Η Αμφίπολη, το ΕΜΣΤ που δεν άνοιξε, η κυρία Κλούνει στην Αθήνα, το μπάχαλο στο Εθνικό Θέατρο, ο Σάκης Ρουβάς και μερικές επιτυχημένες παραστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Λίγο πριν εμφανιστεί στο Σταυρό του Νότου, ανακαλεί μεταξύ άλλων μία μυσταγωγική ανατολή στην κορυφή του όρους Σινά αλλά δεν μπορεί να θυμηθεί με τίποτα «ένα σίριαλ με δύο ντετέκτιβ» που έβλεπε φανατικά μέχρι πρόσφατα.
Πέντε πρωτάρηδες δημιουργοί έφεραν τα κινηματογραφικά ντεμπούτα τους στη Θεσσαλονίκη, συνθέτοντας ένα πολύχρωμο μωσαϊκό που εκτεινόταν απ’ το ευθύβολο νουάρ ως το αφαιρετικό βίντεο αρτ κι απ’ το ρομαντικό ρετρό ως το ψυχολογικό θρίλερ.
Αν είχε κανείς αμφιβολία ότι ο Στάνκογλου μπορεί να γεμίσει την οθόνη απλά και μόνο με το να στέκει μπρος στην κάμερα, η πολύπαθη ταινία του Γιάννη Φάγκρα έρχεται για να τη σβήσει. Κρίμα που δεν καταφέρνει και πολλά περισσότερα απ’ αυτό.
Στον ωκεανό μουδιαστικής μετριότητας που γεμίζει εξ ορισμού τα προγράμματα των κινηματογραφικών φεστιβάλ, δεν υπάρχει πιο χρήσιμο και σημαντικό πράγμα απ’ τις πολύ κακές ταινίες. Τις πολύ κακές όμως.
Με εϊτίλα απλωμένη σα χρυσόσκονη στο κάδρο του, και μπόλικες αναφορές στις κινηματογραφικές του αγάπες, ο Γιάννης Βεσλεμές σε ταξιδεύει αγκαλιά με παρανόμους και ξενύχτες στην ιδιότυπη Χώρα των Θαυμάτων που ήταν η Αθήνα του Ανδρέα Παπανδρέου.
Μια επίσκεψη στη ΔΕΘ τις δεκαετίες '60 και '70 χαζεύοντας τρακτέρ και πίνοντας μαύρη μπύρα συνοδεύοντας πολλά χοντόγκ,
ισοδυναμούσε με μια επίσκεψη στη Ντίσνεϊλαντ της νέας Ζωής.
Οι συνεργάτες της Popaganda ξεδιαλέγουν δίσκους, συναυλίες, ταινίες, εκθέσεις, γεύσεις, gadgets, παραστάσεις και ό,τι άλλο κάνει το Φθινόπωρο να μοιάζει με τη μόνη εποχή του χρόνου που συμβαίνουν τα πάντα, συνέχεια, παντού.
Ο Αντώνης Σουσάμογλου, ο εξάρχων της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης ανέλαβε να «σκηνοθετήσει» τους συναδέλφους του, ενορχηστρώνοντας 23 jazz ‘n’ blues τραγούδια για τις φωνές της Έλλης Πασπαλά και του Vassilikos.
Ο Κώστας Χανδρινός θυμάται ιστορίες μεταγραφικής τρέλας με παίκτες που περιμένουμε ακόμα με κασκόλ στα αεροδρόμια. Και μερικούς ακόμα που θα θέλαμε να μην είχαν προσγειωθεί ποτέ.
Ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ Little Land, Νίκος Νταγιαντάς, πέρασε στην Ικαρία ένα χρόνο, αρκετός καιρός για να βιώσει από πρώτο χέρι όλους τους μύθους με τους οποίους είναι συνυφασμένο το νησί των αγέραστων αθανάτων και των διονυσιακών πανηγυριών.
O σπουδαίος τρομπετίστας της τζαζ Terence Blanchard, η εκπληκτική ντράμερ, συνθέτρια και παραγωγός Terri Lyne Carrington, η διάσημη τραγουδίστρια Lizz Wright και ο Έλληνας Νικόλας Αναδολής.
Ο ήχος τους παραμένει αυτός που λατρεύει κάθε συνειδητοποιημένος οπαδός της μουσικής των 80s, που δεν ταμπουρώνει την αισθητική του, είτε στην υπόγεια, είτε στη χλιδάτη πλευρά των πραγμάτων.
Ο «εγκέφαλος» του flix.gr μίλησε στην Popaganda για τη μουσική, τον Morrissey, τη μανία του με τα βιβλία και τις ταινίες και πώς όλα αυτά συνδέονται και με τον αθλητισμό.
Αποκλειστικές ειδήσεις, τις οποίες δεν θα δείτε πουθενά αλλού (αυτό σημαίνει άλλωστε αποκλειστικές) εξασφάλισε για ακόμη μια φορά η ατρόμητη δημοσιογραφική ομάδα του Κουλουριού και αποφάσισε να μοιραστεί τη χαρά με το συμπαθές site Popaganda.
Ο δημιουργός του ντοκιμαντέρ «το Χαμένο Σήμα της Δημοκρατίας» εξηγεί γιατί είναι αδιανόητο να έχεις μια κυβέρνηση που με στυλ «αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν» αγνοεί τους νόμους του κράτους και στερεί από τους πολίτες δημόσια αγαθά.