ΜΟΥΣΙΚΗ: Οι αναφορές είναι πολλές και συχνά ετερόκλητες. Αλλά έτσι είναι και το συναίσθημα που συνδέεται με αυτές. Δεν θα ξεχάσω λοιπόν ποτέ τους Beatles που άκουγα μετά μανίας όταν ήμουν μικρός ξανά και ξανά διαλύοντας στο πικάπ την βελόνα από τις απανωτές άτσαλες τοποθετήσεις της, τον δίσκο Η Eκδίκηση της Γυφτιάς, τη Λιλιπούπολη, τον Michael Jackson, τα Ημισκούμπρια, τα soundtrack από τα Star Wars και από τον Χριστουγεννιάτικο Εφιάλτη, τους FFC και τους Active Member, τα Ξύλινα Σπαθιά, τους Οffspring, τους Οasis, την πρώτη μου επαφή με τους Queen και τους Rolling Stones. Επίσης, τους Pink Floyd,τους Red Hot Chilli Peppers, τον Moby, τους Radiohead, τους Metallica, το να ξεπερνάω ένα μεγάλο μου χωρισμό ακούγοντας αποκλειστικά System Of A Down ξανά και ξανά, να γιορτάζω έναν νεογέννητο έρωτα με αυτό που λέμε «τα πάντα» και να υποδέχομαι κάθε άνοιξη με Rachmaninoff.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Δεν θα ξεχάσω ποτέ όλα τα παιδικά μου χρόνια στο θερινό κινηματογράφο που είχε η οικογένειά μου, το «Σινέ Αμόρε», με ταινίες όπως: Ο Πόλεμος των Κουμπιών, Μπλέ Βελούδο, Down by Law, Το Mίσος, Καπτεν Χούκ, Ο Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης, Έντ Γούντ, 8 ½, Ο Τρελός Πιερό, Ο Ρόκο και τα Αδέρφια του, Αλφαβίλ, Περσόνα, Το Κουρδιστό Πορτοκάλι, Άγριες φράουλες, Σινεμά ο Παράδεισος, Blow Up, Χαμένη Λεωφόρος, Το Παιχνίδι, Delicatessen, Ο Στρατηγός, Ο Νεκρός που με σημάδεψε από τότε που για πρώτη φορά γύρισα στο σπίτι και έψαχνα, 9 χρονών, μήπως και στους δίσκους μας υπάρχει κάπου η μουσική του Neil Young. Ταινίες με τις οποίες γνώρισα τον κινηματογράφο και τις κουβαλάω μέσα μου σαν παιδικές μνήμες, σαν αρώματα και εικόνες που καθόρισαν την αισθητική μου και το συναίσθημά μου.
ΒΙΒΛΙΑ: Δεν υπάρχει όριο και κανένας περιορισμός σε τίποτα από όλα αυτά που με συνέθεσαν. Είμαι και Ο Μικρός Νικόλας, Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών και Η Θεραπεία του Σοπενάουερ, το City του Αλεσάντρο Μπαρίκο, το Μετάξι, η Μεγάλη Χίμαιρα, η Ασκητική, οι Εκλεκτικές Συγγένειες του Γκαίτε, τα Αχυρένια Σκυλιά του Τζον Γκρέι, η Βία του Ζίζεκ, οι Ερωτικές Ιστορίες του Έσσε, το Σιντάρτα, το Άρωμα που το διάβασα πρώτα φορά στα 13 μου και ακόμα το θυμάμαι, ο Αρκάς, τα κόμικ MAD, ο Λούκι Λουκ, ο Ηλίθιος, ο Ξένος, ο Βέρθερος.
ΣΠΟΡ: Είμαι και το μπάσκετ που έπαιζα μικρός στον Αστέρα Εξαρχείων πανάθλια – αλλά τι να κάνω, έπρεπε να παίξω μπάσκετ επειδή ήμουν ψηλός. Το ποδήλατο το αγάπησα τα τελευταία 8 χρόνια. Ακόμη, λίγο κολύμπι, λίγο τένις πιο παλιά, κάμποσο kick boxing.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Μικρός εθισμός παλαιότερα, τώρα πλέον συνειδητά πολύ λιγότερο. Καμιά ταινία, επικοινωνία με τους φίλους μου σε ηλίθια γκρουπ που μας κάνουν και χαιρόμαστε, μουσική, ταινίες και ξανά πάλι ΟΛΑ αυτά τα ίδια που είμαστε εμείς.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Κάμποσα ταξίδια, όχι αρκετά. Ψευτοσέρφ στο Μαρόκο, ένα χρόνο γύρω γύρω σε διάφορα φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ευρώπης για προσωπικούς λόγους και όχι για επαγγελματικούς, μια μυρωδιά από Βαλκάνια και Σκανδιναβία.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Ο Κεραμεικός οπού μένω εδώ και 10 χρόνια νιώθοντας πλέον κομμάτι του, αγαπώντας όλες του τις γωνιές.
