Η ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΛΑΪΚΙΣΜΟΥ
Πώς μετακινήθηκε τόσο η πολιτική ατζέντα σε σχέση με μια δεκαετία πριν; Μερικά παραδείγματα: η Χρυσή Αυγή στη Βουλή, η πολιτική απόρριψη του νόμου περί ιθαγένειας ή του αντιρατσιστικού, ο κεντρικός πολιτικός λόγος με συνθήματα όπως “Να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας”. Δεν είναι τόσο ότι η Χρυσή Αυγή επηρέασε το λόγο άλλων κομμάτων, αλλά ότι προϋπήρχε βαθιά ρατσιστική κι εθνικιστική ρητορική που τελικά προετοίμασε το έδαφος για να μοιάζει οικείος ο λόγος της Χρυσής Αυγής. Στη δεκαετία του 2000 αγκυροβόλησε για τα καλά στη δημόσια σφαίρα ο εθνικολαϊκισμός πατώντας στο μεταναστευτικό, αναπτύσσοντας θεωρίες περί «περιούσιου λαού» που μάλιστα κινδυνεύει, κάνοντας προβληματική π.χ. τη σχέση της χώρας μας με τον έξω κόσμο. Όσο σωπαίνουμε, αυτά τα φαινόμενα θα γίνονται πιο ισχυρά.
Σωπαίνει και η Κεντροαριστερά; Ναι, ένα μέρος της καθώς κι ένα μέρος της αριστεράς. Σωπαίνει μπροστά στην αναζήτηση της ψήφου.
Γι’ αυτό μερικές φορές η ΔΗΜΑΡ διαχώρισε τη θέση της από τις απόψεις σας; Νομίζετε ότι η ΔΗΜΑΡ ανήκει σε άλλο κόσμο; Δεν την αγγίζει ο λαϊκισμός; Αν παρακολουθείτε τις δηλώσεις κομματικών στελεχών θα εκπλαγείτε. Μάλιστα κάποιο στέλεχος έφθασε στο σημείο να προτείνει να μου βάλουν φερμουάρ στο στόμα. Ο εθνικολαϊκισμός υπάρχει σε διαφορετικές δόσεις αλλά οριζόντια. Γι’ αυτό και είναι πανίσχυρος. Θέλω να πιστεύω ότι στη ΔΗΜΑΡ έχει μικρά ποσοστά.
Νομίζω, κακώς έχει μείνει ως μαύρη σελίδα το 1989. Αλλά, ας έρθουμε στο σήμερα. Η κοινωνία λέει «συνεργαστείτε» και οι ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων δεν ακούνε.
Μήπως ασχολούνται περισσότερο με την επικοινωνι(ολογί)α και λιγότερο με την πολιτική οι σημερινοί Έλληνες βουλευτές; Ορισμένοι ναι. Αλλά, υπάρχουν και κάποιοι- και θέλω εδώ να ευλογήσω λίγο τα γένια μας- πολλοί από τους οποίους βρίσκονται στη ΔΗΜΑΡ που δεν υπακούουν απολύτως στα επικοινωνιακά στερεότυπα.
Χρησιμοποιώντας αυτά τα επικοινωνιακά στερεότυπα δεν ανέβηκε κατακόρυφα ο ΣΥΡΙΖΑ; Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε γιατί απορρόφησε τη ρευστοποίηση του ΠΑΣΟΚ και γιατί επένδυσε στη λογική «ότι κουνιέται το χειροκροτώ». Έχει υποσχεθεί απίστευτα πράγματα στον κόσμο που είναι απελπισμένος κι επιρρεπής στις υποσχέσεις.
Υπάρχουν σημεία σύγκλισης μεταξύ σας; Σίγουρα υπάρχουν, ειδικά στο κομμάτι των ανθρώπινων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου. Για παράδειγμα συνταχθήκαμε στην υπεράσπιση του σχεδίου Νόμου Ρουπακιώτη για τα εξαρτημένα άτομα. Το ίδιο κοντά ήμαστε πιστεύω και στο θέμα του αντιρατσιστικού νόμου και στο ζήτημα της αντιμετώπισης του πραξικοπήματος αναφορικά με τη Δημόσια Τηλεόραση. Είμαστε όμως μακριά σε θέματα γενικής πολιτικής στάσης. Εμείς για παράδειγμα δεν αρκούμαστε στην καταγγελία των κυβερνητικών επιλογών, αλλά προσπαθούμε πάντα να διατυπώνουμε ρεαλιστικές αντιπροτάσεις.
Επομένως, με τα σημερινά δεδομένα θα συνεργαζόσασταν; Σύντομα ο ένας μπορεί να έχει ανάγκη τον άλλον…Με τα σημερινά δεδομένα δεν μπορεί να υπάρξει κυβερνητική συνεργασία, αν εννοείτε αυτό. Νομίζω όμως ότι ο πολιτικός χρόνος τρέχει πολύ γρήγορα και ενδεχομένως θα έχουμε σημαντικές αλλαγές στη διαμόρφωση της μεγάλης πολιτικής εικόνας. Στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλο κενό πολιτικής κουλτούρας συνεργασιών και οποιαδήποτε συνεργασία θεωρείται κατάρα ή προδοσία. Θα πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιηθεί ότι ευτυχώς βρισκόμαστε στο τέλος των μονοκομματικών κυβερνήσεων και ότι οι συνεργασίες είναι απολύτως απαραίτητες.
Εντάξει, υπάρχει και το 1989… Νομίζω, κακώς έχει μείνει ως μαύρη σελίδα το 1989. Αλλά, ας έρθουμε στο σήμερα. Η κοινωνία λέει «συνεργαστείτε» και οι ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων δεν ακούνε. Νομίζω ότι πρέπει να ακούσουν τους πολίτες και να δουν επί της ουσίας το ζήτημα των συνεργασιών. Στη Γερμανία για παράδειγμα διανοείται κανείς να κάνει νέες εκλογές για το σχηματισμό κυβέρνησης;
