Θάλεια, γεια δεν γνωριζόμαστε πολύ καλά οπότε θα θέλαμε αρχικά να μάθουμε από σένα τρία πράγματα. α) Σε ποια γειτονιά μεγάλωσες; β) Πότε και γιατί έφαγες την μεγαλύτερη τούμπα της ζωής σου. γ) Αν ήσουν δύσκολο παιδί όσον αφορά το φαγητό. α) Στα Άνω Πατήσια. β) Αν εννοείς κυριολεκτικά την έφαγα πριν 5 χρόνια μετά από παράσταση στην Επίδαυρο στην πίστα της ντίσκο Καπάκι. Χόρευα κυρία με το κόκκινο φορεματάκι μου και γλίστρησε το σανδάλι και βρέθηκα στα πατώματα. Αν εννοείς μεταφορικά την έφαγα σε ερωτική εξομολόγηση που ενώ εγώ μίλαγα, αυτός με κοίταγε σαν ροφός. γ) Όχι πάντα ήμουν παμφάγο. Υπήρχε κάποια στιγμή στη ζωή σου που να σκέφτηκες: «ωραία όλα αυτά που κάνω, αλλά καλύτερα δεν θα ήταν να έτρωγα έναν λουκουμά;» Ναι φυσικά. Σχεδόν κάθε μέρα. Βέβαια συνήθως δεν σκέφτομαι λουκουμά αλλά ότι θα τα παρατήσω όλα να πάω να γίνω πριγκίπισσα. Πάνω κάτω όμως στην ίδια κατηγορία είναι αυτά σωστά; Ποιο είναι το αγαπημένο σου περιοδικό και γιατί; Για ψυχαναγκαστικούς λόγους είναι η αγγλική Vogue. Τις μαζεύω από το 1999. τον τελευταίο χρόνο ανακάλυψα το Kinfolk που έχει ιστορίες και χαριτωμένες μαγειρικές και το Frankie Magazine με κατασκευές και DIY. Το περιοδικό που διαβάζω από τα πέντε μου και είναι σταθερή αξία είναι το Μίκυ Μάους. Θεωρείς ότι έχει κάποια ρεαλιστική υπόσταση το ρητό «ένα μήλο την ημέρα, τον γιατρό τον κάνει πέρα;» Όχι και για την ακρίβεια επειδή δεν μου αρέσουν τα μήλα πιστεύω πως είναι μια προπαγάνδα που είχαν κάνει οι γιατροί κάποια περίοδο που δεν είχαν δουλειά και είχαν ποτίσει τα μήλα με ένα ιό και όποιος τα έτρωγε πήγαινε κατευθείαν στο γιατρό. Κατά άλλα κανένα σχόλιο. Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ομορφότερος άντρας του σύμπαντος; Τι μόνο έναν; Έχω πολλούς. Μπενίσιο τελ Τόρο, Μπρατ Πιτ, Τζέισον Στέιθαμ. Ο Γιώργος μου. Πως καταφέρνεις και έχεις τόσα πολλά like στο instagram. Μπας και έχεις στο payroll επίδοξους likers; Ε, εντάξει είναι ωραία πράγματα τώρα αυτά; Να λέτε τέτοιες κουβέντες; Το μυστικό μου είναι το hashtag #popagandagr. Τα social media διαμορφώνουν τον άνθρωπο ή το αντίθετο; Σηκώνει μεγάλη κουβέντα τώρα αυτό. Για να μην είμαι απόλυτη και με πάρουν με τις ντομάτες τα social media μπορούν να διαμορφώσουν ανθρώπους. Υπάρχουν προσωπικότητες που έχουν σχηματιστεί μόνο και μόνο από ένα twitter account ή άνθωποι που έχουν το άγχος του πως αντιλαμβάνεται ο υπόλοιπος κόσμος τη διαδικτυακή τους εικόνα. Αυτό βέβαια συμβαίνει και στην καθημερινότητα μας απλά στο online περιβάλλον είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσεις μια εικόνα η οποία δεν αντιπροσωπεύει το ποιος πραγματικά είσαι αλλά κάνει fit ένα συγκεκριμένο προφίλ που θέλεις να δημιουργήσεις. Σοβαρεύτηκα πολύ ε; Επόμενη ερώτηση παρακαλώ! Εμείς επαναλαμβάνουμε πολλές φορές, και πολλές φορές ασυνείδητα, τη λέξη «λοιπόν». Υπάρχουν κάποιες αντίστοιχες δικές σου λέξεις που έχεις σιχαθεί να τις λες; Ανά διαστήματα έχω διάφορες. Τελευταία είναι το «ΑΙΣΧΟΣ», π.χ.
-Θάλεια ο πελάτης είπε πως θέλει να αλλάξουμε τις φωτογραφίες πάλι.
-ΑΙΣΧΟΣ (και μετά κάνεις τη δουλειά)
Ή το «όνι όνι το πεπόνι», το οποίο είναι κάτι σαν το lorem ipsum ή το μπλα μπλα μπλα, π.χ.
-Θάλεια τι να απαντήσω σε αυτό που έστειλε ο πελάτης για τα κόστη;
– Να του πεις πως δεν μπορεί να αλλάξει το κόστος γιατί όνι όνι το πεπόνι.
Θα τα παράταγες όλα για να πας να ζήσεις σε μια καλύβα στο Μπαλί και να τρως όλη μέρα άγριες λαχταριστές παπάγιες; Ναι, χωρίς δεύτερη σκέψη αρκεί να είχε και κάτι άλλο από παπάγιες και να μπορούσα να πάρω μαζί μου την Τσίτα-Φούντα και την Κλειώ (τις δύο γάτες μου). Τον Τιτανικό πόσες φορές τον έχεις δει; Δεν συμφωνείς και εσύ πως είναι αδικία που στο τέλος πεθαίνει ο Leo; Δεν είναι όμως μεγαλύτερη αδικία που η γιαγιά πετάει το διαμάντι στη θάλασσα αντί να το αφήσει στα εγγόνια της; Τον έχω δει δύο, τρεις και εκπλήσσομαι με τα σχόλια σας και την ομοιότητα της σκέψης. Την πρώτη φορά έκλαψα με μαύρο δάκρυ που στα μάτια μου τότε στρουμπουλή και νταρντάνα Kate / Rosie έπιασε όλη τη σχεδία και ο Leo πήγε στα άδυτα. Τις επόμενες φορές αγνόησα παντελώς τον πνιγμό και έκανα focus στο διαμάντι σκεπτόμενη πως δεν φτάνει που έζησε η νταρτανοπούλα αποφάσισε να πετάξει και το διαμάντι. Γενικά ΑΙΣΧΟΣ με αυτή την ταινία. Υπάρχει ένα φαγητό που το μαγειρεύεις τόσο καλά που θα ήθελες να έρθει ο Τζέιμι Όλιβερ να σου φιλήσει τα χέρια; Όχι. Αλλά η μαμά μου μαγειρεύει επικά. Και το εννοώ όχι σαν κάποιους άλλους που η μάνα τους είναι η καλύτερη μαγείρισσα και τρως και είναι μμμμμπλιαχ. Μπορεί λοιπόν να της φιλήσει τα δικά της χέρια για την επική χορτόπιτα που φτιάχνει; Υπάρχει κάτι που σου τη σπάει σε μας και θα ήθελες να το πει δημόσια; Ορίστε! Όχι ιδιαίτερα. Ο Σταύρος απλά νομίζω πως γεννήθηκε θυμωμένος.
Η Θάλεια Γελαδάκη ασχολείται με πράγματα που άπτονται της καθημερινότητας σε μια εταιρεία που λέγεται Civitas.
