Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να δείξουμε την αγάπη μας -και τη σφοδρή επιθυμία μας- σε κάποιον. Είτε πρόκειται για μια απλή «φάση» μια καλοκαιρινή νύχτα ή μια ιδρωμένη παλάμη στο καβάλο στο σκοτάδι. Δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε – εμείς οι άνθρωποι είμαστε αρκετά καλοί στις εκδηλώσεις πάθους. Αλλά αν υπάρχει μία συμπεριφορά που είναι πολύ πιο underground από ό, τι θα έπρεπε να είναι, είναι η «δαγκωματιά της αγάπης».
Παρά το γεγονός ότι φαίνονται σαν μία απλή διαδικασία της «φάσης», συχνά θεωρείται ως σαρκική αποσκευή, μια μελανιά που η μαμά σου δεν πρέπει να δει με τίποτα. Και όμως, ίσως αυτή η πρώτη επίθεση στον λαιμό να είναι στην πραγματικότητα υψίστης σημασίας για τη σεξουαλική σχέση, περισσότερο από ό, τι ο πολιτισμός το έχει επιτρέψει.
Ανησυχώντας ότι η πιπιλιά θα μπορούσε να βάλει άλλη μία γενιά να υποστεί την φαγούρα των κασκόλ και των ζιβάγκο, κάναμε ό, τι κάθε υποστηρικτής των πιπιλιών θα έκανε και έτσι, διαβάσαμε μερικά παλιά βιβλία και συμβουλευτήκαμε επαγγελματίες.
«Πιστεύεται ότι πήραμε την πρώτη έμπνευση για το δάγκωμα του λαιμού βλέποντας τα ζώα να συνουσιάζονται»
Η Ιστορία μιας Πιπιλιάς
Όπως συμβαίνει με πολλά σεξουαλικά φαινόμενα, τα ίχνη από το δάγκωμα της αγάπη μπορούν να βρεθούν πίσω στην αρχαία λογοτεχνία. Πιστεύεται ότι πήραμε την πρώτη έμπνευση γιατο δάγκωμα του λαιμού βλέποντας τα ζώα να συνουσιάζονται. Αυτό κίνησε το ενδιαφέρον του Άγγλου γιατρού Havelock Ellis, που ήταν ευτυχώς ένας άνθρωπος μπροστά από την εποχή του. Στο 1913 το βιβλίο του, «Σπουδές στην Ψυχολογία του σεξ», τόμος 3, ο Ellis ισχυρίζεται ότι οι πιπιλιές για πρώτη φορά παρατηρήθηκαν στα θηλαστικά. Τα χερσαία ζώα, όπως λιοντάρια, λύκοι, και γαϊδούρια ψιλοδάγκωναν το ένα το άλλο ως ένδειξη της αγάπης και για να δεθούν. Οι πρώτοι άνθρωποι ακολούθησαν.
Η πρώτη ποιητική αναφορά του ρουφήγματος προέρχεται από το γερμανικό ρομαντικό ποιητή Χάινε, ο οποίος έγραψε το 1855:
“And at the shoulder looked she too –
And them she kissed contented –
Three little scars, joy-
wounds her love In Passion’s hour indented.”
Έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι μπορεί η πρώτη εγγράμματη αναφορά στην πιπιλιά γράφτηκε μόλις πριν από 150 χρόνια και η πράξη δεν έχει αποκομίσει πολύ μεγαλύτερη προσοχή από τότε. Η σιωπή έσπασε το 1928, όταν το «δάγκωμα της αγάπης» έγινε μια πηγή της έρευνας στον ερωτικό οδηγό Ideal Marriage. Ο συγγραφέας του βιβλίου, Ηenry Van De Velde, στιγματίζει την πράξη ως μια «περίεργη βία», και λέγοντας ότι τότε ήταν «τόσο σπάνια που δεν μπορεί να θεωρηθεί ως «φυσιολογική».
Σχεδόν 100 χρόνια μετά, τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και τόσο πολύ. Παρά το γεγονός ότι οι σύγχρονοι άνθρωποι ζουν σε αυτόν τον θετικό για το σεξ κόσμος, δεν θα αποκαλούσαν αναγκαστικά τις πιπιλιές κάτι «ανώμαλο», αλλά είναι ακόμα πολύ ταμπού και τα σημάδια της λαγνείας μας κάνουν να ντρεπόμαστε.
Πιπιλοκρισία
«Είναι σαν το κόκκινο κουμπί της κάμερας – το σημάδι της απρέπειας», η Shannon Boodram, κλινική σεξολόγος και sexpert στο YouTube, που θέλει να το κρατήσει αληθινό, όταν πρόκειται για συμβουλές σεξ, αναφέρει: «Είναι ηλίθιο επειδή, στο τέλος της ημέρας, αυτό είναι απλά κάποιος που σας φιλάει στο λαιμό, κάτι το οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι πιθανότατα έχουν απολαύσει την περασμένη εβδομάδα.» Αλλά γιατί μια σεξουαλική πράξη που ο καθένας μπορεί να απολαύσει είναι ακόμα ντροπή; «Για κάποιο λόγο την οπτική αναπαράστασή του κάποιοι άνθρωποι την αντιπροσωπεύουν με το να μην έχεις «τάξη».
Η Boodram λέει επίσης ότι ο πολιτισμός μας, που θέλει να κρύψει τα σεξουαλικά παιχνιδίσματα, δεν μπορεί να ασχοληθεί με την απόδειξη μιας πιπιλιάς να επιδείκνυεται τριγύρω. «Όταν βλέπεις μια οπτική αναπαράστασή του (σεξ), τότε ο καθένας ξέρει τι έκανες χθες το βράδυ έναντι στον καθένα που κάνει το ίδιο πράγμα, αλλά δεν μιλάει γι ‘αυτό. Το οποίο είναι το πώς η κοινωνία μας φαίνεται να προτιμά τη σεξουαλική δραστηριότητα.»
Τελικά, θα μπορούσε απλώς να είναι η σεξουαλική ικανοποίηση ανάμεσα στον έρωτα, τον πόνο και τη δύναμη που εξακολουθεί να είναι πολύ αμφιλεγόμενη, για να επιδείξετε δημοσίως. Ωστόσο, υπάρχει μια μικρή αναζωπύρωση στην οπτική απόδειξη πιπιλιών – φωτογράφοι, ακτιβιστές, καλλιτέχνες, και όσοι είναι θετικά προσκείμενοι στο σεξ αντιστρέφουν αυτές τις αρνητικές συνδηλώσεις στο κεφάλι τους, απορρίπτοντας το ταμπού.
Είναι δυνατόν η σκοτεινή σεξουαλική πράξη να γίνεται “trendy”; Σύμφωνα με τη Boodram, στην πραγματικότητα είναι. «Είναι κάτι που έχουμε θεωρήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα ένα «εφηβική »πράγμα ή το σημάδι ενός άπειρου εραστή», μας είπε. «Καθώς υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το τι είναι μια ερωτογενής ζώνη και υπάρχει περισσότερος πειραματισμός, ενθαρρύνονται περισσότεροι άνθρωποι να επιστρέψουν στον πειραματισμό με τις χαρές της συγκίνησης και τα στοιχεία γύρω από αυτό [το σεξ] και όχι μόνο με την διείσδυση.»
Τα δεσμά του δεσίματος
Παρά τη ντεμοντέ γνώμη της κοινωνίας, η πράξη είναι πολύ πρωτόγονη. Καθ ‘όλη την εξέλιξη της ευχαρίστησης, το να απολαμβάνεις κάνοντας και λαμβάνοντας πιπιλιές είναι κάτι βιολογικό. Ο λαιμός είναι μια κυρίαρχη ερωτογενής ζώνη, και εάν είστε αρκετά τυχεροί για να έχετε ένα σεξουαλικό σύντροφο με στόμα και λαιμό, τότε, μπορείτε να έχετε το δικαίωμα σε αυτό.
«(Το ρούφηγμα είναι) ένα από εκείνα τα πράγματα που δεν πρέπει να αγνοηθεί καθώς γερνάτε ακριβώς επειδή είναι ένα εφηβικό πράγμα», λέει ο Boodram, προσθέτοντας: «Επειδή είναι ένα ανθρώπινο πράγμα, είναι ένα πράγμα ευχαρίστησης».
Αποτελεί επίσης μία κλασική πρακτική στην άσκηση εξουσίας. Ιστορικά, χρησιμοποιούνταν από το αρσενικό για να σφίξει την λαβή του με το θηλυκό, ο Ellis έγραψε ότι το ρούφηγμα δεν ήταν απλά μια σεξουαλική παρόρμηση, αλλά ένας τρόπος για να αποδείξει κάποιος τη δύναμή του. Υποθάλπει στερεοτυπικούς ισχυρισμούς ότι οι γυναίκες προτιμούν να είναι υποχωρητικές, ενώ τα αρσενικά να απολαμβάνουν την δεσπόζουσα θέση (αυτή η προσέγγιση με ημερομηνία λήξης δεν είναι απαραιτήτως η περίπτωση για όλα τα κορίτσια – ο τύπος ζούσε τον 19ο αιώνα). Ο γιατρός υποστήριξε επίσης ότι το πιπίλισμα ήταν ένα πρόσθετο -κατά την ανθρώπινη τάση σαδισμού. Η Boodram συμφωνεί, αλλά λέει ότι οι γυναίκες μπορεί στην πραγματικότητα να είναι πιο πιθανό να δώσουν οι ίδιες πιπιλιές για να «σταθεροποιήσουν τη θέση τους ως η κεφαλή.»
«Υπάρχουν τόσα μικρά πράγματα που κάνουμε σεξουαλικά που είναι προσπάθειες εξουσίας», λέει η Boodram. «Το παιχνίδι με την εξουσία είναι πολύ ευχάριστο. Παίζοντας με την κυριαρχία και την υποβολή, το σαδισμό και το μαζοχισμό, ακόμα και σε πολύ μικρά επίπεδα στο τέλος της ημέρας αποτελούν πολύ ευχάριστα στοιχεία. Και η πιπιλιά είναι μια πύλη σε αυτό.»
Αλλά πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από την ανεξέλεγκτη σεμνοτυφία που βρίσκουμε τους εαυτούς μας κολλημένους και να ελευθερώσουμε τις πιπιλιές του κόσμου από τις τριχωτές συγκαλύψεις τους; Λοιπόν, αυτό δεν είναι πιθανό να συμβεί με ένα άρθρο ή με μία κίνηση. «Νομίζω ότι χρειάζεται μια μικρή αλλαγή στην πάροδο του χρόνου», λέει η Boodram. «Είναι η ομαλοποίηση της συζήτησης και οι άνθρωποι που μιλούν γι’ αυτό έξω δημόσια.»
Υποθέτω ότι στο τέλος της ημέρας, αν οι λάτρεις του ρουφήγματος επιθυμούν να ενωθούν και να αφαιρέσουν τα στίγματα, το να σπάσουν τα σεξουαλικά ταμπού όλων των μορφών είναι ο μόνος τρόπος. Χείλη, δόντια, γλώσσα… όλοι μας το κάνουμε, οπότε θα πρέπει να είμαστε σε θέση να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα μέρη του σώματος για να μιλήσουμε γι’ αυτό το θέμα.
Πηγή: Dazed