Ποιές είνα οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη σήμερα; Ένας ανοιχτός, πλουραλιστικός και συμμετοχικός διάλογος μεταξύ των προοδευτικών, αριστερών και πράσινων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων στην Ευρώπη φιλοδοξεί να απαντήσει στο παραπάνω ερώτημα. Στο πλαίσιο του European Forum, συγκεντρώθηκαν στις Βρυξέλλες πολιτικοί και πολίτες από όλη την ήπειρο για να συζητήσουν και να μοιραστούν τους αγώνες τους. «Θέλουμε να διαμορφώσουμε και να πολεμήσουμε για νέες εναλλακτικές, πιο δίκαιες και πράσινες λύσεις για τις κρίσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη» ισχυρίζονται διοργανωτές και συμμετέχοντες.
Στις Βρυξέλλες, βρέθηκε και η Popaganda για να καταγράψει τις συζητήσεις, τις ανησυχίες, αλλά και τους στόχους που τέθηκαν κατά την διάρκεια του διημέρου. Στο πρώτο πάνελ, συμμετείχε μεταξύ άλλων και ο Jeremy Corbyn, πρώην πρόεδρος των Εργατικών που πολεμήθηκε από πολλούς και αγαπήθηκε από ακόμη περισσότερους, με φανατικούς οπαδούς τους Corbynistas, ο οποίος μίλησε αποκλειστικά σε εμάς για τα φλέγοντα ζητήματα και τις αδικίες των ημερών μας:
Τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε ακούσει πολλές φορές τη φράση «πίσω στην κανονικότητα». Θέλουμε να γυρίσουμε στο παλιό μοντέλο;
Η πανδημία έχει κάνει έναν μικρό αριθμό ανθρώπων πάρα πολύ πλούσιους και πια ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων είναι μεγαλύτερος από ποτέ. Επίσης, τα έσοδα του Amazon, συγκεκριμένα, είναι πραγματικά τεράστια. Το να γυρίσουμε πίσω στην κανονικότητα που ξέραμε σημαίνει ότι επιστρέφουμε στην ανισότητα και την αδικία για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Οπότε πιστεύω ότι όλη η ουσία του Ευρωπαϊκού Συνεδρίου εδώ είναι να δημιουργήσει εναλλακτικές οδούς. Να «χτίσει» την Πράσινη Βιομηχανική Επανάσταση, η οποία μιλάει για μια πιο δίκαιη και πιο ισότιμη κοινωνία. Έθεσα κάποιες από αυτές τις ιδέες στον λόγο που έβγαλα. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με την όλη ατμόσφαιρα εδώ και τον αριθμό των ανθρώπων που συμμετέχουν και αυξάνονται κάθε χρόνο. Επίσης, πολύς κόσμος παρακολουθεί διαδικτυακά, το οποίο είναι εξαιρετικό.
Βγήκαν και καλά πράγματα από την πανδημία. Φυσικά έγιναν πολλά τρομαχτικά πράγματα, όμως έγιναν και δύο θετικά. Το ένα είναι η ενδυνάμωση της αίσθησης της κοινότητας και της αλληλεγγύης, η παροχή αλληλοβοήθειας, οι οργανώσεις που αποκαθιστούν την ελπίδα στην Ευρώπη. Για παράδειγμα, οι νέοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν ασχολούνταν ποτέ τόσο με την πολιτική, τώρα εμπλέκονται ενεργά με τις κοινοτικές δράσεις. Είναι πολύ θετικό αυτό το γεγονός. Δεύτερον, η Αριστερά στην Ευρώπη έμαθε να χρησιμοποιεί την τεχνολογία. Μπορείς να έχεις, ας πούμε, συναντήσεις με φυσική παρουσία, αλλά και ψηφιακά ταυτόχρονα. Έχεις όποιον θες μπροστά στην οθόνη σου, έτσι πρέπει να είναι, γιατί είναι πιο συμπεριληπτικό. Τίποτα άλλο θετικό δεν βγήκε από την πανδημία, πέρα από τα δύο αυτά πράγματα.
Όταν γραφτεί η ιστορία του 21ου αιώνα, αυτοί οι πολιτικοί που χρησιμοποίησαν την προσφυγική κρίση για να προωθήσουν ακροδεξιές πολιτικές θα είναι ακριβώς ίδιοι με όσους έκαναν πλάτες στους Ναζί στις δεκαετίες του ‘20 και του ‘40.
Μιλώντας για την Πράσινη Βιομηχανική Επανάσταση και βλέποντας το Cop26 στη Γλασκώβη να «στέφεται» με αποτυχία, πως θα συνεχίσει ο αγώνας για κλιματική δικαιοσύνη;
Το Cop26 δεν είχε καθόλου καλό αποτέλεσμα. Δεν μου προκάλεσε καμία έκπληξη βέβαια. Ωστόσο, αυτό που ήταν εντυπωσιακό για την Γλασκώβη ήταν ότι ήρθαν άνθρωποι από πολλές προοδευτικές οργανώσεις και η ανταλλαγή ιδεών και η ενότητα εκεί ήταν απίστευτη. Προσωπικά, έμαθα πολλά από τους ανθρώπους που έκαναν και κάνουν πρωτότυπη δουλειά. Το πρότζεκτ «Ειρήνη και Δικαιοσύνη» διοργάνωσε συναντήσεις με συνδικαλιστικές οργανώσεις και αγρότες. Συναντήσαμε δεκάδες κοινοτικές ομάδες, εργάτες από την Σκωτία και εργαζόμενους στην καθαριότητα, οι οποίοι δήλωναν πως ήταν η πρώτη γραμμή εργαζομένων υγείας στην κοινότητά μας, γιατί ήταν αυτοί που καθάριζαν το χάος που αφήναμε πίσω. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει καμία κριτική για τους εργαζομένους στην καθαριότητα, γιατί αν η ανακύκλωση δεν γίνεται σωστά, δεν είναι δικό τους λάθος, είναι λάθος του συστήματος. Κάνουν τη δουλειά που κανένας άλλος δεν θέλει να κάνει.
Πριν λίγες μέρες, 27 πρόσφυγες έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να διασχίσουν τη Μάγχη. Τελειώνει το 2021 κι ακόμη δεν έχουμε βρει μια λύση για την προσφυγική κρίση;
Μίλησα για αυτό στη Βουλή τις προάλλες και είπα ότι γίνεται ένα παιχνίδι επίρριψης κατηγοριών και ευθυνών ανάμεσα στις κυβερνήσεις της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας. Βέβαια, εμπλέκεται και το Συμβούλιο της Ευρώπης σε αυτήν την υπόθεση. Το παιχνίδι επίρριψης κατηγοριών και ευθυνών ανάμεσα στις κυβερνήσεις που χτίζουν περισσότερους φράχτες και οχυρώσεις απέναντι στους πρόσφυγες, το μόνο που θα έχει ως αποτέλεσμα είναι να σκοτωθούν περισσότεροι άνθρωποι.
Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να υιοθετήσουμε μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Αρχικά, να δώσουμε την ευκαιρία στους ανθρώπους να αναζητήσουν άσυλο, όπως προβλέπεται από το διεθνές δίκαιο. Επιπλέον, να παρέχουμε ανθρωπιστική βοήθεια και υποστήριξη για την επιβίωσή τους, ειδάλλως θα συνεχίσουμε να βλέπουμε ανθρώπους να πεθαίνουν από το κρύο στη Λευκορωσία, θα βλέπουμε κι άλλους ανθρώπους να πεθαίνουν στη Μεσόγειο, όπως επίσης και στη Μάγχη. Είναι κτηνώδες. Όταν γραφτεί η ιστορία του 21ου αιώνα, αυτοί οι πολιτικοί που χρησιμοποίησαν την προσφυγική κρίση για να προωθήσουν ακροδεξιές πολιτικές θα είναι ακριβώς ίδιοι με όσους έκαναν πλάτες στους Ναζί στις δεκαετίες του ‘20 και του ‘40.
Η Αριστερά πρέπει να αποκτήσει μια πιο ευφάνταστη προσέγγιση, πιο καλλιτεχνική και ενθουσιώδη.
Ο αριθμός των γυναικοκτονιών ολοένα και αυξάνεται. Στην Ελλάδα μόλις είχαμε την 14η γυναικοκτονία. Η βία κατά των γυναικών συνεχίζεται. Ποιός είναι ο ρόλος της Αριστεράς σε αυτό;
Είναι ένα τεράστιο πρόβλημα η έμφυλη βία, η ανασφάλεια των γυναικών και η βία που τους ασκείται, καθώς και σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και άλλες ευάλωτες κοινότητες. Είναι φρικτό και τρομακτικό. Αυτό που απαιτείται είναι τώρα η ενεργή Αριστερά να κάνει πρακτικά πράγματα για αυτήν την κατάσταση. Είμαι πολύ ικανοποιημένος, γιατί, για παράδειγμα, στην δική μου γειτονιά στο βόρειο Λονδίνο οι γυναικείες οργανώσεις έχουν ζητήσει από όλο τον κόσμο να περπατήσει μαζί τους στους δρόμους το βράδυ. Οι δρόμοι πρέπει να είναι ασφαλείς για να περπατούν οι γυναίκες μόνες τους. Εγώ περπατώ μόνος μου το βράδυ στους δρόμους της γειτονιάς μου και δεν νιώθω κάποια απειλή, ενώ οι γυναίκες σίγουρα αντιμετωπίζουν απειλές. Πρέπει να κυριαρχεί η αίσθηση της αλληλεγγύης και οι πρόσφατες δολοφονίες γυναικών έχουν αρχίσει να αλλάζουν το αφήγημα και ειδικότερα, τις συμπεριφορές της αστυνομίας.
Κατά την διάρκεια του European Forum, ακούστηκε πολλές φορές ότι η Αριστερά στην Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο αφήγημα. Ποιό μπορεί να είναι αυτό;
Η Αριστερά πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι οι νέοι άνθρωποι μπορεί να μην έχουν μεγαλώσει ιδεολογικά με τη σοσιαλιστική ατμόσφαιρα και μπορεί να μην είναι ανοιχτοί σε μια σοσιαλιστική ή μαρξιστική παιδεία. Η πραγματικότητα όμως και η βιωμένη εμπειρία των νέων ανθρώπων είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία έχει αναγνωρίσει πως μια κοινωνία, η οποία βασίζεται στην απληστία και τον ατομικισμό δεν μπορεί να δουλέψει. Η νεολαία έχει συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει έντονη ανάγκη για συλλογικές λύσεις. Οι συλλογικές λύσεις είναι σοσιαλιστικές λύσεις.
Έχω ξοδέψει όλη μου τη ζωή κάνοντας ακτιβισμό, και πιστεύω ότι οι νέοι άνθρωποι βρίσκονται σε μία πολύ κακή θέση και κατάσταση. Πληρώνουν περισσότερα για την εκπαίδευση, περισσότερα για την υγεία τους, παίρνουν χειρότερους μισθούς, έχουν υψηλότερα ενοίκια και στο τέλος της παραγωγικής ηλικίας τους, θα λαμβάνουν πολύ χειρότερες συντάξεις απ’ ότι οι άνθρωποι της δικής μου γενιάς. Δεν είναι σωστό. Χρειαζόμαστε τη νεολαία μας. Η Αριστερά πρέπει να αποκτήσει μια πιο ευφάνταστη προσέγγιση, πιο καλλιτεχνική και ενθουσιώδη. Επίσης, οφείλει να αναγνωρίσει ότι αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την περιβαλλοντική κρίση, αυτό δεν μπορεί να γίνει από την ελεύθερη αγορά, μπορεί να επιτευχθεί μέσω των δημόσιων επενδύσεων και της δημόσιας ιδιοκτησίας.
