Pietà, δύο γυναίκες, τέσσερις βιβλικές μορφές.

Ο Γιώργος Στεφανακίδης μαζί με την Εβελίνα Αραπίδη και την Μάιρα Μηλολιδάκη δημιουργούν μια μουσικοθεατρική παράσταση με κεντρικό άξονα την Pietà, δηλαδή το Έλεος. Αυτό το είδος του ελέους που ακολουθεί τον βαθύ, ανθρώπινο θρήνο της απώλειας. Της απώλειας που είναι ριζωμένη ανάμεσα στις βαθύτερες πεποιθήσεις μας και πρωτοστατεί στη δημιουργία του φόβου και εν τέλει της κάθαρσης.

Επί σκηνής δύο γυναίκες, μία ηθοποιός και μία υψίφωνος, δύο άχρονες φιγούρες που υποδύονται τέσσερις βιβλικές μορφές. Με λόγο πρωτότυπο, ποιητικό και μέσα σε ένα ηλεκτρονικό, ηχητικό τοπίο καταφέρνουν να αποσυνθέσουν τον απόλυτο πόνο και να οδηγήσουν τα εκφραστικά μέσα στα άκρα.

Η Pietà αποτελεί το πρώτο μέρος του τρίπτυχου “Pietà – Verità – Libertà” που, στο σύνολό του, εξερευνά την αιώνια αναζήτηση της μιας αλήθειας που οδηγεί τον άνθρωπο στην ελευθερία.

https://youtu.be/v52RglaTh9g

Σημείωμα του σκηνοθέτη:

Τα πιο ευρέως διαδεδομένα κείμενα της παγκόσμιας γραμματείας είναι τα μεγάλα θρησκευτικά κείμενα (Βίβλος, Ουπανισάδες, Ταο τε Κινγκ κ.α). Τα διαπερνά μια κοινή συνισταμένη που έχει βασανίσει τον άνθρωπο από καταβολής πολιτισμού, μια μη-έννοια με χιλιάδες ονόματα: Θεός, Φώτιση, Πραγμάτωση, Εαυτός, Αυτό, Βουδική Φύση.

Διαρκής ανθρώπινη αγωνία είναι η αναζήτηση αυτού του “κάτι”. Οι νοθευμένες μέσα από το πέρασμα των χρόνων θρησκευτικές γραφές απέκρυψαν έντεχνα το αρχικό, αυτονόητο μήνυμα – μήνυμα μιας γραμμής ή μιας παραγράφου το πολύ – και έχουν μπολιάσει τη συνείδησή μας με κανόνες, μύθους και φόβο.

Η κόλαση, ο παράδεισος, η εγγενής αίσθηση του καλού και του κακού και η συνέπεια των πράξεων δημιουργεί στον άνθρωπο την αίσθηση ότι είναι μικρός μέσα σε μια συντριπτική και ακατανόητη ζωή όπου πρωτοστατεί ο πόνος και ο φόβος.

Όμως οι μύθοι είναι απόλυτα γοητευτικοί. Το έργο Pietà (πρώτο μέρος του τριπτύχου Pietà-Verità-Libertà) γράφτηκε με βάση τις ιστορίες τεσσάρων βιβλικών μορφών απαθανατισμένες στη γλυπτική φιγούρα της Pietà του Μικελάντζελο, με κοινό άξονα τη χριστιανική θρησκευτική πίστη και το βαρύ φορτίο της κληρονομικής ενοχής ενός αμαρτήματος που ποτέ δε διαπράξαμε.

Μέσα στην ποιητικότητα βρήκα τη φόρμα του κειμένου που ταίριαζε σε ένα τόσο υπερβατικό θέμα και μουσικά η σύμπραξη ηθοποιού – υψιφώνου λειτούργησε καταλυτικά στην απόδοση της αγγελικής/δαιμονικής φύσης της πραγματικότητας που είναι πάντα ο τελικός στόχος της οποιασδήποτε ποιητικής ή μουσικής υπέρβασης.

Γράφοντας και σκηνοθετώντας την παράσταση ένιωσα πολλές φορές ότι μια λέξη ή μια νότα έχουν ακόμα (ευτυχώς) την ικανότητα να γίνουν δάχτυλα που δείχνουν το φεγγάρι· και το φεγγάρι παραμένει πάντα (ευτυχώς) η ζωή που συμβαίνει εκτυφλωτική μπροστά στα μάτια μας.

Pietà

Κείμενο, μουσική, σκηνοθεσία : Γιώργος Στεφανακίδης
Κοστούμια: Ελευθερία Δομένικου
Φωτισμοί: Γιώργος Στεφανακίδης
Φωτογραφίες: Γιώργος Παντελεάκης
Ερμηνεύουν: Εβελίνα Αραπίδη (ηθοποιός), Μάιρα Μηλολιδάκη (υψίφωνος)