Ο Μάρκος Φράγκος όταν βαριέται ασχολείται με -τι άλλο;- τη δισκοθήκη του

ΜΟΥΣΙΚΗ: Μεγάλωσα με το Pop Club του Γιάννη Πετρίδη – η πρώτη μου έκθεση στη μουσική ήταν το “Don’t Let Me Be Misunderstood” στην εκτέλεση των Animals και καπάκι στην disco εκτέλεση των Santa Esmeralda. Θυμάμαι τα σχόλια του… Στάθηκαν λόγος αρκετός για να ξεκινήσω να ακούω και να ψάχνω και να συγκρίνω. Και να βάζω συνεχή «γιατί» μπροστά από οτιδήποτε άκουγα. Από τότε και μετά ζω μέσα σε αυτό αδιάκοπα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αγάπησα παράφορα τους Depeche Mode και τους B-52’s και θεωρώ παντοκράτορα τον Bowie. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τους Depeche Mode το 1998 στο Μιλάνο και τον Peter Gabriel στο Λυκαβηττό.

ΒΙΒΛΙΑ: Αυτή τη στιγμή στο κομοδίνο μου βρίσκονται το (κατηργημένο πια) Medieval Women, μία πραγματεία για χαρακτηριστικές γυναικείες μεσαιωνικές φιγούρες και το Bedsit Disco Queen της Tracy Thorn. Πάντα βρίσκω επίσης ευκαιρία να κάνω δώρο σε φίλους το Καλοκαίρι Που Χάθηκε Στο Χειμώνα του Γιάννη Ξανθούλη και την Περσινή Αρραβωνιαστικιά της Ζυράννας Ζατέλη.

ΤΑΙΝΙΕΣ: Αγαπημένη μου ταινία δεν είναι μία. Νομίζω είμαι ένα παζλ από ταινίες. Το Birdy είναι μία από αυτές, το Gattaca άλλη μία. Είναι οι πρώτες που μου έρχονται στο νου – δεν είμαι σίγουρος αν είναι οι πιο χαρακτηριστικές μου. Αγαπώ πάρα πολύ τον Alan Parker ως σκηνοθέτη και προσκυνάω τον Terrence Malick. Νομίζω ότι στο Thin Red Line είχε πιάσει κουβέντα μαζί μου.

ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Η σχέση μου με το ίντερνετ είναι μόνο χρηστική. Δεν το αγαπώ. Είναι ξεκάθαρο μεταξύ μας ότι υπάρχει αμοιβαίο συμφέρον. Το πρώτο που τσεκάρω είναι τα mails μου, το timeline μου στο twitter (αν έχει συμβεί κάτι που θα έπρεπε άμεσα να μάθω από το ευρύτερο περιβάλλον μου) και μετά με την ησυχία μου τσεκάρω τον Guardian και το PopMatters.

ΣΠΟΡ: H σχέση μου με τον αθλητισμό σταματάει στο λύκειο όταν έπαιζα βόλεϊ. Από τότε και μετά το διαζύγιο είναι μόνιμο και συνειδητό. Ωστόσο μου αρέσει ακόμα το βόλεϊ ως θεατής και η κολύμβηση. ΑΕΚ είμαι αλλά δεν είμαι σίγουρος για το γιατί. Νομίζω ενστικτωδώς.

TV: Τηλεόραση γενικά δεν βλέπω. Την αντιπαθώ. Από σειρές βλέπω το Game Of Thrones, το Da Vinci’s Demons (έχω ένα άλυτο θέμα με την ιστορία), τους Vikings. Μία σειρά που ευχαριστήθηκα τρομερά είναι το Spartacus – στα όρια του cult.

ΤΑΞΙΔΙ: Το ταξίδι μου στο Τελ Αβίβ και την Ιερουσαλήμ πριν από δύο χρόνια ήταν μία διαφορετική αίσθηση για μένα. Ένιωσα ότι βίωσα συμπυκνωμένα πολλά χρόνια ανθρώπινης εμπειρίας. Θα ήθελα να κάνω μία κρουαζιέρα στη Βαλτική, να περιηγηθώ στις ακτές των Βόρειων ανθρώπων. Έχω την αίσθηση ότι κάτι με μαγνητίζει σε κείνο τον τόπο. Το ένιωσα πολύ έντονα και όταν βρέθηκα στο Γκέτεμποργκ στη Σουηδία.

ΤΩΡΑ: Ασχολούμαι με το μουσικό publishing – τη διαχείριση πνευματικών δικαιωμάτων μουσικών δημιουργών -έχει μεγάλο ενδιαφέρον- στην εταιρία μίας φίλης μου, την D-Version. Κάνω σεμινάρια γραφής σε διάφορες ομάδες στην πόλη (Music Society, ΧΑΝ κ.λπ.) και μουσικό publishing στην SAE. Γράφω στο Jumping Fish και στο Σινεμά και προσπαθώ να προχωρήσω τα δύο βιβλία που έχω ξεκινήσει να γράφω. Είμαι πάρα πολύ τεμπέλης διαπιστώνω, ωστόσο – όχι μετά μεγάλης έκπληξής μου. Για να ξεκουράζομαι και να αδειάζει το μυαλό μου ασχολούμαι με το discogs – προσθέτω στοιχεία, διορθώνω λάθη, καταχωρώ τη δισκοθήκη μου.