Μπορούμε να διαχωρίσουμε πότε τρώμε ελληνικά και πότε όχι; Φτάνει η καλή πρώτη ύλη για όλους; Έχουν να μας διδάξουν κάτι άλλο οι ξένες κουζίνες; Ρωτήσαμε τους ειδικούς, κάποιους από τους μάγειρες που πήραν τα καλύτερα σχόλια φέτος.
Στο restart της εστίασης, το όνομά ενός εστιατορίου που άνοιξε το 2015 συζητήθηκε με τα καλύτερα λόγια. Ο chef patron του Simul παρομοιάζει τα εστιατόρια με έναν μουσικό μίκτη και εξηγεί πως πρέπει να προσφέρεται το φαγητό για να μας μένει αξέχαστο.
H Popaganda του έκανε όλες τις ερωτήσεις που θα ήθελε να κάνει κάποιος σε έναν από τους πιο ταλαντούχους και δραστήριους Έλληνες σεφ. Δηλαδή όλες εκτός από μία που δεν έχει καμία σημασία για τη δουλειά του. Από τις απαντήσεις του θα καταλάβετε ποια.
«Το Τρίτο Στεφάνι», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, με πρωταγωνίστριες την Μαρία Καβογιάννη και την Μαρία Κίτσου, έρχεται στο Θέατρο Παλλάς, από τις 10 Οκτωβρίου 2020.
Σε μια κινηματογραφική εβδομάδα που οι επανεκδόσεις, από Αντονιόνι σε Άγκαθα Κρίστι κι «Ένα Ψάρι που το Έλεγαν Γουάντα», κλέβουν και πάλι την παράσταση. Γράφει η Μάρα Θεοδωροπούλου.
7 προτάσεις-καλά νέα για το πορτοφόλι μας: από το μοναδικό διάστερο εστιατόριο της πόλης μέχρι την έξυπνη ιδέα ενός wine bar που φτάνει στην πόρτα μας κι από ένα κορυφαίο γιαπωνέζικο εστιατόριο σε pop-up ανατρεπτικό καφενείο. Της Ζωής Παρασίδη.
Ούτε τον Π.E. Δημητριάδη μπορείς να βγάλεις από την Κέρκυρα, ούτε την Κέρκυρα από τον Παντελή. H Λίνα Ρόκου το συμπέρανε ξανά μιλώντας του για τον καινούριο δίσκο με Τα Παιδιά της Παλαιότητας (...θα μπορούσε να είναι ο 5ος των Κόρε. Ύδρο.)
Όλοι κρέμονται από τον καινούριο Νόλαν, το «Ταξίδι στην Ελλάδα» στηρίζει τον ελληνικό τουρισμό, ο Τομ Χάρντι διχάζει ως Αλ Καπόνε και οι επανεκδόσεις είναι καλύτερες από ποτέ. Από 1η Ιουνίου, #tocinemaseperimenei, κι εσύ #kalothaeinainapas.
Μετά την θριαμβευτική της έξοδο τον Μάρτιο, που διακόπηκε απότομα λόγω της επιβολής των περιοριστικών μέτρων, η ταινία ξαναβρίσκει το κοινό της κάτω από το φως των αστεριών.
Από ένα γαστρονομικό εστιατόριο που προσάρμοσε το μενού του ώστε να μπορούμε να το απολαύσουμε σπίτι μέχρι τα αγαπημένα μας street food σημεία που δεν είχαν ως τώρα delivery, η γεύση της πόλης προσαρμόζεται μέχρι να μας υποδεχθεί ξανά στον χώρο της.
Πριν λίγο καιρό, πάντως, φαίνεται ότι κάποιος επιθεωρητής του διάσημου γαστρονομικού θεσμού πέρασε καλά σε ένα κρυφό στενό του Παγκρατίου. Στο νεοκλασικό του 1890 που μαγειρεύουν, κάθε άλλο παρά στερεοτυπικά, ο Νίκος Βοργιάς κι o Έλβι Δημήτρης Ζύμπα.
Στην έκτη ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, με την οποία θα γελάσετε με την ψυχή σας, τo viral παραμονεύει σε κάθε επόμενη λέξη στο πιο αριστοτεχνικά φτιαγμένο παζλ χαρακτήρων της μέχρι τώρα φιλμογραφίας του. Γράφει ο Παναγιώτης Μένεγος.
Με αφετηρία τα 70s, πατέρας και γιος επέστρεφαν ξανά και ξανά στη Δονούσα και γύρισαν μια ταινία βαθιά στοχαστική για τη σημασία της μνήμης, που είναι η μόνη μας ιδιοκτησία και ορίζει όχι μόνο το ποιοι είμαστε αλλά και το ποιοι επιλέγουμε να είμαστε.
Η δημοσιογραφική ομάδα της Popaganda σας προτείνει επτά συνταγές ταραμοσαλάτας έτσι όπως τις έγραψαν αγαπημένοι Έλληνες μάγειρες και τις απογειώσαμε απολαμβάνοντάς τες παρέα με το ενδεδειγμένο γευσιγνωστικά τσίπουρο.
Kόντρα στην ένδεια, την κακομοιριά, την εχθρότητα, τη γραφειοκρατία και την εμπάθεια, ο Γιάννης Οικονομίδης σκηνοθέτησε την πιο χιουμοριστική ταινία του μέχρι σήμερα. Μίλησε για τη Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς, και όχι μόνο, στον Θεοδόση Μίχο.
Είναι μικρό, ζεστό κι αφιερωμένο σε μια κουζίνα με ενδιαφέρουσα ιστορία, ο νέος προορισμός για όσους αγαπούν το φαγητό στη μπάρα και τις fusion γεύσεις που συνδυάζονται άψογα με cocktails.
Λίγο πριν ανέβει στην Στέγη η «Εξημέρωση» (κείμενο δικό του-σκηνοθεσία Γεωργία Μαυραγάνη) μιλάει για το τρομερό άγχος του, τη συνεργασία του με τον Γιάννη Οικονομίδη κι εξηγεί στη Λίνα Ρόκου γιατί δεν έχει γράψει άλλο βιβλίο μετά το «Γκιακ».
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών δεν πιστεύει ότι υπάρχουν κεντρώες λύσεις, απάντα στο αν συνιστά την αντίφαση του ΣΥΡΙΖΑ κι εξηγεί τι είδους αντιπολίτευση πρέπει να κάνει στη μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στον Παναγιώτη Μένεγο.
Το εστιατόριο που οδηγούσε πολλούς μέχρι το Μαρούσι μετακόμισε στην καρδιά του κέντρου αλλά μένει πιστό στην εποχικότητα, στα comfort πιατά που το ανέδειξαν, στην ιδιαίτερη αισθητική του και την χαλαρότητα.
Ο κύριος Ζήσης Τσαρδακλής, ο καλύτερος ψήστης της περιοχής, μπορεί να μετανιώνει που δεν έβγαλε φωτογραφία με τους «γνωστούς» που πέρασαν από τα τραπέζια του, όμως παραμένει άσος στο παϊδάκι, το μπιφτέκι, το κοντοσούβλι, ακόμα και στην καλή φέτα.
Για την κλιματική αλλαγή, το ιστορικό ίδρυσης του συλλόγου, τα αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα, το παράνομο κυνήγι, το λαθρεμπόριο άγριων ζώων, τις πυρκαγιές και… τον φιλοξενούμενο στο κέντρο τους στην Καλλιθέα φιδαετό.
Είναι η ιστορία της γειτονιάς, των ψαράδων από το Δέλτα του Φαλήρου και ενός ζευγαριού που αποφάσισε να κάνει τις μαζώξεις του σπιτιού του δουλειά το' 50. Τα Κανάρια παραμένουν αυθεντικά και σερβίρουν μετρημένα αλλά πεντανόστιμα πιάτα.