits το 2004. Αξέχαστες θα μου μείνουν και πολλές από τις συναυλίες στο Ρόδον.

ΒΙΒΛΙΑ: Τελειώνω τον Οδυσσέα του Τζέιμς Τζόις, διαβάζω επίσης τον Πρώτο Έρωτα του Μπέκετ και το Ταπεινωμένοι και Καταφρονημένοι του Ντοστογιέφσκι. Τώρα περιμένω να τελειώσουν αυτά για να ξεκινήσω τον δεύτερο τόμο του Δον Κιχώτη του Θερβάντες. Αγαπώ τον Καβάφη και προσπαθώ να διαβάζω κάτι δικό του κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ. Θεωρώ εξαιρετικούς τους Μπέκετ, Τζόις, Ευριπίδη, Βάρναλη, Καζαντζάκη, Ντοστογιέφσκι, Κάφκα.

ΤΑΙΝΙΕΣ: Είδα τους Ηλίθιους του Λαρς Φον Τρίερ στα 11. Ήταν η πρώτη ταινία που πήγα μόνος μου να ενοικιάσω και την διάλεξα επειδή είχε κώλους στο εξώφυλλο. Με ενθουσίασε και με ενθουσιάζει ακόμη, την θεωρώ την καλύτερή του. Λατρεύω τις ταινίες, έχω τρέλα. Υπήρξε μεγάλη περίοδος της ζωής μου που έβλεπα τέσσερις με πέντε ταινίες κάθε μέρα. Έχω χτίσει video clubs με τα λεφτά που έχω δώσει. Κάθε εβδομάδα και άλλος σκηνοθέτης. Υπάρχουν άπειρες ταινίες που μπορώ να αναφέρω ως αγαπημένες μου, αλλά θα πω το Funny Games του Χάνεκε. Από σκηνοθέτες μου αρέσουν οι Παζολίνι, Haneke, Ινιαρίτου, Κουστουρίτσα, Γουές Άντερσον, Κούμπρικ, Σκορσέζε, Κισλόφσκι, Τζάρμους, Πολάνσκι, Βέντερς, Μπέργκμαν, Αλμοδόβαρ, Γούντι Άλεν, Γκοντάρ, Ταραντίνο, Αρονόφσκι.  

ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Ξεκίνησα να ασχολούμαι εντατικά με το Myspace πριν έντεκα χρόνια περίπου. Ήμουν σε μια underground μπάντα και το Myspace ήταν ένας τρόπος για να μας μάθει ο κόσμος. Είχα και προσωπικό προφίλ, με ψευδώνυμο. Ήταν η περίοδος που κάναμε εκτός από μουσική και Graffiti και το myspace βοηθούσε στο να βρεις κι άλλους graffitάδες, να δεις δουλειές τους, να μιλήσεις και γενικότερα να γνωρίσεις άτομα με τα ίδια ενδιαφέροντα. Επίσης σχεδόν την ίδια περίοδο είχα φάει άπειρες ώρες και άπειρα ξενύχτια στο Deviantart να ψάχνω και να βλέπω εικόνες από νέους ζωγράφους, εικαστικούς, street artists, γραφίστες, φωτογράφους, αρχιτέκτονες. Πλέον χρησιμοποιώ το ίντερνετ για να ενημερώνομαι, να αντλώ υλικό και πληροφορίες για τις δουλειές στις οποίες είμαι. Με βοηθάει πολύ στην καθημερινότητά μου. Προσπαθώ όσο μπορώ να μην κάνω άσκοπη χρήση καθώς επίσης προσπαθώ να χρησιμοποιώ τα social media κυρίως ως ένα μέσο για να προωθήσω την δουλειά μου.

 ΣΠΟΡ: Ξεκίνησα από πολύ μικρός με κολύμβηση, γύρω στα εφτά. Μας έπαιρνε το λεωφορείο από την Νέα Φιλαδέλφεια κάθε μεσημέρι μετά το σχολείο και μας πήγαινε στο ΟΑΚΑ. Έχω πολύ έντονες εικόνες από το κολυμβητήριο, ένα υπέροχο κρουασάν σοκολάτα που υπήρχε στο κυλικείο και το έτρωγα πάντα μετά την πισίνα, τα τραμπολίνα που είχε για τους αθλητές των καταδύσεων και μπαίναμε και κάναμε μέχρι να έρθει το λεωφορείο για την επιστροφή, όπως επίσης και μια φορά που γυρίσαμε από την πισίνα και βρήκαμε στα αποδυτήρια των ανδρών ένα τσούρμο ξένες αθλήτριες που είχαν μπερδευτεί γιατί η ταμπέλα ήταν στα ελληνικά.  Στα έντεκά μου ο γυμναστής που είχαμε στο δημοτικό και που ήταν προπονητής στις ακαδημίες της ΑΕΚ με διάλεξε για να ξεκινήσω ποδόσφαιρο εκεί. Έμεινα δύο χρόνια και σταμάτησα έπειτα γιατί ήταν μακριά, στους Θρακομακεδόνες. Αργότερα έπαιξα μπάλα και σε άλλες ομάδες αλλά ποτέ μάλλον δεν με ενδιέφερε σοβαρά και σταμάτησα. Στην κατασκήνωση είχα πάρει χρυσό μετάλλιο στο ping-pong, έπαιζα κάθε καλοκαίρι με μανία. Πλέον μου αρέσει να παρακολουθώ αγώνες ποδοσφαίρου, μπάσκετ αλλά και τένις. Βάζω αγώνες τένις στην τηλεόραση και χαλαρώνω. Είμαι Γαύρος και δεν κρύβω πως στο παρελθόν έχω κλάψει για αγώνα που έχασε ο Ολυμπιακός.

TV: Έχω φάει στα μούτρα όλη τη τηλεοπτική βία των 90’s και πλέον αποφεύγω να βλέπω. Νοσταλγώ όμως κάτι ξημερώματα που καθόμασταν με τον αδερφό μου σπίτι και βλέπαμε κάτι ελληνικές σειρές που έβαζε η τηλεόραση εκείνη την ώρα και κλαίγαμε από τα γέλια. Σειρές που δεν ξέραμε την ύπαρξη τους.

ΤΑΞΙΔΙ: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο ταξίδι μου. Τα θεωρώ όλα μοναδικά. Αυτό που θα ήθελα όμως να κάνω κάποια στιγμή στο μέλλον είναι, να πάρω δύο φίλους μου, μια κάμερα και να κάνουμε ένα τεράστιο road trip στην Λατινική Αμερική.

ΤΩΡΑ: Αυτή την περίοδο είμαι στην παράσταση Οδύσσεια, ραψωδία έψιλον του Ομήρου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γεωργαλά στο θέατρο του Νέου Κόσμου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Κάνω πρόβες για την παράσταση Λούλου του Wedekind σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ που ανεβαίνει τον Νοέμβριο στο Αγγέλων Βήμα. Καθώς επίσης ξεκινάω πρόβες για ένα θεατρικό αναλόγιο που θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Τέχνης, τέλη Οκτωβρίου σε σκηνοθεσία Αναστασίας Ρεβή.