ΜΟΥΣΙΚΗ: Τα μουσικά μου ακούσματα έχουν επηρεαστεί πολύ απ’ τον πατέρα μου, μιας και από πολύ μικρή με έβαζε να ακούω Dylan. Τραγουδούσαμε και παίζαμε κιθάρα μαζί, είναι από τις ωραιότερες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Μου αρέσουν οι βρώμικες φωνές. Οι όχι και τόσο «σωστές». Προτιμώ τους φυσικούς ήχους και όχι τους πολύ επεξεργασμένους. Με την ηλεκτρονική μουσική δεν έχω την καλύτερη σχέση αν και καταλαβαίνω την χρησιμότητα της. Με συγκινεί ο Leonard Cohen και o Bowie για τελείως διαφορετικούς λόγους. O πρώτος για την γενναιοδωρία του και ο Bowie για την πρόκληση -πρόσκληση που εκφράζεται σε όλο του το έργο. Τελευταία ακούω πολύ Nina Simone. Μου αρέσει που κάθε της ερμηνεία κουβαλάει το βάρος της τελευταίας φοράς. Αυτό είναι που αναζητώ και στη δική μου δουλειά.
ΒΙΒΛΙΑ: Σε σχετικά μικρή ηλικία είχα διαβάσει τους περισσότερους Έλληνες ποιητές. Τους “SOS” που λένε. Ελύτη, Σεφέρη, Καβάφη, Καρυωτάκη, Ρίτσο. Οπότε με την ποίηση έχω μια εξοικείωση περισσότερο από κάθε άλλο είδος. Η δυνατότητα που μου δίνει να αφήνω την φαντασία μου να ανοίγει και να μην μου τα δίνει ένα κείμενο όλα μασημένα στο πιάτο είναι κάτι που με ξεκουράζει και με κινητοποιεί μαζί. Από νέους ποιητές ξεχωρίζω τον Γιώργο Ψάλτη. Το τελευταίο του βιβλίο «Παναγίες Ελένες» φέρει κάτι από το βάρος και το βάθος των παλιών ενώ ταυτόχρονα είναι τρομερά σύγχρονος. Επίσης με ενδιαφέρει πολύ ο Διονύσης Καψάλης. Βαθύς, παιδικός, εννοώ αθώος άρα καθολικός. Αγαπημένο μου από τα έργα του «Ο κρότος του χρόνου».
ΤΑΙΝΙΕΣ: Θα αναφέρω τον Lars von Trier μια που η εμμονή μου μαζί του ξεκινάει από πολύ παλιά, στα 17. Μέχρι και γράμμα του είχα γράψει για το πόσο τον θαυμάζω. Δεν το έχω ξανακάνει για κανέναν. Σκηνοθέτες και ταινίες μου αρέσουν πάρα πολλές αλλά στις ταινίες του Trier πρώτη φορά αισθάνθηκα την ανάγκη παίξω και όχι να βλέπω. Ζήλεψα τρομερά την Emily Watson στο «Δαμάζοντας τα κύματα». Αυτό που με τρελαίνει είναι πώς παρακολουθεί τον ψυχισμό των χαρακτήρων του. Ρεαλισμός, σουρεαλισμός, εξπρεσιονισμός. Όλες οι τάσεις στις ταινίες του.
ΣΠΟΡ: Τα τελευταία χρόνια γυμνάζομαι αρκετά. Μου αρέσει να τρέχω ακούγοντας μουσική. Μισώ το γυμναστήριο αν και πηγαίνω συχνά ενώ περνάω καλά με τον σύγχρονο χορό. Η ιδέα του ότι εκφράζομαι χωρίς να μιλάω με ξεκουράζει.
INTERNET: Στο σπίτι μου ακόμα δεν έχω. Όταν βρεθώ όμως σε μέρος που έχω πρόσβαση θα χαζέψω και για λίγο θα με χαλαρώσει. Η επικοινωνία με αυτόν τον τρόπο δεν μου είναι εύκολη και δεν την πιστεύω κιόλας. Αναγκάζομαι λόγω δουλειάς να βλέπω και να στέλνω μέηλ.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Πολύ σημαντικό μέσο, χρησιμοποιημένο με τον πιο λανθασμένο τρόπο. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η φτηνή πρόσβαση σε κάτι πρέπει να συνεπάγεται και φτηνό περιεχόμενο. Κρίμα.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Μέχρι κάποια ηλικία είχα εξασκηθεί πολύ στα ταξίδια της φαντασίας μου. Είμαι τρομερά ονειροπόλα. Είχα εξασκηθεί και για λόγους δουλειάς . Συνειδητοποίησα την ομορφιά τους όταν πήγα πρώτη φορά διακοπές με τον φίλο μου και τότε κατάλαβα ότι τα ταξίδια του μυαλού δεν αρκούν.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Το Γκάζι δεν το συμπαθώ ούτε το αντιπαθώ με αφήνει αδιάφορη απλά. Μετακόμισα επειδή μένω σε ένα σπίτι που μου άρεσε, που είναι στον 6ο και μου δίνει την δυνατότητα να βλέπω την πόλη από ψηλά.
ΤΩΡΑ: Παίζω στον «Θεό της σφαγής» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη και γυρίζω μία ταινία, τους «Ιερόσυλους» της Μάρσας Μακρή.
