Ann Christine Sofroniou @Vasiliki Kousteni

PHOTO: Βασιλική Κουστένη

Μουσική Όταν ήμουν πολύ μικρή στην Σουηδία μια μέρα βρήκα μπροστά μου ένα πανέμορφο πληκτροφόρο όργανο (υπάρχει λόγος…). Το δοκίμασα, το άγγιξα και γύρισα στην μαμά μου και της είπα «αυτό θέλω να μάθω». Μερικά χρόνια μετά στην Κύπρο η μαμά μου ανακοίνωσε πως ήρθε η ώρα να ξεκινήσω πιάνο. Της είπα ότι άλλαξα γνώμη κι ότι θέλω να μάθω βιολί. Αυτή επέμενε να μάθω πιάνο και θυμήθηκα εκείνο το όργανο που είχα δει και δέχτηκα. Χρόνια μετά, κατάλαβα ότι αυτό που είδα εκείνη την μέρα ήταν τσέμπαλο και όχι πιάνο.

Δεν έχει καμία σημασία για μένα επειδή οποιοδήποτε όργανο και να μάθαινα και με οποιοδήποτε είδος μουσικής και να ασχολούμουν, πάλι μουσικός θα ήμουν σήμερα.

Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, η μουσική είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορώ (όσο το επιτρέπω και όσο το καταφέρνω) να επικοινωνώ και να εκφράζομαι. Είναι επίσης και το επάγγελμα μου και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερή που μπορώ και το κάνω. Και πολλές φορές και η ξεκούραση μου. Απολαμβάνω όλα τα είδη μουσικής και πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό –ειδικά ως μουσικός– να είμαι ανοιχτή σε νέα ακούσματα και να εξερευνώ διαφορετικά είδη μουσικής.


Βιβλία Διαβάζω όλο και λιγότερα βιβλία όσο μεγαλώνω. Επίσης, διαβάζω λιγότερο το κάθε βιβλίο που διαβάζω όσο μεγαλώνω –με άλλα λόγια δεν μπορώ να τελειώσω βιβλίο. Λόγω του διδακτορικού μου, έμαθα να διαβάζω διαγώνια ή τα κεφάλαια σε περίεργη σειρά και δυστυχώς αυτό είναι κάτι που κάνω πια με όλα. Είμαι ανυπόμονη και υπερκινητική και ιδανικά θα ήθελα να μου διαβάζει κάποιος/α ένα βιβλίο ενώ εγώ κάνω κάτι άλλο. Προφανώς, η λύση είναι το podcast αλλά το έχω αμελήσει. Διαβάζω παρτιτούρες από την αρχή μέχρι το τέλος (αλλά όχι απαραίτητα με αυτή την σειρά).

Ίντερνετ Ναι. Χρησιμοποιώ το ίντερνετ για διάφορα πράγματα – για την προώθηση της δουλειάς μου μέσα από την ιστοσελίδα μου και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να κρατάω επαφή με φίλους και συνεργάτες ανά τον κόσμο, για να ψάχνω τα πάντα και το τίποτα και για να «ταξιδεύω» νοητικά μέσα από τα google maps.

Ευτυχία Είμαι ευτυχισμένη όταν ζω την κάθε στιγμή για αυτό που είναι και τίποτα περισσότερο: όταν κοιμάμαι-ξυπνάω, τρώω πρωινό-μεσημεριανό-βραδινό, περνάω χρόνο με τους φίλους μου-την οικογένεια μου-αγνώστους, όταν παίζω μουσική-ακούω μουσική-μιλάω/διαβάζω για μουσική, όταν περπατάω-τρέχω-κολυμπάω, όταν ταξιδεύω με τρένο-αεροπλάνο-πλοίο-αυτοκίνητο (δεν αντέχω τα λεωφορεία), όταν είμαι δίπλα στην θάλασσα ή χαμένη στο δάσος, όταν χιονίζει, και όταν βλέπω τον ήλιο και με βλέπει και αυτός.*

*Δεν είναι σε σειρά προτεραιότητας.

Ταλέντο Δεν ήξερα τι να γράψω οπότε έψαξα τη λέξη «ταλέντο» στο google και το πρώτο αποτέλεσμα στο Βικιλεξικό (ξέρω, δεν είναι ακαδημαϊκά υπολογίσιμο αλλά παρ’ όλα αυτά είναι το πρώτο στη λίστα), έχει τα εξής δύο παραδείγματα για το πως χρησιμοποιείται η λέξη ταλέντο: «ο Μότσαρτ από πολύ μικρή ηλικία έδειξε ότι έχει ένα τεράστιο ταλέντο στη μουσική», «ο Δημήτρης από βρεφική ηλικία έδειξε ότι έχει τεράστιο ταλέντο παντού». Τον Δημήτρη δεν τον ξέρω αλλά κάτι μου λέει ότι θα έπρεπε.

Ξεκούραση Όποτε πρέπει, για όσο πρέπει. Η ιδέα της ξεκούρασης μεταμορφώνεται ανάλογα με την φάση μέσα από την οποία προκύπτει. Το μόνο δεδομένο μου είναι πως χρειάζομαι κάποιες ώρες την βδομάδα (ενίοτε την μέρα) ησυχίας και απομόνωσης.


Ταξίδια Αν υπήρχε επάγγελμα «ταξιδιώτης» θα ήμουν πολύ καλή στη δουλειά μου. Έχω περάσει μάλλον το ένα τέταρτο της ζωής μου σ’ ένα αεροπλάνο να ταξιδεύω συνήθως από τον βορρά στον νότο της Ευρώπης και αντίστροφα. Έχω περάσει επίσης τουλάχιστον ένα όγδοο της ζωής μου να ψάχνω για πτήσεις και άλλο τόσο να μελετάω χάρτες. Θα μπορούσα να ανοίξω ένα πολύ πετυχημένο εναλλακτικό ταξιδιωτικό γραφείο ή να γίνω ταξιτζής.

Επειδή από παιδί ήθελα να γυρίσω τον κόσμο αλλά ταυτόχρονα είμαι κι αναποφάσιστη και οικονομικά περιορισμένη, αποφάσισα πως δεν θα αποφασίσω εγώ για το που θα πάω στην ζωή μου αλλά θα αποφασίσει η ζωή για μένα: Ταξιδεύω όπου με πάει η δουλειά μου, οι φίλοι μου, η οικογένεια μου και ευτυχώς ταξιδεύω αρκετά! Έχω δουλέψει ως πιανίστρια σε κρουαζιερόπλοιο στην Καραϊβική και στο Μεξικό, έχω κάνει music residencies στον Καναδά, συναυλίες και φεστιβάλ σε διάφορα μέρη του κόσμου και έχω φίλους και γνωστούς διάσπαρτους στον κόσμο.

Γειτονιά Η λέξη «γειτονιά» με μπερδεύει. Κυρίως επειδή έχω αλλάξει πολλές χώρες, πόλεις, γειτονιές και έχω τραυματιστεί από τις φορές που έχω χρειαστεί να προσαρμοστώ ή να αποχωριστώ «γειτονιές». Παρ’ όλα αυτά επιμένω και δημιουργώ νέους δεσμούς με τις νέες γειτονιές στις οποίες μετακομίζω αν και θέλω τον χρόνο μου για να νιώσω οικεία. Μετά από ένα χρόνο στην Αθήνα μπορώ πια να πω πως νοιώθω σαν γειτονιά μου τα Εξάρχεια και γενικότερα το κέντρο της Αθήνας και είναι ωραία.

Γειτονιές: Rinkeby (Στοκχόλμη), Rissne (Στοκχόλμη), Λυκαβηττός (Λευκωσία), Χαριλάου (Θεσσαλονίκη), Lewisham (Λονδίνο), New Cross Gate (Λονδίνο), Εξάρχεια (Αθήνα).

Τώρα Προσπαθώ να ζω όσο περισσότερο το «τώρα» και να βιώνω τις στιγμές με την βαρύτητα ή την ελαφρότητα που θεωρώ ότι έχουν. Επαγγελματικά το «τώρα» μου περιλαμβάνει διάφορα σχέδια για το μέλλον και το στήσιμο μιας σταθερότητας στην Αθήνα.


Στις 8 Φεβρουαρίου θα συμμετέχω στον κύκλο συναυλιών σύγχρονης μουσικής που διοργανώνει η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση σε συνεργασία με το Πάντειο Πανεπιστήμιο και λέγεται «Μια γέφυρα μουσικής πάνω από την Συγγρού». Θα μοιραστώ ένα ρεσιτάλ με τον Μιχάλη Χόιπελ, όπου θα ερμηνεύσω σύγχρονα έργα για σόλο πιάνο. Η ιδέα του προγράμματος του ρεσιτάλ βασίζεται στην έρευνα της διδακτορικής μου διατριβής, που επικεντρώνεται στην μουσική ανακύκλωση σε έργα για πιάνο από το 1960 και έπειτα – δηλαδή, έργα στα οποία οι συνθέτες χρησιμοποίησαν προ-υπάρχον υλικό στην σύνθεση των έργων τους. Μέρος της έρευνας μου ήταν η ανάλυση του προ-υπάρχοντος υλικού και η αξιοποίηση του μέσω ρεσιτάλ στα οποία ερμήνευα τα «αυθεντικά» έργα μαζί με τις διασκευές τους. Πολλές φορές η σχέση μεταξύ των δύο έργων, παλιού και νέου, δεν είναι τόσο διακριτή, αλλά συχνά η συσχέτιση τους αποκαλύπτει στον ακροατή νέες διαστάσεις τόσο στο σύγχρονο όσο και στο παλιό έργο. Στο ρεσιτάλ στην Πάντειο θα παρουσιαστούν έργα των George Rochberg, Hans Werner Henze, Rodney Sharman και György Kurtág μαζί με έργα από παλαιότερους συνθέτες όπως οι J.S. Bach και Richard Wagner.

To pop id επιμελήθηκαν οι φοιτητές Δέσποινα Μελισσινού, Βάλια Πίσχου και Θεόδωρος Χίου που σπουδάζουν στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου στην κατεύθυνση «Πολιτισμός και πολιτιστική διαχείριση» στο πλαίσιο της εργασίας τους στον κύκλο συναυλιών Μια γέφυρα μουσικής επάνω από τη Συγγρού vol. 2 (συνδιοργάνωση: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και Πάντειο Πανεπιστήμιο)