Ένα Q&A με το δίδυμο του Cinéλθετε

Ο Διονύσης Ατζαράκης περιγράφει τον εαυτό του σαν τον πιο πολυπράγμονα εγχώριο stand – up comedian – και μάλλον έχει δίκιο. Ο Θωμάς Ζάμπρας δεν ξεχνά πως έλκει την καταγωγή του από τα Τρίκαλα, καθώς και το ότι προσπαθούσε από μικρή ηλικία να είναι αστείος. Όταν συναντιούνται συνθέτουν ένα δίδυμο που θέλει να μας κάνει να γελάσουμε με την καθημερινότητα, τις σχέσεις, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την πόλη της δυτικής Θεσσαλίας, τα σχολικά τους χρόνια, το facebook, τα ψυχολογικά τους, τον Μπάτμαν και τις πρώην τους. Aπ’ ότι φαίνεται τα καταφέρνουν, γιατί όπου σταθεί κι όπου βρεθεί το Cinéλθετε είναι sold-out.

Λίγο πριν ανέβουν για άλλη μια Παρασκευή στην σκηνή του Coronet απαντούν σε μερικές αδιάκριτες -ή όχι και τόσο- ερωτήσεις.

Ποια ήταν η καλύτερη – χειρότερη έκφραση θαυμασμού που έχετε ζήσει; ΔΑ Δεν ξέρω αν ήθελες να σου πω πρώτα την καλύτερη και μετά τη χειρότερη. Αλλά δε χρειάζεται, έχω μία που είναι ταυτόχρονα και τα δύο. Μια μέρα πήγα σινεμά και με το που με βλέπει η ταμίας ενθουσιάζεται: «Δεν το πιστεύω, έλα ‘δω όπως είσαι! Ρε, το αγόρι μου είναι ξετρελαμένο μαζί σου! Σε βλέπει συνέχεια σε παραστάσεις και βίντεο και γελάει πάρα πολύ!». Χαμογελάω αμήχανα εγώ, πάω να μιλήσω, συνεχίζει: «Εγώ πάλι όχι. Δεν καταλαβαίνω γιατί σε βρίσκει αστείο». Και δε σταματούσε, σχεδόν με έβαλε να της εξηγήσω με επιχειρήματα γιατί ο γκόμενός της με βρίσκει αστείο. Δεν ήταν καν τόσο καλή η ταινία τελικά για να αξίζει τον κόπο η όλη φάση 
ΘΖ Έχω κάτι για καλύτερη έκφραση θαυμασμού, το οποίο θα με κάνει να ακουστώ σεμνός και καλά, αλλά όποιος με ξέρει δεν έχει τέτοιες αυταπάτες. Παραμένει καλύτερη έκφραση θαυμασμού για μένα, το να μας λένε «ευχαριστώ που με έκανες και γέλασα» μετά την παράσταση. Όταν κάνεις χαζοαστεία για το facebook, δεν σκέφτεσαι ποτέ ότι υπάρχει κόσμος που νοιώθει ευγνωμοσύνη γι’ αυτό. Με κάνει να αισθάνομαι πολύ όμορφα όποτε συμβαίνει. Από την άλλη υπάρχουν κάποιες εκδηλώσεις θαυμασμού που είναι πιο «έντονες» -αναγκάστηκα να το βάλω σε εισαγωγικά, φανταστείτε- και μπορεί να γίνουν πιο άβολες, αλλά όχι κάτι το φοβερό.

Τόσες ώρες που είσαστε μαζί/ περνάτε καλά κι αυτό βγαίνει προς τα έξω, ποιο είναι το όριο οικειότητας που έχετε υπερβεί; ΔΑ Ο Ζάμπρας με άσπρη κάλτσα και μποξεράκι Μπάτμαν να ροχαλίζει στο δίπλα κρεβάτι, είναι ένα art installation που θα ζήλευε και η Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
ΘΖ Όταν ουσιαστικά μένεις στο ίδιο δωμάτιο για ένα χρόνο και μετά βγαίνεις περιοδείες, ταξιδεύεις μαζί και μένεις μαζί σε κολλητά μονόκλινα, δεν υπάρχουν και πολλά όρια οικειότητας που δεν έχεις ξεπεράσει. Μια εικόνα που δεν μπορείς να ξεγράψεις εύκολα είναι το να έχεις δει τα μαλλιά μας το πρωί, πριν φτιαχτούν, σε μια κατάσταση που θεωρείται προσβολή της δημοσίας αιδούς. Επίσης,  έχουμε ο καθένας την δική του πετσέτα για τα χέρια όταν βρισκόμαστε σε ξενοδοχεία, γιατί είμαστε περίεργοι.

Υπάρχει κείμενο που έχετε βαρεθεί να ακούτε από τον συνάδελφο και συνοδοιπόρο σας; ΔΑ Τα ακούω 3-4 φορές τη βδομάδα. Τα ξέρω απ’ έξω. Μπορώ να βγω να τα παίξω εγώ ανά πάσα στιγμή. Οπότε η σωστή ερώτηση είναι: «Υπάρχει κείμενο που ΔΕΝ έχετε βαρεθεί να ακούτε από τον συνάδελφο και συνοδοιπόρο σας;»
ΘΖ Υπάρχουν δικά μου κείμενα που έχω βαρεθεί να ακούω. Αλλά ναι αν έπρεπε να διαλέξω κάτι, θα ήταν οι «φιλόζωοι και το facebook» ( «ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΟΥ!») που η αλήθεια είναι έχει ψιλοαποσυρθεί, αν και είναι fan favorite.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

10 +1 τηλεοπτικά φαινόμενα της ελληνικής τηλεόρασης που συζητήθηκαν για τους σωστούς ή λάθος λόγους

Chris Rock ή George Carlin; ΔΑ Louie. Εδώ και αρκετά χρόνια θεωρείται με συνέπεια ένας από τους κορυφαίους κωμικός και όχι άδικα. Τον έχω δει και live, εξού και το first name basis. Τους άλλους δύο όχι ακόμα. Τον έναν απ’ τους δύο κατά πάσα πιθανότητα ποτέ. RIP George. Για να απαντήσω και στην ερώτηση όμως, ενώ ποτέ δε γελούσα ιδιαίτερα με Carlin τον έχω σε τεράστια εκτίμηση. Σε βαθμό που πολύ εύκολα θα τον προτιμήσω από τον Rock. Και εννοώ προφανώς τον Chris Rock. Γιατί αν φέρουμε στο παιχνίδι και τον THE Rock, η επιλογή δυσκολεύει αρκετά.
ΘΖ Chris Rock ή Carlin; Μπήκαμε σε μηχανή του χρόνου; Aν έπρεπε να είμαι ειλικρινής πάντως, θα έλεγα κανέναν. Δεν με έπιασε ποτέ ιδιαίτερα ο Chris Rock και τον Carlin αν και τον σέβομαι, δεν με επηρέασε ιδιαίτερα και δεν τον πολυβλέπω πια. Marc Maron FTW, αν υπάρχει σαν αναφορά πλέον το FTW.

Ρετιρέ ή Απαράδεκτοι; ΔΑ Ρετιρέ. Γιατί είναι απαράδεκτο. *freeze frame* Tίτλοι τέλους. Μουσική: Του ρου ρου ρου ρου ρου ρου ρου.  Τα «του ρου» είναι μετρημένα και τσεκαρισμένα, όχι τυχαία.
ΘΖ Εύκολα Απαράδεκτοι. Το Ρετιρέ ακόμα περιμένω να βγει κάποιος να μας πει ότι ήταν κάποιου είδους περίπλοκη φάρσα.

Views στο ΥοuTube ή με το μικρόφωνο στο χέρι περιμένοντας να δείτε αν θα γελάσουμε; ΔΑ Δύο διαφορετικά πράγματα. Όταν πρόκειται για βίντεο, εκτός από το σενάριο και την υποκριτική, έχεις ακόμα μπόλικα εργαλεία στη διάθεσή σου με τα οποία μπορείς να παραγάγεις κωμωδία: σκηνοθεσία, μοντάζ, μουσική, εφέ (τον CGI Ζάμπρα ας πούμε) κλπ. Και αυτό κάνει τον όλη διαδικασία πιο πλούσια και ενίοτε πιο ενδιαφέρουσα από το live, όπου τα μόνα σου εργαλεία είναι το αστείο σου κείμενο και το παίξιμό σου. Απ’ την άλλη, το να είσαι πάνω στη σκηνή προσφέρει κάτι που τα views στο YouTube δεν μπορούν να αντικαταστήσουν: να ακούς το γέλιο του κόσμου. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που τελικά κάνουμε αυτή τη δουλειά. Και τα λεφτά. Και η πίεση από τους γονείς. Που κλασικά θα επιμείνουν να γίνεις κωμικός όταν εσύ πάντα ονειρευόσουν να γίνεις λογιστής.
ΘΖ Αυτή τη στιγμή που μιλάμε εγώ θα διάλεγα το live. Το YouTube είναι μια πλατφόρμα για να ανεβαίνει η δουλειά σου. Καλά είναι προφανώς τα views, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός το Youtube. Και το live έχει μια τρομερή αίσθηση.

Περιοδεία στην επαρχία ή παραστάσεις στη μητροπολιτική Αθήνα; ΔΑ Έχεις μια αγάπη γενικά στο «ή» το διαζευκτικό, ε; Η Αθήνα είναι η βάση. Η μόνιμη σχέση. Εκεί που μπορείς να δομήσεις μια μακροχρόνια επαφή με το κοινό, να έρθουν να σε δουν ξανά και ξανά, να γνωρίσεις τα πεθερικά τους. Η επαρχία απ’ την άλλη είναι σαν one-night stand. Πας σε μια πόλη για ένα βράδυ, περνάς καλά, το πρωί πρέπει να φύγεις τρέχοντας για να προλάβεις αεροπλάνο. Ύστερα χάνεσαι για καιρό. Ένα βράδυ μετά από μήνες, της στέλνεις ένα άβολο inbox στο facebook: «Hey πόλη, τι λέει; Πώς και ξύπνια τέτοια ώρα;». Απλά και μόνο για να δεις ένα ξερό «διαβάστηκε». Και στα καπάκια βγαίνει offline. Οκ, δεν είμαι πολύ καλός στις παρομοιώσεις. Αλλά μ’ αρέσει αυτή η δουλειά και την ευχαριστιέμαι όπως και να ‘χει. Δεν έχει και μεγάλη διαφορά αν τελικά η παράσταση θα είναι στην Αθήνα ή στην επαρχία. Είδες; Έβαλα κι εγώ «ή» διαζευκτικό. Αφιερωμένο.
ΘΖ Εντάξει, κάναμε μερικές πολύ καλές παραστάσεις Αθήνα φέτος, αλλά η επαρχία έχει και το ταξίδι μέσα. Βέβαια το λέω αυτό από Αθήνα τώρα, γιατί όποτε φεύγουμε περιοδεία κοιμόμαστε ένα 4ωρο τη μέρα, αλλά ναι τώρα που είμαι ξεκούραστος διαλέγω ταξίδια.

Έχετε κάποια μικρή τελετουργία που συνηθίζετε πριν βγείτε στη σκηνή για να μας διασκεδάσετε; ΔΑ Τίποτα ιδιαίτερο πέρα από το σφάξιμο ενός κόκορα από χέρι παρθένας, με τρία δαχτυλίδια και έξι δάχτυλα.
ΘΖ Mικρή τελετουργία δεν θα το έλεγα. Τελευταία απλά παίζω το Zelda Ocarina of Time στο 3DS πριν βγω στη σκηνή. Και αφού βγω. Και πριν κοιμηθώ. Και όλη την υπόλοιπη μέρα. Γενικά ξέρω ότι όλοι το παίξατε στα 90’ς που βγήκε, αλλά τώρα το ανακάλυψα, οκ;!