Ένα αστέρι γεννιέται (στο Instagram): Ποια ήταν η Lil Tay;

Μισό αιώνα μετά τα «δεκαπέντε λεπτά» του Warhol, η διασημότητα μάλλον μετράται σε δευτερόλεπτα. Συγκεκριμένα, όσα δευτερόλεπτα διαρκεί ένα βίντεο στο Instagram. Αν το 2007 αρκούσε ένα sex tape και μία «μάματζερ» για να εκτοξευθεί μία απλή «στιλίστρια διασήμων» στην στρατόσφαιρα των μη κοινών θνητών (και να παραμείνει εκεί για κάτι παραπάνω από μία δεκαετία), το 2019 το μόνο που χρειάζεται είναι ένας λογαριασμός στο Instagram ή το YouTube και μία ισχυρή προσωπικότητα.

Η νέα αισθητική της ιντερνετικής διασημότητας απαιτεί σίγουρα αρκετό “flexing” (την επίδειξη δηλαδή ακριβών υλικών αποκτημάτων) και shock value – και ίσως μερικά τατουάζ στο πρόσωπο, αν κάποιος επιθυμεί να κάνεις καριέρα ως ράπερ στο Soundcloud.

Ένα δεύτερο Χόλιγουντ έχει δημιουργηθεί για να στεγάσει τις φιλοδοξίες όσων επιθυμούν να κεφαλαιοποιήσουν την φευγαλέα διαδικτυακή τους φήμη, μετουσιώνοντάς την σε κάτι πιο μακροπρόθεσμο, όπως για παράδειγμα μία καριέρα ως influencer ή ως ράπερ. Μέχρι να γίνει αυτό, οι διάττοντες αστέρες των social media προσδοκούν να μετατρέψουν τους εαυτούς τους σε memes. Δεν είναι καν απαραίτητο να διαθέτουν κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο, αλλά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, όλοι οι αμφιλεγόμενοι πρωταγωνιστές της Generation Y γνωρίζουν πολύ καλά τι είναι εκείνο που τραβάει την προσοχή του κόσμου και το μεταστοιχειώνουν σε followers – και εκατομμύρια δολάρια.

Κάπως έτσι εγένετο Lil Tay, κατά κόσμον Claire Hope, ένα κορίτσι με αγγελικό πρόσωπο, βαμμένα ξανθά μαλλιά και μία απίστευτη ιστορία «από τα αλώνια, στα σαλόνια». Στα πρώτα της βίντεο, δηλώνει πως μεγάλωσε «άφραγκη» στην Ατλάντα και τα έβγαζε πέρα «σπρώχνοντας ναρκωτικά». Έπειτα, την δέχτηκαν στο Χάρβαρντ, αλλά εκείνη το παράτησε. Είναι πιο πλούσια από άτομα που έχουν τρεις φορές τα χρόνια της. Α, και δεν έχει μπει ακόμα στην εφηβεία.

Ο λογαριασμός στο Instagram με το handle @liltay εγκαινιάστηκε στα τέλη του 2017 και πολύ γρήγορα προκάλεσε αίσθηση, προσελκύοντας 300.000 ακολούθους. Αυτός ο αριθμός διπλασιάστηκε όταν η Lil Tay πρωταγωνίστησε σε έναν (σκηνοθετημένο) καυγά με δύο άλλες νεαρές προβοκατόρισσες, την 15χρονη ράπερ Bhad Bhabie και την αντίζηλό της, μία διαδικτυακή περσόνα με το όνομα Woah Vicky. (Για την ιστορία, η πρώτη έγινε γνωστή από την εκπομπή του Dr. Phil όπου εμφανίστηκε να ταλαιπωρεί τη μητέρα της και λάνσαρε την ατάκα “cash me outside, how ‘bout that”, ενώ η δεύτερη έγινε viral με την στερεοτυπική της επιτέλεση, όντας λευκή, της αφροαμερικανικής ταυτότητας και τους ισχυρισμούς της ότι, σύμφωνα με τεστ DNA, έχει αφρικανικές ρίζες.) Μία εβδομάδα αργότερα, οι ακόλουθοί της εκτοξεύθηκαν στα δυόμιση εκατομμύρια και το ερώτημα στα χείλη όλων ήταν: Ποιο είναι αυτό το εννιάχρονο κορίτσι και γιατί βρίζει σαν gangsta rapper από το Νότο;

Η Claire Eileen Qi Hope γεννήθηκε το 2007 στον Καναδά από την Angela Tian και τον Chris Hope. Οι γονείς της δεν παντρεύτηκαν ποτέ και είχαν χωρίσει ήδη πριν τα δεύτερα γενέθλιά της. Η παιδική της ηλικία δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από εκείνη που περιέγραφε στα βίντεό της. Όσοι την γνωρίζουν μιλούν για ένα έξυπνο παιδί, προορισμένο για κάποιου είδους διασημότητας: έκανε μαθήματα μπαλέτου, πιάνου, φωνητικής και παγοδρομίας. Η Lil Tay ήταν απλώς το «όχημα».

Στις αρχές του 2018, η Angela πήρε την Claire και τον ετεροθαλή αδερφό της και εγκαταστάθηκαν προσωρινά στο Λος Άντζελες, όπου θα έρχονταν σε επικοινωνία με πιθανούς μάνατζερ και θα και έβαζαν μπρος την καριέρα της Lil Tay. Όμως, όσοι επιχειρούσαν να επικοινωνήσουν μαζί της δεν λάμβαναν απάντηση από το εννιάχρονο κορίτσι που περίμεναν. Οι κανονισμοί του Instagram προβλέπουν πως η ελάχιστη ηλικία για τη δημιουργία λογαριασμού στην πλατφόρμα είναι τα δεκατρία έτη (και βέβαια εύκολα μπορούν να παρακαμφθούν, αν απλώς πεις ψέματα για την ηλικία σου). Στην περίπτωση του λογαριασμού της Lil Tay, ο λόγος ήταν αρκετά απλός: Πίσω από αυτόν δεν βρισκόταν η ίδια, αλλά ένας δεκαεξάχρονος έφηβος, ο ετεροθαλής αδερφός της, Jason Tian.

O Jason, παθιασμένος με την δυνατότητα του διαδικτύου να γεννά αστέρες από το τίποτα, ξεκίνησε αναρτώντας βίντεο στο YouTube με το ψευδώνυμο Rycie, μέσω του οποίου προσέβαλλε άλλες ψηφιακές νανοδιασημότητες ώστε να δημιουργήσει κόντρες μαζί τους. Το τετριμμένο του νούμερο δεν απέκτησε ποτέ ιδιαίτερη ανταπόκριση κι έτσι ο Jason σκαρφίστηκε ένα καλύτερο σχέδιο. Συνειδητοποίησε ότι ένας χαρακτήρας εμποτισμένος με όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν διαβόητες και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες – «ακατάλληλο» λεξιλόγιο, επιδεικτική κατανάλωση, αναφορές σε ναρκωτικά – ο οποίος τυχαίνει επίσης να είναι ένα προέφηβο κορίτσι, θα είχε πολύ περισσότερες πιθανότητες να γίνει viral.

Το παρασκήνιο της ανόδου της Lil Tay είναι αρκετά μπερδεμένο και περιλαμβάνει πολλούς επίδοξους μάνατζερ και αλλεπάλληλα ανυπόγραφα συμβόλαια. Ο λόγος για αυτό ήταν πως η ίδια και η οικογένειά της δεν είχαν βίζα εργασίας στις ΗΠΑ και έτσι δεν μπορούσαν να εισπράξουν χρήματα, προκαλώντας ένα γαϊτανάκι αλληλοεκμετάλλευσης που δεν οδηγούσε πουθενά. Προς έκπληξη κανενός, αποδείχτηκε επίσης ότι τα πολυτελή σπίτια και τα αυτοκίνητα που πρωταγωνιστούσαν στα βίντεό της δεν ανήκαν στην ίδια τη Lil Tay, αλλά είχε αποκτήσει πρόσβαση σε αυτά μέσω της μεσίτριας μητέρας της (η οποία τελικά έχασε τη δουλειά της εξαιτίας των βίντεο), ενώ όλα τα σκανδαλώδη που ξεστόμιζε φαίνεται να αποτελούσαν μέρος ενός σεναρίου. Εξηγήσεις έπρεπε να δοθούν.

Η πολυσυζητημένη συνέντευξη της οικογένειας στο Good Morning America δημιούργησε περισσότερα ερωτήματα από εκείνα που απάντησε. Η παρουσιάστρια της εκπομπής κάνει λόγο για ένα «ανεπτυγμένο» για την ηλικία του, «ήρεμο» κορίτσι. Η ίδια ισχυρίστηκε ότι κανένας δεν την εξανάγκασε να κάνει τίποτα. Στα παρασκήνια, ο Diomi Cordero, ο οποίος δρούσε εκείνη την περίοδο ως άτυπος μάνατζερ της μικρής, τους συμβούλεψε να παραδεχτούν το act – o Jason αρνήθηκε κατηγορηματικά, φοβούμενος ότι η απώλεια της αυθεντικότητας της Lil Tay θα οδηγούσε και σε απώλεια followers.

Η Lil Tay και η μητέρα της στο Good Morning America.

Στο μεταξύ, αναδύθηκαν παλαιότερα βίντεο που απεικόνιζαν την Lil Tay να καπνίζει ναργιλέ, να χρησιμοποιεί ένα καρότο ως τσιγαριλίκι και να χρησιμοποιεί φυλετικές προσβολές. Μόλις έξι εβδομάδες μετά την άφιξη της οικογένειας στο Λος Άντζελες, η προσπάθειες να βελτιωθεί η δημόσια εικόνα της κατέρρεαν. Ξαφνικά, τον Ιούνιο του 2018, ο λογαριασμός της Lil Tay στο Instagram εξαφανίστηκε μυστηριωδώς.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Το boylesque έσωσε την ψυχή του John Celestus

Πίσω στον Καναδά, οι συμμαθητές και οι καθηγητές της Claire είχαν δει τα επίμαχα βίντεο και ο διευθυντής του σχολείου της είχε καλέσει τον πατέρα της. Στο διάστημα που η ίδια έλειπε στο Λος Άντζελες, είχε μαζέψει 72 απουσίες και είχαν δημιουργηθεί αρκετές ανησυχίες για τις συνέπειες που που ο χαρακτήρας θα δημιουργούσε στη ζωή της. Το «αμερικάνικο όνειρο» της η Lil Tay έφτανε, όπως όλα έδειχναν, προς το τέλος του.

Στην πραγματικότητα, ο Chris Hope δεν εναντιώθηκε ποτέ στην προοπτική της καριέρας της κόρης του στη βιομηχανία του θεάματος. Ήθελε όμως να χαράξει έναν διαφορετικό δρόμο και με τους δικούς του όρους, ο οποίος δεν θα συμπεριλάμβανε σκηνοθετημένους καυγάδες και αδικαιολόγητους κομπασμούς, αλλά θα είχε κάτι με καλλιτεχνική αξία να προσφέρει στο κοινό. (Η Lil Tay έχει ήδη ηχογραφήσει ένα μελλοντικό viral hit με τίτλο “The Ellen Dance”, με τον επίσης social media star, Rocco Piazza, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Φεβρουάριο.) Μία προϋπόθεση ήταν ένα ποσοστό των εσόδων της Lil Tay θα αποταμιέυεται, ώστε να εξασφαλιστεί το μέλλον της Claire. Τίποτα από αυτά δεν μοιάζει παράλογο.

Η ιστορία του Chris Hope και της Angela Tian είναι περίπλοκη και περιλαμβάνει αρκετές δικαστικές διαμάχες. Όσο για τον Jason Tian, μετά από όλη την σκληρή του δουλειά, αισθανόταν παραγκωνισμένος. Στα μέσα Οκτωβρίου του 2018, η @liltay επέστρεψε στο Instagram με μία σειρά από αναρτήσεις που απεικονίζουν τον Chris Hope ως απόντα και αμελή πατέρα και (μάλλον πλαστογραφημένα) έγγραφα που περιγράφουν κακοποιητικές συμπεριφορές εκ μέρους του ίδιου και της νέας του συντρόφου, ενθαρρύνοντας μαζικό cyberbullying εναντίον του.

Μέσα σε ένα διάστημα λίγων μηνών, η Lil Tay έγινε η πιο πολυσυζητημένη εννιάχρονη (ή δεκάχρονη, αν λάβουμε υπόψη την πραγματική της ημερομηνία γέννησης και όχι το ιντερνετικό της flexing) στον κόσμο, κάτι που δεν είναι τόσο κουλ όσο φαντάζει. Το διαδικτυακό βιτριόλι που εκτοξεύεται εναντίον της και των υπόλοιπων έφηβων ψηφιακών διασημοτήτων είναι ενδεικτικό μίας κουλτούρας, η οποία όχι απλά αντιμετωπίζει τους αστέρες που η ίδια αναδεικνύει της ως αναλώσιμους, αλλά τους αφαιρεί την ανθρώπινη υπόσταση, μετατρέποντάς τους σε memes, σε παροδικές τάσεις και σε αντικείμενα χλευασμού.

Όταν σε αυτόν τον ρόλο μπαίνει μία μαθήτρια δημοτικού, της οποίας η φαινομενική αθωότητα χρησιμοποιείται ως δόλωμα για να προσελκύσει followers, ενώ η όλη φάση έχει ενορχηστρωθεί από έναν έφηβο με φιλοδοξίες ιντερνετικής φήμης και την μετενσάρκωση της Kris Jenner, τα πράγματα περιπλέκονται αρκετά.

Η ζωή της Claire Hope πλέον πλησιάζει κάτι που μοιάζει με κανονικότητα. Η τεράστια αναγνωρισιμότητά της, όμως, δεν της επιτρέπει να συνεχίσει το σχολείο και έτσι παρακολουθεί μαθήματα στο σπίτι, ενώ ακόμα και μία επίσκεψη στο εμπορικό κέντρο απαιτεί λεπτομερή σχεδιασμό. Στην ουσία, ζει με όλα τα αρνητικά επακόλουθα της διασημότητας, χωρίς κανένα από τα προνόμιά της – τουλάχιστον μέχρι να κυκλοφορήσει το κομμάτι που έχει ηχογραφήσει.

Φυσικά, η όλη ιστορία εγείρει αρκετά ερωτήματα γύρω από την επιτέλεση και την αυθεντικότητα στο διαδίκτυο, τα όρια της viral διασημότητας και την αποθέωση χαοτικών συμπεριφορών, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο οι γονείς χρησιμοποιούν τα παιδιά τους για να εκπληρώσουν τις δικές τους ανικανοποίητες βλέψεις. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Εκπομπές reality, όπως το “Toddlers and Tiaras”, αλλά και η τάση των «μαμάδων του Instagram» να κεφαλαιοποιούν τη μητρότητά τους, προβάλλοντας ενίοτε και ντροπιαστικά στιγμιότυπα για ένα παγκόσμιο κοινό, έχουν ανοίξει έναν απαραίτητο διάλογο γύρω από το φαινόμενο. Μπορεί να θεωρηθεί η δημιουργία της Lil Tay μία μορφή παιδικής κακοποίησης; Υπάρχει όριο στα μέσα που χρησιμοποιούν οι γονείς για να φέρουν σε πέρας τα όνειρα των παιδιών τους – και κατά πόσο αυτά τα όνειρα ανήκουν στα ίδια; Και τέλικά έχουμε εμείς οι ίδιοι ευθύνη όταν καταναλώνουμε τέτοιο περιεχόμενο;