ΜΟΥΣΙΚΗ: Με τη μουσική έχω μια σχέση μεταφυσική. Ξαφνικά στα 16 μου ανακάλυψα ότι μπορούσα να παίξω στο πιάνο οποιοδήποτε τραγούδι μου άρεσε, κανονικά με τα δυο χέρια. Απορημένοι στην οικογένεια μου με κοιτούσαν όλοι σαν εξωγήινο. Είχαμε πιάνο στο σπίτι αλλά πέρα από μια αποτυχημένη προσπάθεια να κάνω μαθήματα στην πρώτη δημοτικού δεν είχα άλλη επαφή, μέχρι τότε. Εκείνη την εποχή άκουγα σχεδόν αποκλειστικά Μάνο Χατζιδάκι και ήμουν «ερωτευμένη» με τη Φλέρυ Νταντωνάκη.
Κάπως έτσι πέρασε η εφηβεία μου. Τη μουσική τη λατρεύω και πιστεύω ότι στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν σίγουρα μουσικός. Μου αρέσουν πολλά ήδη μουσικής πχ η κλασική τζαζ όμως η αδυναμία μου είναι η παραδοσιακή μουσική. Μ ου αρέσει επίσης η ανατολίτικη μουσική, θαυμάζω απεριόριστα τη Fayroyz, καθώς λατρεύω και τα ρεμπέτικα τα οποία μου αρέσει να τραγουδώ. Τραγουδώ πολύ, συχνά εμφανίζομαι σε διαφορές σκηνές όμως δεν έχω κάνει ποτέ μαθήματα τραγουδιού, τραγουδώ με το μέσα μου. Όταν τραγουδώ νιώθω ότι γυρνώ στο παρελθόν, δεν ξέρω γιατί. Η μουσική είναι η ανάσα μου.
ΒΙΒΛΙΑ: Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ο πατέρας μου έφερνε δώρο βιβλία. Σε γενέθλια, Χριστούγεννα, Πάσχα κλπ πάντα το δώρο ήταν και είναι βιβλίο με αφιέρωση στην πρώτη σελίδα. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που τα βιβλία κυριαρχούσαν.
Εγώ με τις αδελφές μου (έχω άλλες τρεις) διαβάζαμε κυρίως σε περιόδους διακοπών πολλά βιβλία που στιγμάτισαν την παιδική και εφηβική μας ηλικία όπως Το καπλάνι της βιτρίνας, Τα ψάθινα καπέλα, Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα και πολλά αλλά τα οποία διαβάζαμε με πάθος και μετά τα σχολιάζαμε σαν να ήταν γεγονότα που είχαμε ζήσει εμείς οι ίδιες.
Το πρώτο βιβλίο που διάβασα και μου άλλαξε τη ζωή είναι η Τζέιν Έιρ της Σαρλότ Μπροντέ. Ήταν δώρο φυσικά του πατέρα μου σε ηλικία εννιά χρονών. Το θυμάμαι σαν να το διάβασα χτες. Άλλο ένα βιβλίο που αγαπώ πολύ είναι το Και με το φως του λύκου επανέρχονται της Ζυράννας Ζατέλη. Γενικά οι αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι κλασικοί: Ντοστογιέφσκι, Ντίκενς, Τολστόι, Μάρκες, όμως ο πιο αγαπημένος μου είναι ο Παπαδιαμάντης.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Αν μπορούσα θα πήγαινα κάθε μέρα σινεμά. Μου αρέσει πολύ να βλέπω ταινίες. Οι αγαπημένες μου είναι παρά πολλές. Κάποιες που θα μπορούσα να δω αμέτρητες φορές είναι : Τα μαθήματα πιάνου, Η διπλή ζωή της Βερόνικα, Ο άγγλος ασθενής, Η λίστα του Σίντλερ, Δαμάζοντας τα κύματα, Το χάος των αδελφών Ταβιάνι, Ο εραστής (βασισμένο στο μυθιστόρημα της Μαργκαρίτ Ντιράς), Η νοσταλγία και Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν του Ταρκόφσκι. Επίσης μου αρέσει πολύ και ο ιρανικός κινηματογράφος (Ένας χωρισμός, Ο εμποράκος), ο τούρκικος κινηματογράφος , οι ταινίες του Τσεϊλάν (Χειμερία νάρκη) καθώς και του Φατίχ Ακίν (Η άκρη του ουρανού, Μαζί Ποτέ), επίσης αγαπώ πολύ και τις ταινίες του Κεν Λόουτς (Εγώ, ο Ντανιέλ Μπλέικ, Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι, Γη και Ελευθερία).
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Οι αναμνήσεις μου από την τηλεόραση είναι πολύ καλές. Θυμάμαι εγώ και οι αδελφές μου να περιμένουμε με αγωνία τα επόμενη επεισόδια της αγαπημένης μας σειράς. Βιαζόμασταν να τελειώσουμε τα μαθήματα μας για να κάτσουμε στον καναπέ περιμένοντας ταυτόχρονων την πίτσα η τα σουβλάκια που είχαμε παραγγείλει. Κι αν τύχαινε να λείπουμε από το σπίτι γινόταν ολόκληρη εκστρατεία για το ποιος θα είναι εκεί να πατήσει το rec στο βίντεο για να τη δούμε την άλλη ημέρα. Αυτή τη στιγμή η σχέση μου με την τηλεόραση είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Μου αρέσει μόνο να βλέπω αργά το βραδύ καμια ταινία. Συνήθως όμως μένει κλειστή.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Η σχέση μου με το ίντερνετ είναι λίγο καταναγκαστική. Πιο πολύ το χρησιμοποιώ για τη δουλειά μου και για να επικοινωνώ με τους δικούς μου ανθρώπους. Αν έλειπε από τη ζωή μου δεν ξέρω, ίσως να ήταν και καλύτερα. Πολλές φορές όλος αυτός ο καταιγισμός της πληροφορίας με αγχώνει. Γι’ αυτό δεν έχω καν facebook.
ΣΠΟΡ: Με τον αθλητισμό έχω πολύ καλή σχέση. Μέχρι τα 15 μου πίστευα πως θα γινόμουν αθλήτρια. Έκανα στίβο. Ήμουν πολύ καλή στις ταχύτητες αλλά και στο άλμα εις μήκος καθώς και στα εμπόδια. Ένας τραυματισμός αλλά και οι πανελλήνιες εξετάσεις με έκαναν να σταματήσω τον στίβο γύρω στα 16. Δεν το μετανιώνω, δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα. Γενικά είμαι αθλητικός τύπος, μου αρέσει πολύ να κάνω ποδήλατο, να κάνω τούμπες κατακόρυφο και πολλά άλλα. Γυμναστήριο δεν έχω πάει ποτέ, ακόμη τουλάχιστον.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Έχω ταξιδέψει σε πολλά μέρη και αυτό το χρωστάω και στη δουλειά. Στην παράσταση που έπαιζα, την Ιλιάδα, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, πήγαμε σε πολλές χώρες: Χιλή,Καναδά, Ολλανδία, Ουγγαρία,Ρουμανία, Ισπανία και ήταν μοναδική εμπειρία. Αγαπώ πολύ το Παρίσι, θα μπορούσα να μένω στη Μαδρίτη αλλά η αγαπημένη μου πόλη είναι η Κωνσταντινούπολη. Ονειρεύομαι να κάνω πολλά ταξίδια με την κόρη μου.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Η γειτονιά μου είναι το Χαλάνδρι. Εδώ γεννήθηκα και μεγάλωσα και εδώ επιλέξαμε να μείνουμε με τον άντρα και την κόρη μου. Έχω μείνει και σε άλλες γειτονιές (Εξάρχεια, Κυψέλη) αλλά στο Χαλάνδρι νιώθω εκεί που πρέπει να είμαι. Μου αρέσει που παντού πηγαίνω με τα πόδια, που βγάζω τη μικρή βόλτα με το καρότσι στη Ρεματιά που πραγματικά είναι μια όαση, που διαβάζω το βιβλίο μου στα διάφορα καφέ, που έχει ωραία αγορά, ωραίες ταβέρνες, ωραία μπαράκια. Αυτό που μου αρέσει όμως πιο πολύ από όλα είναι αυτές οι ανοιξιάτικες, σχεδόν καλοκαιρινές νύχτες, που παίρνω το ποδήλατο και χάνομαι στα άδεια στενά που μοσχοβολούν γιασεμιά και νυχτολούλουδα. Κλείνω τα μάτια και νιώθω ευτυχία. Μάλλον δεν θα φύγω ποτέ από το Χαλάνδρι.
ΤΩΡΑ: Είμαι στην παράσταση Μελίσσια στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη και κάνω πρόβες και για τον Κατά φαντασία ασθενή σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη που θα πάει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα από αρχές Ιουλίου.
