Γιώργος Διαλεγμένος: «Δεν θέλω να υπάρχω στην Ελλάδα»

Κάθε φορά το να συνομιλείς με τον Γιώργο Διαλεγμένο, έναν από τους  σημαντικότερους δραματουργούς που έβγαλε η χώρα, συγγραφέα των εμβληματικών, αξεπέραστων πραγματικά «Χάσαμε τη Θεία, στοπ», «Μάνα, μητέρα, μαμά», «Σε φιλώ στη μούρη», «Λόγω Φάτσας» και «Bella Venezia», από την πρόζα των οποίων είναι αδύνατο να αφαιρέσεις κι ένα κόμμα, είναι μια διαδικασία που εμπεριέχει το στοιχείο του σαστίσματος.

Η συζήτηση διαρκώς διακόπτεται από γέλια. Προβοκάτορας φύσει και θέσει, αυτό το αιωνίως σκανδαλιάρικο μεγάλο παιδί εννοεί να συντηρεί πάση θυσία τον τίτλο του «τρελού».  

Έχει χαθεί από το θέατρο, έχει χαθεί απ΄το δημόσιο διάλογο. Έχει εξαφανιστεί. Κατά διαστήματα  ακουγόταν ότι κάποιος επρόκειτο να ανεβάσει το τελευταίο άπαιχτο πολυαναμενόμενο θεατρικό του “Νοthing for Nothing” (πρώτος τίτλος:«Αυτόκλητες παραστεκάμενες»), και κάθε φορά η συνεργασία ναυαγούσε.

Είναι γνωστοί οι ομηρικοί καυγάδες του με τους σκηνοθέτες των έργων και πρώτο και καλύτερο το Λευτέρη Βογιατζή. Τώρα, όμως, τι ακριβώς συμβαίνει;

«Για να αλλάξει αυτή η χώρα πρέπει να αλλάξει πληθυσμό!»

 Έχετε χαθεί εντελώς, κύριε Διαλεγμένε. Πού βρίσκεστε; Έχω χαθεί. Δεν θέλω να υπάρχω στην Ελλάδα.

 Τι σας έκανε η Ελλάδα; Και τι δεν μου έκανε! Καλά από που έρχεσαι, από την Αμερική;

 Έχετε θυμώσει πάλι; Πάντα ήμουν θυμωμένος. Θα πεθάνω θυμωμένος.

 Θεωρείτε ότι μας  ξεπούλησαν με τη Συμφωνία των Πρεσπών;  Τι τρέχει; Όλη την Ελλάδα να πουλήσουν, εμένα δεν ενδιαφέρει. Εμένα μου φτάνει το Αγκίστρι μου. Δεν μου χρειάζονται άλλα. Δεν μου χρειάζονται ούτε Μακεδονίες, ούτε Θεσσαλονίκες. Μένω στο Αγκίστρι!

 Είναι Μακεδονία τα Σκόπια, συμφωνείτε με τα συλλαλητήρια, ή δεν έχετε άποψη; Δεν είμαι τόσο διαβασμένος για να απαντήσω ακριβώς. Αλλά θα έπαιρνα το μέρος των Ελλήνων, ακόμα και άδικο να έχουν. Οι πολιτικοί, που είναι αυτοσχέδιοι μάγοι είναι το πρόβλημα!

 Οι τωρινοί; Θα είναι δηλαδή καλύτερα αν έρθει ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Τα ίδια σκατά είναι και Τσίπρας και Μητσοτάκης.

Δεν σας έχει πείσει ένας πολιτικός; Κανένας!

Παλαιότερα, θυμάμαι, ζητάγατε να στηθεί λαιμητόμος στο Σύνταγμα για όσους βρίσκονται στο Κοινοβούλιο. Μα αυτοί, αντί να γίνουν μαραγκοί, επιπλοποιοί, μπήκαν στη Βουλή! Είναι δυνατόν; Αλλά δεν φταίνε αυτοί!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Παντελής Μπουκάλας: «Όσο διαβάζω τα δημοτικά τραγούδια τόσο περισσότερο υποκλίνομαι στο υψηλό τους πνεύμα, στο ανοιχτό τους φρόνημα»

Ποιος φταίει; Το εκλογικό σώμα! Και την καταστροφή της Σμύρνης το εκλογικό σώμα την έκανε. Τον Μιχαλολιάκο ποιος τον έφτιαξε; Το εκλογικό σώμα! Για να εκδικηθεί τον άλλο, πηγαίνει στον χειρότερο. Αυτός ο λαός θέλει τέτοιες κυβερνήσεις, αυτοί του αξίζουν. Δεν είναι δικτάτορες οι άνθρωποι! Τους ψηφίζουν! Εγώ έχω να ψηφίσω 40 χρόνια. Δεν πιστεύω κανέναν, δεν ψηφίζω κανέναν. Τι να ψηφίσω; Μεταξύ γκρεμού και… ποταμιού; Αν συναντούσα τον Τσίπρα ξέρεις τι θα του έλεγα; «Μπράβο, ρε λεβέντη, ωραία τα κατάφερες! Τέτοιος λαός που είναι, εσένα ήθελε. Από 5% τον έφτασες τον ΣΥΡΙΖΑ  στο 36 %».

 Δεν είναι επιτυχία του; Όχι, γιατί ο Έλληνας κάθε φορά εκδικείται τον προηγούμενο. Και τώρα θα εκδικηθεί τον Τσίπρα ψηφίζοντας Κυριάκο. Τώρα ήρθε  η σειρά του Μητσοτάκη να βγει να κοροϊδέψει. 

Την ελπίδα την βλέπετε κάπου; Δεν τη βλέπω πουθενά! Για να αλλάξει αυτή η χώρα πρέπει να αλλάξει πληθυσμό!

Κάποτε δηλώνατε δημόσια «ψηφίζω 17 Ν». Μα δεν είχε κόμμα!

Την υποστηρίζατε σταθερά παρ’όλα. Και τώρα την υποστηρίζω. 

Με τον Δημήτρη Κουφοντίνα συναντηθήκατε σε κάποια από τις άδειές του; Σας αναφέρει ακόμα και μέσα στο βιβλίο του. Δεν κάνω κινήσεις εγώ. Μόνο αν ερχόταν αυτός θα δεχόμουνα να τον δω.

Κακοχαρακτηρίζετε τους έλληνες πολιτικούς. Είναι καλύτεροι οι ξένοι ηγέτες, ο Τραμπ, ο Πούτιν, ο Μπολσονάρο ή ο Ερντογάν; Μάτια μου, εγώ δεν μένω στην Αμερική ή στην Τουρκία  για να ξέρω. Πάντως είμαι υπέρ του Τραμπ, παρόλο που ο παγκόσμιος Τύπος έχει πέσει επάνω του να τον φάει. Γιατί είναι επιχειρηματίας και ξέρει πολύ καλά να κάνει τη δουλειά του ως πρόεδρος, όπως έκανε και στη ζωή του.

Αντιμετωπίζει τους μετανάστες σαν κατσαρίδες. Θέλει να ορθώσει τείχος με το Μεξικό. Με συγχωρείς πάρα πολύ! Κι εγώ θα το έκανα! Γιατί να μην το κάνει; Να μπει όλος αυτός ο κόσμος μέσα στη χώρα; Μπάτε σκύλε αλέστε; Πες μου! Σε ρωτάω!

Με όσα λέτε θα σας θα κατηγορήσουν για ακόμη μια φορά για ρατσιστή. Ας με πουν ό,τι θέλουν! Τι πάει να πει ρατσιστής; Επειδή δεν θέλω να μπει ο ξένος μέσα στο κρεβάτι μου; Να ζήσει, αλλά όχι μέσα στο κρεβάτι μου.

Δεν μ’ ενδιαφέρει να παιχτεί, ούτε μ’ ενδιαφέρει να υπάρχω ως καλλιτέχνης. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω σκόντο και συμβιβασμό στο ανέβασμά του.

 Τι γίνεται, αλήθεια, με το τελευταίο έργο σας, το “Nothing for Nothing’’; Γιατί δεν ανεβαίνει ποτέ, ενώ οι μνηστήρες είναι πραγματικά πολλοί; Γιατί περιμένω να γεννηθεί ο καινούριος Βογιατζής. Δεν πιστεύω  σε κανέναν από όλους αυτούς!

Και αν δεν γεννηθεί ο νέος Βογιατζής, δηλαδή, τι θα γίνει; Δεν θα παιχτεί ποτέ; Αν δεν γεννηθεί, θα πεθάνω χωρίς να δω το έργο μου. Δεν μ’ ενδιαφέρει να παιχτεί, ούτε μ’ ενδιαφέρει να υπάρχω ως καλλιτέχνης. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω σκόντο και συμβιβασμό στο ανέβασμά του. Θέλετε να σας πω πώς έχει καταντήσει το θέατρο σήμερα;

Πώς έχει καταντήσει; Όταν εμείς με το Βογιατζή θέλαμε να κάνουμε μια παράσταση, τη δουλεύαμε 6 μήνες, για να είναι η καλύτερη, ξαφνικά σήμερα υπάρχει το θέατρο του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που κάνει 26 παραγωγές, λες και πάνε και κάνουν εκεί το αγροτικό τους. 

Τον αδικείτε. Δεν είναι μόνο το θέατρο του Θεοδωρόπουλου. Όλα τα θέατρα λίγο πολύ κάνουν το ίδιο. Είκοσι έξι παραγωγές; Αυτός είναι πρωταθλητής! Με ένα σκαμνάκι εκεί και μια παλέτα δεξιά. Και τρέχει ο κόσμος και πληρώνει 3 και 5 ευρώ, λες και αγοράζει σουβλάκι!

Ανησυχείτε για το μέλλον του θεάτρου, με άλλα λόγια; Για το μέλλον καθόλου δεν ανησυχώ. Εγώ όπου να΄ναι φεύγω. Είμαι 78 χρονών. Άντε να ζήσω 5 χρόνια παραπάνω. Εγώ έχω τελειώσει στην ουσία. Δεν  με ενδιαφέρει ούτε το θέατρο.

Κι ο τάφος σας, ως γνωστό, είναι έτοιμος. Είμαι με το κλειδί στο χέρι (γέλια).

Αλήθεια, δεν έχετε, κύριε Διαλεγμένε, φιλοδοδοξία, έστω για την υστεροφημία σας; Έτσι όπως έχει γίνει αυτή η χώρα, δεν έχω καμία απολύτως φιλοδοξία. Κι αν έχω γράψει το τελευταίο έργο μου, που είναι το καλύτερο μου, γιατί είχα πολύ χρόνο να το επεξεργαστώ, το έχω κλείσει μέσα. Δεν με νοιάζει τι θα μείνει πίσω όταν πεθάνω. Θα πω κάτι, δεν είναι δικό μου, είναι του Σουρή, νομίζω, και να το γράψεις. «Σαν θα πεθάνω, χέσε με, τα κόλυβά μου φάτα, και πάλι ξαναχέσε με και πάλι ξαναφάτα!»(γέλια).