Η Θεοδώρα Καρακάση επαγγέλεται Events Manager & Co-organiser και είναι ο άνθρωπος που δεν θα το βάλει κάτω όταν θέλει κάτι. Από τη μία μπορεί να σε τρελάνει με την επιμονή της αλλά από την άλλη δεν μπορείς παρά να της βγάλεις το καπέλο γιατί χάρη σε αυτή την επιμονή, την υπομονή και τον τσαμπουκά της, σχεδόν πάντα αυτό το κάτι που θέλει, το καταφέρνει.
Μαζί με τον Στέφανο Παπαγκίκα έφερε στη ζωή μας το Plisskën Festival πριν από 14 χρόνια (από το οποίο έχουμε πολλές χαρούμενες και ιδρωμένες στιγμές να θυμόμαστε), πολλές συναυλίες αλλά και τα Eden Nights, που τα τελευταία δύο χρόνια αναστατώνουν τις Κυριακές μας.
Σε λίγες μέρες, έχουμε το πρώτο Eden Festival, το Σάββατο 30 και την Κυριακή 31 Μαρτίου στο Ωδείο Αθηνών, που απ’ ότι φαίνεται θα είναι ένα ξέφρενο πάρτυ το οποίο θα διαρκέσει τουλάχιστον 19 ώρες, με μερικά από τα πιο hot ονόματα της σύγχρονης χορευτικής σκηνής.
Η πρωτοποριακή Αμερικανίδα Avalon Emerson, από τις πιο δεξιοτέχνες DJs του τερέν της techno, και ο διακεκριμένος DJ και παραγωγός John Talabot, γνωστός για την επιρροή του στην techno σκηνή, θα παρουσιάσουν ένα μείγμα techno, deep house, electro, leftfield pop και breakbeats. Δεν τελειώνει όμως εκεί, αφού θα έχει πολλά ακόμα live sets από παγκοσμίως αναγνωρισμένους καλλιτέχνες της ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής, όπως οι Axel Boman, Evian Christ, Nathan Micay, Halina Rice, Paramida, Bashkka, Saber Rider και Poor J’Darr.
Πριν λίγες ημέρες ανακοινώθηκαν και τα πρώτα ονόματα για το φθινοπωρινό, πλέον, Plisskën Festival που θα πραγματοποιηθεί στις 13 και 14 Σεπτεμβρίου και με αφορμή αυτές τις δύο μεγάλες διοργανώσεις αλλά και όλα αυτά που έχει να μας διηγηθεί μέσα από όλα αυτά τα χρόνια γεμάτα με χορευτικές αλλά και ατμοσφαιρικές, υπέροχες νύχτες, κάναμε μια κουβέντα άκρως φεστιβαλική.
Θεοδώρα, οι Eden Nights φέτος απέκτησαν και το φεστιβάλ τους. Πώς πάρθηκε αυτή η απόφαση; Ήταν αναπόφευκτο, μετά από δύο χρόνια Κυριακάτικων parties, live shows και arena all nighter, θα ερχόταν και η ώρα ενός mini festival με σκοπό την καθιέρωσή του και την ετήσια πραγματοποίησή του ως κλείσιμο του φθινοπωρινού και χειμερινού κύκλου των Κυριακών.
Τι έχει αλλάξει από τότε που διοργανώθηκε το πρώτο Plisskën Festival μέχρι το φετινό Eden Festival; Από πού να ξεκινήσω; Τα νιάτα μας, τα μυαλά μας, τα ρούχα μας, οι αντιλήψεις μας, ο τρόπος που κάνουμε τη δουλειά μας, οι προτεραιότητές μας, η υγεία μας, οι φίλοι μας, τα ζώα μας, οι βλέψεις μας, τα γούστα μας, το άγχη μας. Αν και, τώρα που το σκέφτομαι, ίσως και τίποτα από τα παραπάνω. Υπάρχουν μέρες που νιώθεις ότι τίποτα δεν είναι το ίδιο και άλλες πάλι σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Τι θυμάσαι από εκείνη την πρώτη διοργάνωση με τρόμο και τι με νοσταλγία; Με τρόμο: Εκείνη την ημέρα είχε πιάσει ακραία χιονόπτωση στη Γαλλία από όπου μας έρχονταν δύο βασικά acts του lineup μετά τα μεσάνυχτα, o Danger και o Modnkopf. Την ίδια μέρα είχαμε και ακύρωση πτήσης των Cinematics με αποτέλεσμα οι θεούληδες Lytics να παίξουν δύο sets προκειμένου να καλύψουν το πρόγραμμα. Μέχρι τελευταία στιγμή είμαστε σε τηλεφωνική επαφή με τους δύο Γάλλους παραγωγούς, οι οποίοι και πρόλαβαν το τελευταίο αεροπλάνο που έφυγε από το Charle De Gaulle. Αμέσως μετά, το αεροδρόμιο κατέβασε ρολά!
Με νοσταλγία: Το θράσος μας και την άγνοιά μας. Το γεγονός ότι αποφασίσαμε να κάνουμε ένα φεστιβάλ από τις 12:00 το μεσημέρι μέχρι και τις 6 το πρωί με τόσα logistics -που δεν είχαμε ακριβώς κατανοήσει-, με ένα όνομα που δεν έβγαζε νόημα, με ένα lineup που επίσης δεν έβγαζε νόημα, σε έναν χώρο που δεν ήταν εύκολα προσβάσιμος τότε, με με με…
Όλα αυτά τα χρόνια, έχετε φέρει το ελληνικό κοινό κοντά σε άπειρους καλλιτέχνες. Ποιοι σας έκαναν τη ζωή δύσκολη; Χωρίς να πούμε ονόματα ή να θίξουμε τον οποιονδήποτε, συνήθως αυτοί που μας έκαναν τη ζωή δύσκολη ήταν οι Γάλλοι καλλιτέχνες, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια του fest. Στην αρχή το δικαιολογούσαμε ως γαλλικό “σνομπισμό” και ίσως και ένα hint “ρατσισμού”. Με τα χρόνια και αφού ταξιδέψαμε και σε φεστιβάλ της Γαλλίας ή του Βελγίου (γαλλόφωνη αγορά) συνειδητοποιήσαμε ότι ο λόγος που πολλοί Γάλλοι καλλιτέχνες “κλωτσούσαν”, ας πούμε, σε πολλά πράγματα που προσφέραμε, ήταν γιατί στην εγχώρια αγορά τους το επίπεδο των παραγωγών είναι το πιο υψηλό, χωρίς κανένα οικονομικό άγχος. Έτσι, συνηθισμένοι στα γαλλικά φεστιβάλ να έχουν αποκλειστικό άτομο για τις πετσέτες τους, αποκλειστικό άτομο για τα νερά τους, κ.ο.κ., ερχόντουσαν εδώ και ξενέρωναν που έβλεπαν -για παράδειγμα- έναν hospitality manager να τρέχει για 12 καλλιτέχνες. Τους προσγείωνες το σταριλίκι που είχαν συνηθίσει.
Ποιοι είναι οι all time favorites; Είναι πάρα πολλοί, αν έπρεπε όμως να διαλέξω τρεις, αυτοί είναι οι Optimo -αν μπορούσαμε να τους έχουμε κάθε χρόνο σε κάθε φεστιβάλ σε κάθε πάρτυ θα το κάναμε, καλύτεροι djs και καλύτεροι άνθρωποι ταυτόχρονα- η Sama’ -μία από τις πιο συγκλονιστικές force of nature προσωπικότητες ever, ό,τι βλέπετε πάνω στη σκηνή αυτό είναι και στην πραγματική ζωή- και η Μαρίνα Σάττι γιατί μας έκανε την πιο ωραία αφιέρωση στη σκηνή του φεστιβάλ όταν πραγματικά το χρειαζόμαστε.
Έχεις απομυθοποιήσει καλλιτέχνες/Djs όταν τους γνώρισες από κοντά και συνεργάστηκες μαζί τους; Είναι πολύ δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο πια. Στην εποχή της πληροφορίας όπου κάθε καλλιτέχνης έχει “φωνή” στα social media λίγο πολύ γνωρίζεις πού κινείται. Δύσκολα θα εκπλαγείς. Επίσης το live/touring industry είναι ένας πολύ αυστηρός επαγγελματικός κλάδος, εννοώντας ότι οι μουσικοί που περιοδεύουν και όσοι εργάζονται γύρω από αυτούς βιοπορίζονται 100% πια (λόγω της πτώσης εισοδήματος από τη δισκογραφία) κι έτσι όσοι είναι στο υψηλότερο level είναι εξαιρετικά τυπικοί με τη δουλειά τους καθώς και την αντιμετώπιση των promoters/συνεργατών τους.
Το αντίθετο σου έχει συμβεί; Να θεωρούσες κάποιους καλλιτέχνες/Djs ξινούς ή επαρμένους και τελικά όταν τους γνώρισες τους λάτρεψες; Δεν έχω πρόβλημα με την έπαρση των καλλιτεχνών. Κινούμαστε στη λεγόμενη showbiz και νομίζω χρειάζεται και λίγη έπαρση -σίγουρα όχι τόση όσο στα 70’s, 80’s- αρκετή ώστε να χτίζεται μια μικρή απόσταση μεταξύ του κοινού και του καλλιτέχνη, αρκετή ώστε να καταλαβαίνει το κοινό ότι αυτός που βρίσκεται πάνω στη σκηνή κάνει κάτι μαγικό, αρκετή ώστε να σε επηρεάσει να πάρεις κι εσύ μια κιθάρα ή ένα ζευγάρι decks και να το δοκιμάσεις.
Πέρσι εξεπλάγην πολύ ευχάριστα με τους IDLES και τους BICEP, για διαφορετικούς λόγους με κάθε act: τους IDLES γιατί μέχρι να τους γνωρίσουμε και να δουλέψουμε μαζί τους δεν ήμασταν σίγουροι ότι ήταν το real thing (που λέμε) και μετά το διήμερο που περάσαμε μαζί τους τολμώ να πω ότι όχι απλώς τους λάτρεψα αλλά τους ερωτεύτηκα κιόλας. Τους BICEP γιατί γνώρισα δύο παθιασμένους ανθρώπους που ελέγχουν αυτό που κάνουν μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, που έχουν δουλέψει όσο ελάχιστοι για να φτάσουν σε ανύποπτο χρόνο να γίνουν ένα από τα μεγαλύτερα dance acts του πλανήτη και που μετά το live τους χοροπηδούσαν στο stage με τους Optimo στα decks λέγοντάς μου ότι δεν το πιστεύουν πως οι ήρωές τους κλείνουν τη βραδιά μετά από αυτούς.
Πώς προέκυψε η ιδέα των Eden Sundays; Πάντα μας αρέσει να δημιουργούμε νέα events, νέες καταστάσεις. Υπήρχε πάντα η σκέψη να κάνουμε ένα mobile club event με τους καλλιτέχνες και τη μουσική που μας εκφράζει, όμως οι συνθήκες για κάποιο λόγο ποτέ δεν μας ευνοούσαν. Είναι, λοιπόν, αρκετά ειρωνικό ότι την αφορμή μας την έδωσε ο covid για κάτι τέτοιο. Ξεκινήσαμε σχεδιασμό σε μια μέρα που πολλοί την είχαν για ξεκούραση και σε ένα ωράριο που έπρεπε να προσαρμοστεί σε αυτό του covid -μην ξεχνάτε ότι τον Νοέμβριο του ‘22 που ξεκινήσαμε, ακόμα ανοιγοκλείναμε. Θυμάμαι ακόμα να μας λένε όλοι πως θα αποτύχει οικτρά, πως δεν βγάζει νόημα, πως ο κόσμος τις Κυριακές κάθεται σπίτι. Δύο χρόνια μετά, έχουν περάσει τις πόρτες του ΕDEN χιλιάδες κόσμου, έχουν φασωθεί σαν να μην υπάρχει αύριο στους χώρους του κι έχουν παρτάρει Κυριακές απόγευμα σαν να ήταν Σάββατο ξημερώματα.
Ποια ήταν για σένα η πιο μαγική στιγμή των Eden Sundays; Αντικειμενικά, η πιο μαγική στιγμή που βιώνεις ως διοργανωτής είναι όταν όλα τα σώματα στο dancefloor ενώνονται στον ίδιο ρυθμό και τότε ξέρεις ότι μόλις ξεκίνησε το πάρτυ. Είναι το πιο οργασμικό συναίσθημα που μπορείς να βιώσεις ως promoter. Υποκειμενικά, όταν καταφέραμε να πείσουμε τον Mall Grab να μην ακυρώσει το EDEN μιας και πετούσε για Αυστραλία την επόμενη μέρα μέσω Λονδίνου και ήθελε μία μέρα να πάει σπίτι του να μαζέψει τα πράγματά του. Κι ενώ 3 εβδομάδες πριν μας είχε έρθει ακύρωση και είμαστε σε απελπισία, καταφέραμε να τον πείσουμε να έρθει στην Αθήνα και να παίξει, αλλά και να δηλώσει μετά το σετ και σε εμάς και στα socials του πως όχι μόνο χάρηκε που δεν το ακύρωσε αλλά πως ήταν ένα από τα καλύτερα πάρτι που έχει παίξει ποτέ!
Η πιο δύσκολη; Πέρσι όταν είμαστε έτοιμοι να ανακοινώσουμε το lineup του τελευταίου EDEN της χρονιάς τον Μάρτιο και μαθαίνουμε τα νέα από την τραγωδία των Τεμπών. Προφανώς, την ίδια στιγμή ακυρώσαμε τα πάντα (καλλιτέχνες, venue, προμηθευτές κ.ο.κ.) όμως το δύσκολο κομμάτι δεν ήταν η διαχείριση αυτή καθαυτή αλλά η συνειδητοποίηση ότι θα μπορούσαμε να ήμασταν εμείς στη θέση τους, θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από το κοινό μας που έκανε τη διαδρομή Κατερίνη, Θεσσαλονίκη, Λάρισα – Αθήνα για το πάρτυ.
Πάντα υπάρχει γκρίνια από το κοινό όταν πρόκειται για διοργανώσεις events. Άλλες φορές δικαιολογημένη και άλλες παράλογη. Θυμάσαι κάποια παράλογα παράπονα; Ή κάτι που όντως ήταν σωστό και φροντίσατε να διορθώσετε; Το πιο παράλογο μακράν είναι το εξής: Λαμβάνουμε ένα email δύο μέρες μετά από EDEN πάρτυ που είχαμε διοργανώσει. Ο τίτλος του mail έλεγε «Είσαστε η χειρότερη διοργάνωση που έχει υπάρξει ποτέ». Μπαίνουμε στον κορμό του email να διαβάσουμε τον λόγο και η κοπέλα που το γράφει μας αναφέρει ότι έμεινε το αυτοκίνητό της στην Αττική Οδό και αφού το έφτιαξε με την οδική άρχισε να κατεβαίνει την Κηφισίας, αλλά η κίνηση ήταν ανυπόφορη και αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω και γι’ αυτό είμαστε τραγικοί και απαράδεκτοι! Όσον αφορά τα σωστά, ο κόσμος σχεδόν πάντα έχει δίκιο. Μια clubbing εμπειρία πρέπει να είναι στεγανή και safe για όλους τους παρευρισκόμενους. Ακόμα κι ένας άνθρωπος από τους 1.200 να έχει πρόβλημα, οφείλουμε να ανταποκριθούμε. Ακούμε όλα τα παράπονα και τις παρατηρήσεις, και κάθε Κυριακή προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε. Ποτέ δεν θα πούμε ότι τα κάνουμε όλα τέλεια, μιας και αυτό είναι ουτοπικό από τη στιγμή που ο ανθρώπινος παράγοντας παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο σε ένα πάρτυ. Ως διοργανωτής, προσπαθείς συνέχεια να διαμορφώνεις τις συνθήκες ώστε η εμπειρία να είναι 100% άψογη για όλους.
Πες μου περισσότερα για το πρώτο Eden Festival. Το πρώτο EDEN ήταν θρυλικό. Ήταν μέσα Νοεμβρίου, είχε κλείσει όλη η Αθήνα λόγω του μαραθωνίου άρα η πρόσβαση στο Ωδείο για τα στησίματα ήταν ήδη περίπλοκη, έκανε φοβερή ζέστη και ακόμα ο covid ήταν παρών παντού. Όλοι στην ομάδα είμαστε εξαιρετικά αγχωμένοι, γιατί παρ’ όλο που η προπώληση είχε πάει καλά δεν γνωρίζαμε πώς θα αντιδράσει το κοινό ή πώς θα κυλήσει το βράδυ. Με το που ανέβηκε η Sama’ στα decks τελειώσαν όλα. Ο κόσμος ξέφυγε και τα ταβάνια του Ωδείου έσταζαν στην κυριολεξία από ιδρώτα. Τελειώσαμε μία ώρα μετά τα μεσάνυχτα, τα ποτά και τα νερά στα μπαρ ήταν προ πολλού εξαντλημένα και η Sama’ έλεγε ότι ήθελε να παίξει σε ένα κοινό που παραληρούσε με το 4ωρο σετ της.
Η διοργάνωση των συναυλιών είναι μια δουλειά που ουσιαστικά δεν έχει ωράριο. Σου έχει τύχει να πρέπει να ξυπνήσεις μέσα στη νύχτα για να λύσεις κάποιο πρόβλημα; Όντως δεν υπάρχει ωράριο, εβδομάδα, μήνας. Χάνεις την αίσθηση του χρόνου μιας και μπορεί να έχεις techno πάρτυ σε υπόγειο την Κυριακή, ρεσιτάλ πιάνου στο Μέγαρο Μουσικής τη Δευτέρα και post-punk live την Τρίτη στη Death Disco. Επίσης, η αγορά λειτουργεί σε international level. Δεν μοιραζόμαστε τις αργίες και ούτε τα ημερονύχτια όταν έχεις να κάνεις με Αμερική, για παράδειγμα. Άρα το ωράριο και οι λεγόμενες ώρες εργασίας ή τα Σαββατοκύριακα ξεκούρασης, δεν υφίστανται. Είσαι μόνιμα σε μια εγρήγορση για να εξυπηρετήσεις τις ανάγκες της παραγωγής. Όταν ξυπνάς μέσα στη νύχτα, είναι μόνο από εφιάλτη που έχεις δει και έχει να κάνει είτε με το ότι δεν ήρθε ο κόσμος, είτε με το ότι δεν ήρθε ο καλλιτέχνης ή ότι δεν πήγες εσύ ο ίδιος γιατί άργησες να ξυπνήσεις!
Σε μία περίοδο που όλα ακριβαίνουν ραγδαία, πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος που διοργανώνονται οι συναυλίες και τα φεστιβάλ; Πώς έχετε προσαρμοστεί; Γίνεται εις βάρος κάποιων πραγμάτων; Πώς τα ζυγίζετε τα πράγματα πλέον; Αν υπάρχει μια κατάσταση στην οποία προσαρμοζόμαστε συνεχώς είναι αυτή των ανατιμήσεων. Ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι της καθημερινότητάς μας είναι η πρόβλεψη των ανατιμήσεων και η μη μετακύλησή τους στο κοινό. Πρέπει συνέχεια να τιμολογούμε σωστά 12 μήνες ή και 18 μήνες πριν στις προσφορές μας προς τους καλλιτέχνες, τη διαμόρφωση των εισιτηρίων, τις πτήσεις, τα ξενοδοχεία κτλ. Όταν λοιπόν γίνεται λάθος εκτίμηση από τη μεριά μας γιατί, ας πούμε, δεν προβλέψαμε ότι ένα δωμάτιο ξενοδοχείου από 120 ευρώ το 2024 θα φτάσει τα 250 ευρώ το 2025, δεν έχουμε κανένα περιθώριο να γυρίσουμε προς τον καταναλωτή και να του πούμε ότι “sorry, κάναμε λάθος το εισιτήριο από 20 θα γίνει 22 ευρώ για να το καλύψουμε”. Προσπαθούμε συνέχεια να λειτουργούμε σε ένα ποσοστό λάθους 10%, χωρίς να κάνουμε εκπτώσεις, φυσικά, στις υπηρεσίες που προσφέρουμε. Τα τελευταία 2 χρόνια το λάθος πια κυμαίνεται από 10% – 30%, με αποτέλεσμα να απορροφούμε σιωπηλά την οποιαδήποτε ζημιά.
Επενδύετε σε ονόματα που μπορεί να ξέρεις ότι δεν θα κάνουν το τρελό ταμείο αλλά τα γουστάρεις τόσο πολύ που νιώθεις την εσωτερική ανάγκη να τα έχεις στη διοργάνωσή σου; Νομίζω ότι η πορεία μας μόνο αυτό δείχνει! Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε καλά τη δουλειά μας, αν δεν αγαπούσαμε πραγματικά αυτά που προμοτάρουμε. Όποτε προσπαθήσαμε να κάνουμε κάτι το οποίο δεν μας άρεσε ακριβώς, που πιστεύαμε ότι θα έχει ανταπόκριση παρ’ όλο που εμείς δεν το καταλαβαίνουμε, αποτύχαμε παταγωδώς. Έχουμε καταφέρει να φτάσουμε λοιπόν στο σημείο να είμαστε σε θέση να προμοτάρουμε/διοργανώνουμε μόνο αυτά που μας αρέσουν τόσο που δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Υπάρχουν καλλιτέχνες που θα προβάλουμε και ξέρουμε εξαρχής ότι δεν θα έχουν την τρελή απήχηση, όμως όταν μας δίνεται η ευκαιρία να διοργανώσουμε ένα show τους, δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να πούμε όχι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Jlin, με την οποία το ευρύ κοινό μπορεί να μην έχει επαφή, όμως εμείς δεν μπορούμε να μην κάνουμε τα πάντα προκειμένου να γεμίσουμε το Δεσποτόπουλος στις 22 Απριλίου για την πιο σημαντική καλλιτέχνιδα, κατά την άποψή μας, της εποχής μας.
The Blessed Madonna στο Eden Nights, photo ©Argiris Liossis
Ονόματα-απωθημένα; Θα πω δύο. Aphex Twin και Four Tet. Αλλά η λίστα είναι μεγάλη!
Αγαπημένα venues αλλά και φεστιβάλ του εξωτερικού; Το πιο αγαπημένο μου έχει υπάρξει το Secret Garden όταν πρωτοξεκίνησε στην Αγγλία. Ένα fest χωρίς κράχτες και ονόματα, για 10.000 κόσμο στο πιο μαγικό τοπίο για φεστιβάλ, στο Huntingdon της Αγγλίας. Έτυχε να παρευρίσκομαι σχεδόν κάθε χρόνο και κάθε χρόνο ήταν και καλύτερο, με ένα κοινό απελευθερωμένο και ανοιχτό στα πάντα. Ανακάλυπτες συνέχεια μουσικά acts και stages κρυμμένα μέσα στο δάσος και τα πάντα ήταν curated με τρελή αισθητική. Επίσης, λάτρεψα το Fusion Festival, ένα φεστιβάλ που δεν βασίζεται στο lineup του και καταφέρνει κάθε χρόνο να μαζεύει 80.000 κόσμο. Πώς να μη λατρέψεις ένα φεστιβάλ που προκειμένου να κερδίσεις το guest list σου πρέπει να κόβεις πατάτες για 8 ώρες; Αγαπημένο venue θα πω ένα Ελληνικό. Το An Club. Κάθε φορά, σε κάθε live μας, ανυπομονώ να κατέβω τα σκαλιά του υπογείου.
Το Eden Festival θα καθιερωθεί; Σχεδιάζεις ήδη το επόμενο; Το καλοκαίρι πώς θα κινηθεί; Ο σκοπός είναι η καθιέρωση του. Θέλουμε να σηματοδοτεί το τέλος της EDEN σεζόν, 5 Κυριακές κι ένα fest. Και ναι σχεδιάζουμε ήδη το επόμενο με βάση το προγραμματισμό μας για το ‘24-’25. Από τον Νοέμβριο θα καθιερώσουμε τα πάρτυ μας με έναν βασικό headliner all afternoon long, οπότε και το φεστιβάλ θα κινηθεί με λιγότερα acts πιο μεγάλα, οργανικά sets. Το καλοκαίρι θα έχουμε ένα μεγάλο EDEN live στις 6 Ιουνίου στο Λυκαβηττό καθώς και 2-3 εμβόλιμα EDEN events τόσο στην Αθήνα όσο και εκτός Αθηνών.
Plisskën καλοκαιρινό θα έχουμε πάλι; Το Plisskën πια έχει μεταφερθεί το Σεπτέμβριο – μέσα Σεπτεμβρίου. Ήδη ανακοινώσαμε τα πρώτα 6 acts (Viagra Boys, Yung Lean, Los Bitchos, Love Remain, Parra For Cuva και SLIFT) και σύντομα έρχονται και άλλες ανακοινώσεις με συναρπαστικά acts. Θα ανακοινώσουμε και τον χώρο επίσης μέσα στον Απρίλιο και για να είμαι ειλικρινής είμαστε φέτος πολύ ενθουσιασμένοι με το lineup και το πώς θα διαμορφωθεί το φεστιβάλ.
Ποια άλλα ονόματα να περιμένουμε φέτος; Πολλά και καλά! Για την ώρα μπορούμε να σας δώσουμε σε αποκλειστικότητα τον David August, τον Kamasi Washington και τους Les Savy Fav μεταξύ πολλών άλλων που θα ανακοινωθούν!
Eden Festival – Δίκτυο προπώλησης Online: www.more.com/music/festival/eden-festival/, Τηλεφωνικά: 211 7700000. Σημεία προπώλησης: Public // Καταστήματα Nova // Viva Spot Τεχνόπολης
![[Ταξίδι στο αστικό τοπίο], του Ευάγγελου Ρουσάκη](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2019/10/Noites-Apoikies-Euaggelos-Rousakis-300x200.jpg)
