Καθώς ο πλανήτης συνεχίζει να ταρακουνιέται καθημερινά από τον ατελείωτο κύκλο πολιτικών σκανδάλων και ίντριγκας, μια σατιρική άποψη για ένα από τα πιο διαβόητα γεγονότα στην αμερικανική ιστορία είναι σίγουρα αναζωογονητική, πόσο μάλλον όταν προέρχεται από τα μυαλά πίσω από το Veep και το Succession και ενώνει επί της οθόνης τον Γούντι Χάρελσον και τον Τζάστιν Θερού (αυτοαποκαλούμενο “αταίριαστο ζευγάρι”) στους ρόλους του Χάουαρντ Χαντ και Γκόρντον Λίντι στη νέα μίνι σειρά του ΗΒΟ White House Plumbers, για τους διαβόητους “υδραυλικούς” του Λευκού Οίκου (τους πρώην κατασκόπους που αναλάμβαναν να φτιάξουν κυβερνητικές διαρροές). Η σειρά, που συνυπογράφουν οι Άλεξ Γκρέγκορι και Πίτερ Χάικ και σκηνοθετεί ο Ντέιβιντ Μαντέλ (με θητεία στο Seinfeld, το Curb Your Enthusiasm και το Veep) προσφέρει ένα μοναδικό μείγμα χιούμορ και ιστορίας, καθώς ρίχνει μια ματιά στην άγνωστη ενορχήστρωση της διάρρηξης στο συγκρότημα Γουότεργκεϊτ που τελικά οδήγησε στην παραίτηση του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον.
Ο Χάρελσον και ο Θερού σπάνια μοιάζουν να το έχουν καταδιασκεδάσει τόσο πολύ όσο σε αυτή τη σειρά, στην οποία συμπρωταγωνιστούν η Λένα Χέντι του Game Of Thrones, η Τζούντι Γκριρ και ο Ντόναλ Γκλίσον, με τον πρώτο να αποτυγχάνει ανοδικά και το δεύτερο κρυμμένο πίσω από ένα πυκνό μουστάκι, περούκες και μια διάθεση performance ακόμα και στις πιο τραγικές για τον ίδιο στιγμές. Οι δύο ηθοποιοί μίλησαν στην Popaganda για την απολαυστική συνεργασία τους, την αμερικάνικη πολιτική και το πώς ένιωθαν πραγματικά μέσα στα 70s κοστούμια τους.
Τι λέει αυτή η σειρά για τη σύγχρονη αμερικανική κοινωνία;
Τζάστιν Θερού: Λέει πολλά για την αμερικανική πολιτική και το ότι είναι όλοι απατεώνες και αρκετά διεφθαρμένοι. Αλλά -νομίζω ότι το αναφέρουμε και στη σειρά αυτό- όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα πολύ μοναδικό μέρος, στην Ουάσιγκτον, όπου όλα έχουν να κάνουν με το πόσο κοντά βρίσκεσαι στην εξουσία και ποιος μπορεί να πάρει τηλέφωνο τον Πρόεδρο, και ποιος μπορεί να εργάζεται για τον Πρόεδρο κ.ο.κ. Τουλάχιστον στην αμερικανική πολιτική, τα πράγματα έχουν γίνει λίγο πιο τρομακτικά τα τελευταία 10 χρόνια. Βέβαια ήταν πάντα κάπως σκοτεινά. Κι αυτό είναι το αστείο, ακόμα και σε αυτή την ιστορία. Είναι κάπως αξιολάτρευτο το πόσο αδέξιοι και χαζοί είναι. Δεν πρέπει όμως να υποβαθμίζεται [η σημαντικότητα της ιστορίας]. Στην πραγματικότητα, θα πρέπει να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι αυτή η επιθυμία για εξουσία μάς συνοδεύει εδώ και πολύ καιρό, ποτέ δεν εγκατέλειψε πραγματικά την αμερικανική πολιτική. Απλώς τότε έμπαινε σε μια νέα εποχή, στην οποία η ηθική είχε χαθεί εντελώς. Αυτό συνεχίζεται. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για άλλες κυβερνήσεις, πιστεύω.
Γούντι Χάρελσον: Πρέπει να παραδεχτούμε ότι μάλλον κάτι δεν πάει καλά σχεδόν με οποιονδήποτε θέλει να γίνει Πρόεδρος [γέλια].
Η λατρεία προς τα πολιτικά πρόσωπα είναι ένα έντονο φαινόμενο, ειδικά στις ΗΠΑ. Σας φαίνεται ότι έχει χειροτερέψει από τότε;
Τζάστιν Θερού: Η πολιτική σε συνδυασμό με τα μέσα ενημέρωσης έχει κάνει τους ανθρώπους όπως τους φανατικούς οπαδούς στα σπορ. Έχουν βγει από τη σφαίρα της πραγματικότητας και προσπαθούν να κάνουν οποιονδήποτε να φανεί καλός. Και έχει κάνει τους ανθρώπους σε πολλές χώρες να είναι σαν πρωτόγονα ζώα που θέλουν μόνο να στηρίξουν την ομάδα τους χωρίς να τους καίγεται καρφί για το τι ακριβώς κάνει αυτή η ομάδα. Είναι σαν καρτούν. Ο Νίξον ήταν ο πρώτος τηλεοπτικός Πρόεδρος, αν και στην πραγματικότητα ο πρώτος ήταν ο Κένεντι, θα έλεγα. Τα ΜΜΕ παίζουν ρόλο σε αυτό τον κατακερματισμό.
Γούντι Χάρελσον: Αλλά ένα πράγμα παραμένει ίδιο: επιχειρηματίες δουλεύουν για μεγαλύτερους επιχειρηματίες.
Συνήθως το σκάνδαλο του Γουότεργκεϊτ παρουσιάζεται στο σινεμά ή στην τηλεόραση ως πολιτικό θρίλερ ή σοβαρό δράμα. Εδώ είναι από τις ελάχιστες φορές που δίνεται με έναν σατιρικό τρόπο. Έπαιξε αυτό το κωμικό ύφος ρόλο στην απόφασή σας να δεχτείτε να συμμετάσχετε στη σειρά;
Γούντι Χάρελσον: Φυσικά. Δεν νομίζω ότι θα με ενδιέφερε να παίξω σε ένα συνηθισμένο, τυπικό δράμα για το Γουότεργκεϊτ. Αλλά το σενάριο του Πιτ και του Άλεξ που ήταν οι σεναριογράφοι του Veep είναι κωμικές ιδιοφυΐες. Με τράβηξε αμέσως το γράψιμό τους, ήταν απλά υπέροχο.
Τζάστιν Θερού: Παρομοίως, το βρήκα ξεκαρδιστικό. Υπάρχουν εκατομμύρια τρόποι να πεις την ιστορία του Γουότεργκεϊτ, καθώς επηρέασε πολλούς ανθρώπους, αλλά αυτοί ήταν οι τύποι που πραγματικά κατέστρεψαν τη ζωή όλων. Υπάρχει, λοιπόν, κάτι ξεκαρδιστικό στο ότι ένα τόσο ανόητο, ανήθικο πράγμα μπορεί να γίνει ένα τόσο καθοριστικό μπούμερανγκ στην κυβέρνηση που προσπαθούσαν να σώσουν, να στηρίξουν.
Πόση έρευνα χρειάστηκε να κάνετε για τους χαρακτήρες και πόση ελευθερία είχατε με το υλικό;
Γούντι Χάρελσον: Κάνεις τη συνηθισμένη έρευνα. Υπάρχουν άπειρα πράγματα εκεί έξω και για τους δύο. Προσπαθήσαμε να αποδώσουμε ό,τι υπήρχε στο σενάριο και μετά να κάνουμε τα δικά μας, όσο γινόταν.
Τζάστιν Θερού: Πρέπει να πάρεις ό,τι χρειάζεται με μέτρο. Δεν κάνουμε ντοκιμαντέρ. Όλες οι συζητήσεις ή ιδιωτικές συνομιλίες που γίνονται σε σπίτια και αυτοκίνητα προφανώς έπρεπε να είναι γραμμένες και σε αυτά τα σημεία μπορούσαμε να διασκεδάσουμε όσο περισσότερο γινόταν. Νομίζω ότι μπορείς να είσαι υπερβολικά πιστός σε αυτό που πραγματικά πιστεύεις ότι συνέβαινε και, σε αυτή την περίπτωση, να έχεις κάτι λιγότερο αστείο και λιγότερο διασκεδαστικό. Πάντα προσπαθούσαμε τουλάχιστον να το κάνουμε διασκεδαστικό.
Πώς ήταν η μεταφορά στη δεκαετία του 1970 με αυτά τα ρούχα και τα αυτοκίνητα…;
Τζάστιν Θερού: Προσωπικά, η δεκαετία του ’70 είναι η λιγότερο αγαπημένη μου σε ρούχα και τέτοια γιατί είναι τόσο φρικτά με όλο αυτό το πλαστικό. Με όλο τον σεβασμό στους ενδυματολόγους, έκαναν μια υπέροχη δουλειά προμηθεύοντάς μας όλα τα ρούχα. Μου άρεσε πολύ να φοράω την γκαρνταρόμπα μου κάθε μέρα, ακριβώς επειδή ένιωθα τις μισές φορές ότι φορούσα ένα πλαστικό σεντόνι και τα γυρίσματα ήταν το καλοκαίρι. Ήμουν συνεχώς ιδρωμένος. Όσο για τα αυτοκίνητα, εκτός από το “ρέψιμο” τεράστιων ποσοτήτων καπνού από την εξάτμιση, μάθαμε και ότι ήταν πολύ αναξιόπιστα τη δεκαετία του ’70. Συνεχώς έπρεπε να τα σπρώχνουμε σε χώρους στάθμευσης επειδή δεν μπορούσαμε να τα κάνουμε να λειτουργήσουν.
Πώς επηρεαστήκατε από την πλήρη γνώση των δύο χαρακτήρων σας, από το γεγονός ότι εκτός από παράξενοι, ήταν κατάσκοποι, είχαν προσωπικές αποτυχίες και όλα αυτά;
Γούντι Χάρελσον: Δεν ήταν εύκολο γιατί όταν έπαιζα το χαρακτήρα, έπρεπε να αναγνωρίσω ότι ο Λίντι μού έσπαγε τα νεύρα. Και δυσκολεύτηκα γιατί έπρεπε να προσποιηθώ ότι είμαι ενοχλημένος με [τον Τζάστιν], τον οποίο λατρεύω.
Τζάστιν Θερού: Συνειδητοποιήσαμε ότι παίζουμε αληθινούς ανθρώπους και ο δικός μου χαρακτήρας [ο Λίντι] είχε μια καλά καταγεγραμμένη ζωή επειδή ήταν κάπως σόουμαν. Τα πράγματα που είχα βρει κάπως απεχθή για αυτό τον άντρα, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων άρχισα να τα ερωτεύομαι, γιατί νομίζω ότι πρέπει να αγαπάς το χαρακτήρα σου για να τον υποδυθείς. Δεν μπορείς να κρίνεις ενώ παίζεις. Μόλις συμφιλιώθηκα με αυτό, ευτυχώς από νωρίς, άρχισα να περνάω καλά.
